We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Er moest meer actie in komen, in alles. Hier in het kamp blijven zitten en niets doen kon hij niet meer, hij kon niet meer niets gaan doen. Dan zou de vermoeidheid hem overnemen, dat kon hij niet laten gebeuren. Zolang hij bezig was kon hij de vermoeidheid vergeten, zolang hij bezig was wist hij dat hij zich erdoor heen kon slaan. Hij wilde het niet meer iedere keer zien, hij wilde het niet keer op keer zien en de pijn opnieuw voelen. Hij was net klaar met zijn taken. Hij was nog steeds niet terug naar zijn oude zelf, naar zijn vrolijke zelf die de clan zo goed had gekend. Hij hoopte niet dat hij ze daarmee teleurstelde. Routnose had hem geleerd, de eerste les al, dat hij ooit zou zien hoe zijn familie en vrienden zouden overlijden. Hij had het begrepen, maar hij had dit niet verwacht. Hij had verwacht dat het pas veel later zou zijn, dat het wat oudere katten zouden zijn en ook vooral op een andere manier. Hij zou net zo verdrietig zijn geweest als Gorsepaw op een andere manier… weg was gegaan, maar.. hij wist het gewoon niet. Hij wilde sowieso niet dat Gorsepaw er niet meer was. En hij moest het nu maar gaan accepteren, alsof het niets was. Hij ademde diep in, voordat hij op een bekende kater af stapte en hem aan tikte met zijn poot terwijl hij met zijn blauwe ogen naar de kater keek. Shadefeather was nu regelmatig in de medicine cat den te vinden voor Daintywhiff, maar hij had niet het gevoel dat hij echt veel ermee had kunnen helpen, helaas. ”Jagen?” was de enige vraag, of meer enige woord, die uit zijn mond kwam. Van alle woorden die hij had kunnen en eigenlijk ook had moeten zeggen, hij kon het niet.
Onderwerp: Re: Self conscious wo 17 jun 2020 - 15:11
Veel buiten zijn zat er nu niet meer zo in, aangezien hij graag bij Daintywhiff wilde blijven. Hij had haar een tweede kans gegeven en nu was ze al haar herinneringen kwijt. Hij wist niet of dat juist goed of fout was, hij wist immers ook niet alles. Maar ze was bang en hij probeerde er voor haar te zijn, zo goed als hij kon. Net voor de rest van zijn vrienden. Stallionstar, Falconpaw.. Alsof het universum het wist, werd hij door de jonge kater aangetikt. Shade keek om en glimlachte lichtjes naar hem. Een verdrietige maar meelevende glimlach was deze dagen vaak te vinden op zijn snuit. Vrolijke glimlachen konden er niet echt vanaf gebracht worden nu. Shade knikte bij Falconpaws vraag. Jagen was niet het standaard ding om te doen als Medicine Cat, of diens Apprentice. Maar hij begreep helemaal dat Falcon er even tussenuit wilde. 'Natuurlijk, Falcon, graag,' mauwde hij zachtjes voor hij hem een licht kopje gaf. 'Leidt de weg maar.'
Onderwerp: Re: Self conscious di 23 jun 2020 - 1:49
Hij moest gewoon weg hier. Het maakte hem niet uit met wie of wat ze zouden gaan doen, maar hij moest weg. Soms voelde het kamp benauwd. Alsof hij moeilijker kon ademen en bewegen. Het was een rot gevoel, maar hij wilde gewoon even er uit. Even iets anders doen wat hem liet denken aan andere dingen, dingen die niet zo dwalend bleven in zijn kop. En daarvoor koos hij Shadefeather uit. De kater was aardig en vooral nu met Daintywhiff in de medicine cat den, kwam hij regelmatig in contact met de kater. En daarvoor had hij hem ook altijd al heel erg aardig gevonden, dus dat was ook wel een plus. De kater knikte bij zijn simpele vraag, het enige wat hij uit zijn dichte keel kon krijgen. ’Natuurlijk, Falcon, graag,’ klonk er zachtjes, waarna de kater zachtjes zijn kopje tegen hem aan drukte en Falcon kort even zijn ogen sloot. Met Shadefeather kon hij echt wel zijn gedachten verzetten, dat kon niet anders zowat. ’Leidt de weg maar.’ klonk er vervolgens van de kater af, waarop hij even knikte en een weg begon te banen het kamp uit. Hij liep recht toe recht aan. Hij was ook een tijdlang stil, maar hoe verder hij zich uit het kamp bevond, hoe vrijer hij voelde dat hij kon ademen. Een heel stuk beter, dat was zeker. ”Hoe gaat het met Heatpaw?” besloot hij toch zachtjes te vragen. Heatpaw was natuurlijk ook onderdeel geweest van hun groep, maar.. hij kon het gewoon niet in hem opbrengen om langs te gaan. Om zijn bloedende wond nog meer open te rijten. ”Ik bedoel, na… alles. Enzo.” kwam er zacht en ongemakkelijk uit zijn bekje.
