lesser thing

_{Nog altijd verwonderd om haar heen kijkend liep de kattin door het heilige gebied heen. Waar eens in de zoveel tijd alle clans samen kwamen en direct onder Starclan waren, als één. Ook al leek het soms niet zo. Ze was wel eens op een Gathering geweest, en wist dat er vaak onderliggende spanning was. Windblade glimlachte zwakjes terwijl ze voorzichtig één van haar poten op de grote eik voor haar legde. De schors daarvan voelde vreemd aan. Misschien een vrij vreemde geachte; maar door het leven gaan als een van de bomen die hier stonden. Was zo slecht nog niet. Ja; je had geen emoties of bewustzijn. En je levensweg stond wel eens waar al geschreven. Maar het was ook een stabiel bestaan. Zonder zorgen of angsten. En eens in de zoveel tijd kon je je jurk veranderen- zodat je perfect op de muziek kon dansen die dat seizoen zou spelen.}

_{Ja, het leek haar wel wat.}

Iets had haar naar fourtrees getrokken. Of het het verlangen was naar even alleen zijn of de gedachten, herinnering, opzoeken van haar mentor.. Ze kon het niet helemaal plaatsen. Wat ze wel wist was dat het goed voelde om haar poten te strekken, de wind in haar vacht te voelen. En rennen deed ze, zo hard ze kon tot ze door de schaduwen van fourtrees glipte. En enkel daar kwam ze er achter dat ze niet alleen zou zijn met herinneringen en geesten van haar verleden. Een knappe calico poes stond daar en ze moest voor enkele seconden knipperen tot ze de thunderclan geur binnenkreeg. "Oh.. Ehm.. Sorry." Mauwde ze, wetende dat dit neutrale grond was en deed enkele passen achteruit. "Ik had niet door dat er op zo'n tijdstip als dit meer katten zouden zijn." Glimlachte ze naar haar. Geen rede tot woede of haat, neutrale grond Ashen. Neutrale grond.

_{Ze werd ruw uit haar gedachten gehaald, alsof iemand haar slapende lichaam in een koude rivier gegooid had. De calico draaide haar kop en vond daar een windclanner. Ze zag er netjes uit, en had een mooie glimlach. "O-oh, sorry" Murmelde ze zachtjes, het was misschien ook wel tijd voor haar om terug naar het kamp te gaan. Ze was hier immers al een tijdje. En dromen over bomen kon ze ook wel doen in haar nest. "Als mijn aanwezigheid echt zo vervelend is, wil ik wel vertrekken hoor." Klonk haar stem nogmaals zacht.}