awe-struck

Sommige katten waren gewoon populair en cool. Sommige hadden dat gewoon in zich, leek het wel. Dan kwamen ze voorbij en werden haar ogen meteen een beetje groter, klopte haar hartje net een beetje sneller en ondanks dat ze haar best deed struikelde ze dan per ongelijk toch altijd een beetje over haar woorden. Cottonpaw was het perfecte voorbeeld van zo iemand, ze straalde het - volgens Amberkit-
gewoon helemaal uit. En de jonge poes wist zeker dat als ze haar vriendschap kon winnen, zij dat ook zou kunnen worden. Nu spraken ze al af en toe eventjes, en dat vond ze helemaal geweldig. Niet dat ze dat kon laten zie natuurlijk. Nu ook probeerde ze rustig en een beetje achteloos richting de ander te lopen. "Hey Cotton," sprak ze koeltjes en ging naast haar zitten. "Waar ben je geweest vandaag?" Cottonpaw. Haar coole, super coole vriendin Cottonpaw.

&Cottonpaw

_{Cottonpaw zat in het kamp, haar tong ging ritmisch over haar borst heen. Hoewel ze soms nog wel eens een tomboy kon zijn, wilde ze wel nog steeds een beetje knap en fatsoenlijk eruit zien. Ze was nu een grote zus, ze was een voorbeeld. En ze wilde haar moeder niet teveel in verlegenheid brengen. Dochter van een deputy was ze nu zelfs, het wende nog steeds niet. Voor haar was mama gewoon mama, niet de poes die haar op patrouille stuurde. Terwijl ze haar snuitje aan het poetsen was, merkte ze opeens op dat ze een schaduw had. Amberkit, die haar begroette. "Hey, Cotton". Heel stoer, heel nonchalant. Cottonpaw giechelde in haar poot die ze langs haar snuit haalde voor de laatste keer. ‘Hoi, Amber,’ miauwde ze terug. De twee deelden zo nu en dan een vriendelijk gesprekje, waar ze babbelden over vanalles en nogwat. ‘Oh, vandaag ben ik eerst op patrouille geweest langs de rivier en daarna heb ik vechttraining gehad,’ miauwde ze. Vandaar ook dit gepoets, ze had meer dan één keer zand gehapt. ‘En wat heb jij gedaan, kleine regelbreker,’ miauwde ze met plagend. Ja, het was ergens wel een beetje grappig dat Amberkit nog langer, nou ja, Amberkit moest zijn. Sukkeltje, het kamp uit gaan. Hoe had ze het verzonnen. En dat al niet alleen, ze was gesnapt!}

Cottonpaw giechelde en eventjes was Amberkit bang dat ze haar uitlachte, dat ze miscshien niet wilde dat ze erbij kwam zetten. Maar Cottonpaw begroette haar gelukkig vrij lief en dat zorgde ervoor dat ze zich ietsje meer op haar gemak voelde bij haar nieuwe idool. "Waaauw," bracht ze verwonderd uit en haar gedachten gingen uit naar de plekken die ze moest hebben gezien. De rivier! Daar was ze één keer geweest, maar toen was alles donker geweest. Ze zou het zo graag in het daglicht zien, zien wat voor beestjes daar rond liepen! Misschien kon ze wel vriendjes vinden voor haar huisdier, een vrouwtjes kever voor Bartje! "Ik bedoel, cool zeg," sprak ze een stuk meer bedeesd, kalm zoals Cottonpaw dat ook deed. Haar wangen liepen rood aan toen deze over haar avontuurtje begon. "Dat was maar een keer hoor," murmelde ze wat gegeneerd en staarde naar haar pootjes. Dus Cottonpaw wist het ook...

_{Cottonpaw wist niet helemaal waarom Amberkit zo bij haar kwam, met grote, verwonderde oogjes en haar eerste reactie was een lange wauw. Cottonpaw giechelde weer, helemaal toen ze zichzelf soepel herstelde. Het wauw werd vervangen door een "cool", maar Cottonpaw moest nog een beetje giechelen. ‘Wacht maar, voor je het weet heb je geen zin meer in ochtendpatrouilles, yuk,’ miauwde ze. Ja, voor dag en dauw je nest uit, achter saaie, serieuze warrior aan lopen en er gebeurde letterlijk nóóit wat. Ze snapte niet waarom het zo vaak moest. Toen Amberkit vervolgens bijna beschaamd keek dat het maar één keer was, giechelde Cottonpaw weer. Ze keek eventjes om zich heen, waarna ze haar kopje tot de gevlekte kitten verlaagde. ‘Ik vond het cool,’ fluisterde ze in haar oor. Haar blauwe ogen schitterden. ‘Ik had als kitten zovaak voorgesteld om het kamp uit te gaan, maar ik durfde gewoon nooit. Maar jij, jij deed het gewoon!’}