Onderwerp: Re: Self conscious wo 26 aug 2020 - 18:02
Falconpaw knikte en baande zich een weg het kamp uit. Shadefeather volgde hem op de poot. Het was de hele tocht stil en hoewel Shadefeather normaal gesproken niet goed tegen stiltes kon hield hij nu zijn mond. Hij kon zich voorstellen dat Falcon liever niet een kwebbelende kater aan zijn kop had. Het was dan ook geen vrolijke tijd en Shadefeather had het er zelf ook moeilijk mee. 'Hoe gaat het met Heatpaw?' klonk het toen zachtjes. De zwarte kater draaide zijn kop en zuchtte zachtjes. 'Ik bedoel, na... alles. Enzo,' kwam er zacht en ongemakkelijk uit. Hij knikte en haalde diep adem. 'Het... Gaat...' antwoordde hij met een zucht. 'Het is sowieso moeilijk en hij is erg verdrietig. Ik probeer hem vooral een beetje af te leiden, maar ik ben er voor hem als het nodig is, natuurlijk.' Net zoals hij er nu was voor Falconpaw. Hij keek de jonge kater zacht aan. 'En hoe gaat het met jou?'
Onderwerp: Re: Self conscious do 27 aug 2020 - 0:57
Hij wist dat hij eigenlijk gewoon zelf met de rode kater moest praten, maar met alles wat er gebeurde.. wist hij niet zo goed hoe. Hoe hij naar zijn vriend kon kijken en wat hij moest zeggen. En of hij niet gewoon in janken zou uitbarsten voor de ogen van zijn vriend. De zwarte kater zuchtte daarom ook zachtjes toen hij vroeg hoe het ging. ’Het… Gaat…’ klonk er met een zucht van de zwarte kater af, waarop Falcon even langzaam knikte. ’Het is sowieso moeilijk en hij is erg verdrietig. Ik probeer hem vooral een beetje af te leiden, maar ik ben er voor hem als het nodig is, natuurlijk.’ Hij glimlachte wat zwakjes naar de kater. Misschien moest hij er ook maar eens weer zijn voor zijn vriend, ondanks dat het voor hun beiden moeilijk zou zijn ’En hoe gaat het met jou?’ Hij haalde kort zijn schouders op, waarna hij zijn blik voorzichtig naar de kater liet gaan. ”Naar omstandigheden… oké.” Een beetje gelogen, maar dat hoefde de kater niet te weten. Hij hoefde niet alles te weten wat in zijn kop rond spookte. ”Ik word oké.” vervolgde hij even. Bij lange na niet, though.
Onderwerp: Re: Self conscious zo 30 aug 2020 - 23:03
Shadefeather was natuurlijk geen wonder therapie kat. Hij deed zijn best, maar erg soepel was hij soms niet. Hij wist nooit precies hoe hij iets goed moest overbrengen, maar misschien was dat ook omdat hij zich zorgen maakte om anderen niet te beledigen op wat voor manier dan ook. Hij wilde immers ook niet overkomen als iemand die zijn neus in andermans zaken stak, zoals hij al vaker was overgekomen op anderen. Maar goed, hij kon hopelijk wel laten zien dat hij zich zorgen maakte en dat hij er voor hen was, mocht het nodig zijn. Falconpaw keek hem aan en Shade gaf hem een meelevende blik. 'Naar omstandigheden... oké.' Hij knikte, ook wel wetende dat Falcon niet al zijn gedachtes aan hem wilde vertellen. Zo goed kende ze elkaar niet. 'Ik word oké,' vervolgde de jonge kater en Shade glimlachte een kleine glimlach naar hem. 'Ja.. Het wordt beter,' miauwde hij. 'Het wordt altijd beter. Het is alleen... Lastig, vooral in het begin. Maar het wordt elke dag een klein stukje lichter, ook al... merk je dat misschien niet meteen.' Hij richtte zijn blik naar beneden en zuchtte zachtjes, hopende dat hij niet te ver ging. Hij kon natuurlijk niet weten hoe Falcon zich voelde, maar in zijn ervaring moest het uiteindelijk wel beter worden. Het hielp misschien dan ook wel dat hij positief ingesteld was, maar hij merkte dat het alsnog moeilijk was om in deze tijden positief te zijn.
