The lands where the Jumblies live

Some things in life are worth waking up for Met een brede glimlach op zijn koppie had de jonge kater toegekeken. Had hij tussen de menigte gezeten terwijl zijn twee siblings de volgende fase van hun leven ingingen. Echt veel van het gehele gebeuren wist hij niet meer, maar well wist hij dat hem werd verteld dat hij er nog niet klaar voor was. Het waren woorden die hoewel hij het niet echt snapte, nu al voor de helft vergeten was, hem nog steeds wel een beetje dwarslagen. Vooral omdat hij nu niet meer naast zijn siblings sliep, ze waren gewoon in eens verdwenen! De jonge kater zuchtte kort voor het zijn glimlachje weer zocht. Hij was een goede jongen, hij was geduldig! De volwassenen wisten het vast beter, zij wisten zo veel meer dan hij! Al was dat zoiezo niet zo heel moeilijk, zeker nu het kind nu al niet echt meer wist wat hij aan het doen was. Verward gleed zijn blik over het kamp, ja, wat was hij eigenlijk aan het doen?

+ Sunpaw

MONTY

The lands where the Jumblies live Morning_sigggg

Chapter 10 - The fool

Ze was sinds kort apprentice en het had maar met grote vreugde gevuld, want nu zat ze in een nieuw fase van haar leven. Ze kreeg nieuwe kansen en haar wereld werd net een stukje uitgebreider. De poes kon eindelijk gaan verkennen buiten het kamp en de nursery. Eindelijk kon ze meer doen dan alleen maar rondspelen met mosballetjes. Maar één ding had ze wel opgemerkt: Haar broertje, Morningkit, was geen apprentice geworden. Hij was er niet bij! Ze wist niet precies waarom, maar als zij leader was had ze hem wel apprentice gemaakt hoor. Hij verdiende het net zo hard als zij. “Morning!”, mauwde ze terwijl ze dichterbij kwam. “Alles okey? Ik hoop dat- waardoor het ook mag zijn - je niet verdrietig bent omdat je nog geen Morningpaw bent”, zei ze zachtjes. Waarom was hij nog geen apprentice zoals zij? Het was niet eerlijk voor hem. Zelf vond ze het ook echt niet kunnen.

Sunhalo.

Elfje

The lands where the Jumblies live Sun_sig_V5

It's the sun that keeps us alive and warm

Some things in life are worth waking up for _{Het was de naam die hij met zichzelf had leren asocieren. Morningkit, dat was hij! De jonge man glimlachtte toen hij zijn naam hoorde en herkende, keek om om daar zijn zus te spotte! Oh hoe veel hij de poes wel niet gemist had, wilde haar enthousiast omhelzen, haar naam terugkaatsten. Want, want dat was Sunpaw! Hij had haar nieuwe naam geheel uit zijn kop geleerd, was zo trots op zichzelf. Maar hier kreeg hij helaas de tijd niet voor, jasses. “Alles okey? Ik hoop dat- waardoor het ook mag zijn - je niet verdrietig bent omdat je nog geen Morningpaw bent”, vroeg ze bezorgd. De kitten fronsde een beetje, keek op naar zijn zusje in verwarring. Verdrietig? Hij was niet verdrietig omdat hij geen apprentice was, hij was verdrietig omdat hij zijn siblings mistte. Was het iets om verdrietig om te zijn? Het katertje draaide onzeker met zijn orotjes. "U-uh, moet ik daar verdrietig om zijn dan? Ik ben niet verdrietig, Sunpaw" Hij knikte, een trotse grijns op zijn kop, hij wist het wel hoor, het was sunpaw.}

MONTY

Chapter 10 - The fool

Als zij door één of andere reden nog geen apprentice mocht zijn, dan zou ze wel heel erg verdrietig geweest zijn, en teleurgesteld. Want dat was dan een teken van de leader dat ze er nog niet klaar voor was, al was het gelukkig wel zo. Maar haar broer integendeel, waarom was hij geen apprentice geworden? Waarom kon hij niet zijn zoals zij? Maar gelukkig volgde daar een andere reactie uit. ‘U-uh, moet ik daar verdrietig om zijn dan? Ik ben niet verdrietig, Sunpaw’, hij had een trotse grijns op zijn gezicht, vertelde dat hij niet verdrietig was. “Des te beter dan, alles is beter voor je als je niet verdrietig bent”, mauwde de rode poes met een klein glimlachje op haar gezicht. “Hopelijk word je binnenkort wel apprentice, dan slapen we tenminste weer in dezelfde den”

Sunhalo.

Elfje

It's the sun that keeps us alive and warm

Some things in life are worth waking up for _{“Des te beter dan, alles is beter voor je als je niet verdrietig bent”, vertelde zijn zusje hem, Morningkit's oortjes schoten naar voren. Haar glimlach verduidelijkend, toonde aan dat hij zeker niet verdrietig hoefde te zijn. “Hopelijk word je binnenkort wel apprentice, dan slapen we tenminste weer in dezelfde den” ging ze verder. De jonge kater knikte half, had nog altijd vraag tekens rondom het feit dat zijn siblings niet meer bij hem sliepen. Kon er maar geen poot op leggen. Maar nu hem verteld werd dat hij straks weer bij hun mocht slapen, deed het de drang achter een antwoord vinden verminderen. "Jaa, ik mis jullie wel hoor Sunpaw" Sunpaw was nu haar naam. Ja, Sunpaw, hij wist het wel. "Jij en Burntpaw zijn nu zo ver weg. Ik ben jullie wel is kwijt" gaf de kater zachtjes toe.}

MONTY

Chapter 10 - The fool