Hopelessly Devoted

Het was vrijwel zeldzaam voor de poes om het territorium van Windclan te verlaten, ze nam nou eenmaal liever geen onnodige risico's. Toch, haar nieuwsgierigheid overwon het ditmaal van haar zorgzaamheid en ze wou eens naar het gebied gaan waar ooit een vijfde clan leefde. Veel wist ze er niet van, enkel verhalen over ze en hun einde. Het was raar om te denken dat een clan gewoon opgehouden is met bestaan door een brand, ze kreeg er de rillingen van. Wat als die brand groter was geweest in hun gebied en alles verwoest hadden wat ze hadden? Het idee alleen al maakte haar benauwd, wetend dat er toekomst had kunnen zijn waarin Windclan niet meer bestond. Zouden ze hetzelfde hebben gedaan als de overlevende Skyclankatten toen en zich bij de andere clans hebben gevoegd? De Apprentice liep het verlaten oud territorium op, voorzichtig zoals altijd. Wel, verlaten was niet meer de juiste beschrijving. Ze had al de frustraties gehoord van clangenoten die gezien hadden wat de Twolegs met dit gebied gedaan hadden, de rare kale wezens hadden het ingenomen en eigen gemaakt. Het viel nog mee vond ze, ze had gedacht dat overal van die rare twoleg nesten zouden staan. Opvallenste was een heel groot twoleg nest, misschien wel voor een hele groep? Leefden ze in groepen? Het was niet dat Storkpaw nou zo veel interesse had in ze, het belangrijkste was om ze uit de weg te gaan. Ook hier gold dat, dus toen ze verderop er eentje zag lopen bleef ze staan waar ze was. Met gespitste oortjes hield ze hem of haar in de gaten. Voor de zekerheid ging ze door haar poten heen om plat in de sneeuw te liggen. Al hield ze er niet van, met haar voornamelijke witte vacht had ze er wel een goede camouflage in. Enkel de vlekken vielen op. Ze bleef daar liggen, wachtend tot de twoleg weer weg zou gaan. Geknars van sneeuw achter haar leidde haar echter meteen af en ze draaide vlug haar smalle kop om te zien wie of wat er achter haar was. Het was een bijna witte poes, rond haar leeftijd. Ze rook naar Riverclan. Storkpaw vergat de twoleg, stond op en draaide zich om zodat ze niet met haar rug naar de vreemdeling lag. De sneeuw gleed van haar af. Ze wist niks van wat deze poes ging doen en zoals al eerder gezegd, ze hield niet van onnodige risico's nemen. "Euh, hoi?''begroette ze haar voorzichtig.

-Celestialpaw