Onderwerp: Re: Self conscious di 1 sep 2020 - 16:06
Hij had het liefste dat de clan zo min mogelijk last had van hem en zijn emoties. Hij had met veel dingen alles weg kunnen stoppen, maar hij werd ook.. moe van al die keren dat hij zijn emoties moest verstoppen van iedereen. Hij had vaker met Shadefeather gepraat en hij vond het oprecht ook fijn om met de kater te praten. Hij had al een langere tijd niet met hem gepraat, maar hij was altijd aardig geweest. En hij haatte het dat hij zo informatie over Heat moest krijgen, maar hij kon zichzelf niet aansporen om met de kater zelf te gaan praten, zelfs als hij dat misschien wel moest gaan doen. De kater glimlachte zachtjes naar hem bij zijn woorden, al wist hij zelf dat dat misschien een leugen was die hij nog diep in hem had. ’Ja.. Het wordt beter,’ klonk er van de kater af. Hij betwijfelde het, diep in zijn hart. Hij wist dat het niet goed was dat hij Gorsepaw zo vaak zag, hij wist dat hij meer slaap moest krijgen maar dat hij niet kon slapen door de nachtmerries die hem achtervolgde. ’Het wordt altijd beter. Het is alleen… Lastig, vooral in het begin. Maar het wordt elke dag een klein stukje lichter, ook al… merk je dat misschien niet meteen.’ Hij slikte even en knikte langzaam, voor een moment niet wetende wat te zeggen. Hij wist dat het misschien verboden was om het überhaupt te vertellen, hij wist ook niet of Shadefeather hier allemaal mee opgezadeld wilde worden, maar hij floepte het er gewoon uit. Want Routnose kon dit niet weten en zijn moeder al helemaal niet. ”Ik hield van hem.” sprak hij zachtjes, zijn ogen afwendend van de gitzwarte kater en in plaats daarvan plaatsend op de velden. ”En ik besefte het pas toen.. toen hij terug in het kamp was.” En StarClan had hem er goed voor gestraft ook.
Onderwerp: Re: Self conscious do 10 sep 2020 - 17:15
Misschien was het hypocriet van hem om zulke woorden te zeggen. Hij voelde zich ook helemaal rot, en zelfs nu hij moeite had om positief te zijn, zei hij wel zulke woorden. Het wordt altijd wel beter. Misschien. Misschien ook niet. De kater zuchtte zachtjes en schudde zijn kop lichtjes heen en weer. Zo moest hij niet denken. Hij wist donders goed dat dat niet mocht, en toch kroop het soms zijn gedachten binnen. Hij kon zich voorstellen dat Falconpaw zich ook zo kon voelen. 'Ik hield van hem,' klonk het zachtjes naast hem. Shadefeather draaide zijn oortje naar hem toe en keek op. Hij moest eerlijk zijn, wie hield er niet van Gorse? Maar de toon waarmee Falcon het sprak... 'En ik besefte het pas toen.. toen hij terug in het kamp was.' De Warrior slikte, beseffende wat hij bedoelde. Het deed hem ook beseffen dat zijn problemen zo anders waren dan die van Falcon. Een jonge kater die al zo vroeg met zulk verdriet moest leren omgaan. Iemand zo dicht bij zijn hart moest verliezen. Het was erger dan waar Shade mee kampte, en hij voelde zich zo schuldig tegenover de ander. Hij had dan ook geen idee wat hij moest zeggen. 'Oh..' Hij haalde even diep adem, hopend dat hij het allemaal niet erger maakte. 'Het.. Spijt me, Falcon...' Wat anders kon hij zeggen? Shadefeather had al vaker ondervonden dat hij niet de allerbeste was met woorden, dus bewoog hij zich wat dichter naar de ander toe. Misschien dat de lichte aanraking hem wat steun bood.
