Mr Freeze

Wat was het toch verdomd koud. Myrtlepaw kwam rillend en geërgerd het kamp binnen, de nattigheid van de rivier hielp ook niet erg mee. Haar vochtige pels hield te Leafbare kou goed vast, waardoor zelfs de beschutting van het kamp niet veel hielp. Pff. Ze stampte met haar poten en keek in het rond, misschien als ze iets te doen had.. Ze spotte een kitten, één van Crystalstar's dochters. Dat moest Thistlekit zijn, dacht ze bij zichzelf. De apprentice liep op de grijze kitten af en glimlachte "Hey, Thistlekit, zit het weer je niet dwars?"

[Tear]

Haar zucht naar avontuur had haar weer eens buiten de Nursery gebracht, waar het nog verrassend koud bleek te zijn. Net toen ze had besloten weer de knusheid van haar nest op te zoeken werd ze aangesproken. Niet bij haar eigen naam, maar die van haar zusje. Na even nadenken had ze het perfecte plan bedacht. "Nee, want ik ben Thistlekit en ik ben dom." Ze was duidelijk haar lachen aan het inhouden, al had ze dat zelf niet zo goed door. Want geniaal was het, Myrtlepaw en Thistle op deze manier in de maling nemen. Ze wierp een blik op de poes en zag dat ze nat en rillerig was. Dat was niet best.

Yes, de dompeer viel in haar geniale val. Ze geloofde dat zij Thistlekit was. De dingen die ze daar mee zou kunnen uithalen.. Belangstellend schoten haar oortjes omhoog bij gehoor van iets bijzonders. Dit was tricky. "Oh ze is hier nu niet, maar je kan het wel aan mij laten zien." Mauwde ze, zo nonchalant als een kitten dat kon.

Direct veranderde de uitdrukking van Tearkit, ze was opeens alert. Myrtlepaw liet teleurgesteld haar kop en staart hangen. "Ach, dat is erg jammer. Ik denk dat ze het superleuk had gevonden om te horen." Ze schudde haar kop en keek weemoedig in het rond, ze speelde het allemaal perfect. "Maar nee, sorry, jou kan ik het niet vertellen. Dit is alleen voor Tearkit." Myrtlepaw wist een grijns maar net te onderdrukken en besloot er nog een schepje bovenop te doen. "Echt jammer, want ik kan het echt alleen nu vertellen.."

Een grijnsje verscheen op haar gezicht toen Myrtle benadrukte dat ze het superleuk ging vinden, maar deze verdween bij het slechte nieuws. Alleen Tearkit - zij dus - mocht het weten. En het kon ook nog eens alleen nú verteld worden. "Thistle en ik zijn heel close, dus vertel nou maar." Zij ze, haar ongeduld duidelijk doorschijnend. Dat moest toch wel werken.

Ha! Tearkit gaf per ongeluk toe dat zij zichzelf was, en dat ze close was met Thistlekit. "Je bent close met Thistlekit, hmm? Ik dacht dat jij dat zelf was." Lachte Myrtlepaw. "Maar goed, ik had beloofd dat ik mijn nieuwtje aan Tearkit zou vertellen." Dit was dé kans op de bijdehand eens goed aan te pakken, daar zou Crystalstar haar vast dankbaar voor zijn. De apprentice leunde naar voren alsof ze iets ontzettend geheims en bijzonders ging vertellen: "Wat ik je wilde vertellen.. Is dat je moeder graag heeft dat je je nest in duikt, het is al veel te laat." Grijnsde ze plagerig. "Ik zie je nog wel, Tearkit, denk maar niet dat je mij ooit echt voor de gek kan houden. Hup, hup" Lachte Myrtlepaw, haar natte pels vergeten, terwijl ze richting de apprentice den ging.

[Topic Uit]

Shit, ze was betrapt. Myrtlepaw was toch niet zo dom als ze dacht. Gelukkig kreeg ze wel het feitje te horen. Met grote oogjes luisterde ze toe, maar het was één en al teleurstelling. Haar nest in? Dat dacht ze niet. Voor ze in hevig protest kon gaan was de apprentice al weer op weg. "Stomme babnan." Murmelde ze in zichzelf, maar nog hard genoeg voor de ander om te horen. Tsk, ze had toch leukere vrienden om mee te spelen, zoals Thornkit. Met die gedachte draaide ze zich om en ging ze weer terug naar de nursery.

[Topic uit]