Hoe rook het Vondelpark vannacht?

_{Met een ietwat verveelde blik keek hij naar de Shadowclan border. Hij was een patrouille aan het lopen, en om alles wat sneller te laten verlopen was zijn groep opgesplitst. Iedereen was wel in gehoorsafstand van elkaar, natuurlijk. Sinds dat zijn duif weer veilig thuis was was er niets boeiends meer aan de andere kant van de grens, en kon hij niet wachten tot hij weer lekker thuis in z'n nest zat. Immers was het koud en nat en donker en grijs. Hij hoopte om vanavond lekker even langs Rout te gaan, haar een prooi te brengen en gewoonweg wat tijd met haar door te brengen. Of het echt ging lukken wist hij nog niet.. Immers was de zon al aan het onder gaan en moest 'tie vanavond dus ook nog een prooi vangen om aan haar te geven. Hij stond eigenlijk op het punt om zich om te draaien, toen hij wat beweging zag. Din versmalde zijn ene oog, maar zag nog niet precies wat 't was. Waarschijnlijk een kat.
- Bluejay 1st}

Hoe rook het Vondelpark vannacht? Dinyee10

Hoe rook het Vondelpark vannacht? 5mYVNNK

Hoe rook het Vondelpark vannacht? UaJatYa

Hoe rook het Vondelpark vannacht? Unknown

Hoe rook het Vondelpark vannacht? 6IRKqVA

Hoe rook het Vondelpark vannacht? NMT5ue8

look at my wife:

With the gathering force of an essential thing, realising itself out of early ground.
I faced in myself a passionate and tenacious longing.

_{Had je altijd reden nodig om ergens te komen? Een doel te bereiken, een pad te volgen? Wat de grote kater betrof niet, stapte met lege ambities door het gebied dat hij zijn thuis noemde. Af en toe voelde het goed nergens nodig te zijn, nergens aan vast te zitten. Proefde hij de zoete smaak van vrijheid op zijn lippen, verslavend als deze bleek. Vrijdheids gezind was de grote man, hield ervan te doen en later waar hij zich naar voelde, had gemengde gevoelens wat authoriteit betrof.

Zijn blik viel op de open heidens die het gebied van windclan vormde, voelde een koude wind zijn aan pels trekken, maar hem echt deren deed het niet. Shadowclanners werden verteld gekoeld te zijn door de ijskoude noorderwind die er jaarlijks doorheen trok, zijn dikke pels perfect aangepast aan het leven in het naald woud. Met bedenkelijke blik keek de kar op toen hij een patrouille bespeurde, hij glimlachtte geamuseerd, draaide zijn oortjes naar voren. Hij was nooit één die snel uitviel, achterdocht toonde aan katten de hij niet kende. Bovendien, Windclan had hun geholpen, had hen Routnose gestuurd. Een zachte glimlach vormde bij de gedachten aan de windclan poes. Hoewel op zijn plaats geweest vond hij het toch wel jammer dat ze vertrokken was.

Wederom trok de patrouille zijn aandacht, een enkele kater al helemaal, zoals hij op hem afgestapt was. Bluejay haalde zijn wenkbrouwen op toen de twee elkaar tegemoet gelopen kwamen, knikte hem toe. "Afternoon" begon hij met een simpel knikje, een trotse grijns op zijn kop.}

MONTY

Bluejay