Oh, ochtend patrouilles waren niet leuk? Ze maakte een mentale notitie. "Pff, natuurlijk. Bah, wie wilt er nou vroeg opstaan," beaamde ze. Zij hield ook van lekker lang slapen, zoals iedereen zo'n beetje. Maar oh, ze wist hoe in de vroege ochtend er nog een laagje ijs op het gras lag en ze was zo ontzettend benieuwd om dat ook buiten te zien, waar alles tig keer zoveel groter was dan het kamp. Dat durfde ze alleen niet tegen Cottonpaw te zeggen, die haar vertelde dat ze een regelbreker was. Amberpaw liep rood aan, maar werd volledig van haar stukje gebracht toen Cottonpaw haar cool noemde. Met grote ogen keek ze de ander aan en glunderde. Heimelijk kwam ze wat dichterbij en verlaagde haar stem. "Het was ook stiekem wel een beetje cool! We hebben een shadowclanner gezien!" sprak ze opgewonden, nu iets minder schuldig door de conformatie van de ander. "Uhm, niet tegen mijn pa zeggen dat ik dat zei, hoor"

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw grinnikte nog een beetje onder haar adem toen Amberpaw met haar instemde. Wilde ze nou haar vriendin zijn? Sure, natuurlijk. Voor een kitten leek Amberpaw best cool. Maar ja, ze bleef een kitten. Al was Cottonpaw nooit de minste om vriendelijk te zijn tegen iedereen. Alleen als je lullig tegen Cottonpaw deed, dan was ze een duveltje uit een doosje. Maar toen ze weer op het onderwerp kwamen van Amberpaws uitje buiten het kamp, glinsterden haar oogjes weer een beetje. Hun koppen kwamen wat dichter bij elkaar toen ze begonnen met smoezelen. Ze zei dat het cool was, en ze een Shadowclanner had gezien. Cottonpaws bekje viel een beetje open. Oké, hoe ver was ze weg gegaan? ‘Ben je naar de grens geweest?’ miauwde ze. Oké, dat was indrukwekkend. Tenzij de Shadowclanner op hun territorium was geweest, dan was het slecht. Maar ze miauwde toen dat het niet door mocht vertellen, glimlachte ze ondeugend. Oh, dit was stiekem! Spannend. ‘Je geheimpjes zijn veilig bij mij,’ miauwde Cottonpaw zachtjes, waarna haar ogen toch wel nieuwsgierig glinsterden. ‘Vertel meer? Hoe ging het allemaal? En oh, hoe boos was Crystalstar?’}

Stiekem had ze het zelf ook eerst heel erg stoer gevonden, hun avontuur. Maar toen had ze van iedereen te horen gekregen dat het verschrikkelijk was, was ze er zelfs een moon langer kitten door gemaakt. Dus had ze heel snel dat alweer overgenomen, totdat Cottonpaw het zei. Cottonpaw, van alle katten! De coole dochter van de deputy, en ook nog eens een vriendin van Hermitshell, leek het. Amberpaw wilde niets liever dan haar meer vertellen over haar avontuur, en ze geloofde de poes toen deze beloofde haar geheimen te houden. "Hm-hm! Helemaal tot de grens van Shadowclan, we zijn zelfs een Shadowclanner tegen gekomen!" sprak ze heimelijk, haar oogjes fonkelend van stiekeme pretlichtjes. "Oh Crystalstar was best wel boos, maar mijn vader? Die was héél boos." haar blik gleed wat boos af naar haar witte pootjes. "Door hem moest ik langer kitten blijven," sprak ze mokkend.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw had ook een brede glimlach op haar snoetje, toen ze Amberpaw zo hoorde vertellen over haar avontuur. Cottonpaw was oprecht een beetje jaloers, als zij zulke ballen had gehad toen ze kleiner was. Maar zij had geen broertjes of zusjes gehad om het samen mee te doen. En al haar vriendjes waren ouder geweest en wilden apprentice worden. ‘Jullie waren gek om helemaal naar Shadowclan te lopen,’ giechelde ze. Ze hadden wel wat kunnen overkomen. Maar dat was het ding, er was niets gebeurd. Negen van de tien keer gebeurde er immers nooit wat, waar al die saaie, oude warriors je voor waarschuwden. Gebeurde er maar eens wat! Toen ze begon te praten over haar straf, haalde ze haar schouders wat op. ‘Volgende keer moet je gewoon niet gesnapt worden,’ fluisterde ze zachtjes, niet iemand moest horen dat ze dit aan een kitten vertelde. Ze zouden haar ook een veeg om haar oren geven. ‘Weet je wat! Als je dan eindelijk apprentice bent, gaan wij ook een keer op avontuur,’ snorde ze vrolijk.}