Onderwerp: Re: Self conscious di 3 nov 2020 - 17:38
Hij wist dat het woorden waren die niet gezegd mochten worden, maar hij sprak ze toch uit. Hij voelde zich veilig bij Shadefeather, voelde zich op zijn gemak waar hij zich dat niet voelde bij zoveel andere katten. Hij wist dat Shadefeather dit niet zomaar zou door gaan vertellen -toch?-. Hij was er vrijwel overtuigd van, dat dit een straf was van StarClan omdat hij gevoelens was gaan hebben voor een kat waarvan het niet mocht. ’Oh..’ klonk er zachtjes van de gitzwarte kater af, waarna de kater diep adem haalde. ’Het.. Spijt me, Falcon…” klonk er van de kater af, waarop Falcon zijn blauwe ogen langzaam op de zwarte kater richtte en even slikte. ”Ik denk dat Gorse dood is omdat StarClan dit wist.” sprak hij zachtjes. Niet alleen had hij Gorse niet kunnen tegenhouden, maar was dit waarschijnlijk ook het plan geweest van StarClan. ”Dat dit een test voor mij is om te doorstaan, zodat ik nooit meer van een ander kan houden zoals ik van Gorse heb gehouden.” Hij wist oprecht niet of hij ooit nog van iemand anders zou kunnen houden dan zijn Gorse, niet zo diep tenminste. Dat zou nooit weg kunnen gaan bij hem.
Onderwerp: Re: Self conscious zo 3 jan 2021 - 19:01
Falconpaw richtte zijn ogen op hem. Shadefeather kon hem alleen een verdrietige blik terugschenken. Hij had het zo met hem te doen. 'Ik denk dat Gorse dood is omdat StarClan dit wist,' sprak Falcon vervolgens. Zijn ogen werden wat groter en lichte ongeloof doorbrak het verdriet. Wat? 'Dat dit een test voor mij is om te doorstaan, zodat ik nooit meer van een ander kan houden zoals ik van Gorse heb gehouden.' Shadefeather slikte. Hij vond het zo sneu dat Falcon zo dacht en zijn eerste reactie zou geweest zijn om het ontkennen, hem te vertellen dat dat heus niet het geval is. Maar wie was Shadefeather om voor StarClan te praten? Hij had alleen zijn geloof, verhalen.. Verder wist hij niets over StarClan. Zouden ze echt zo wreed zijn? '...Falconpaw..' miauwde hij zachtjes en hij drukte zijn kop tegen de zijne. 'Zo moet je niet denken...' Ook al zou het de bedoeling geweest zijn van StarClan, hij kon de jonge kater toch niet zo laten denken voor de rest van zijn leven? 'Verliefd zijn is één ding.. Maar om er op te handelen is een tweede. En dat deed je niet. Verliefd zijn is iets... Dat kan je niet controleren. Het gebeurt gewoon, dat is echt niet jouw schuld. Gorsepaws dood is niet jouw schuld, Falcon.' Hij keek de ander doordringend aan. Misschien sprak hij voor zijn beurt, maar hij wilde niet dat Falcon met die gedachte door het leven ging.
Onderwerp: Re: Self conscious do 11 feb 2021 - 19:02
Hij wist ergens wel dat hij dit niet aan Shadefeather moest vertellen, dat dit een geheim had moeten zijn en dat hij het nooit aan iemand had moeten vertellen. Dat hij nu een zware last legde op de schouders van de zwarte kater. Maar hij vertrouwde Shadefeather. En Shade was ook close geweest met Gorsepaw... Misschien was dat wel de reden waarom hij de kater met deze informatie vertrouwde. Dit was niet iets wat Routnose mocht weten, dit was niet iets dat de meeste katten mochten weten. '...Falconpaw..' klonk er zachtjes van de kater af, waarna hij de kop van de zwarte kater tegen de zijne voelde. Hij sloot zijn blauwe ogen stevig, de tranen verbergend die zo in zijn ogen aan het branden waren. 'Zo moet je niet denken...' Hoe moest hij anders denken? Het was toch duidelijk wat er was gebeurd- stoppen voordat het te ver ging. Voordat hij er iets aan had kunnen doen. 'Verliefd zijn is één ding.. Maar om er op te handelen is een tweede. En dat deed je niet. Verliefd zijn is iets... Dat kun je niet controleren. Het gebeurt gewoon, dat is echt niet jouw schuld. Gorsepaws dood is niet jouw schuld, Falcon.' Hij keek naar de kater met zijn waterige blauwe ogen. Hij wilde dat geloven, hij wilde dat zo graag geloven. Maar was het niet op welke manier je dan ook keek, dat het een ding van hem was? Dat het zijn schuld was? "Hij durfde er niet eens over met mij te praten.." sprak hij zachtjes, gebroken. Waarom had hij dat niet gewild? Waarom was het zo moeilijk om hem te vertellen wat er aan de hand was geweest? "Hij.. hij deed het gewoon." sprak hij zachtjes terwijl tranen over zijn wangen begonnen te lopen. "En ik was te druk met mezelf om me ook maar af te vragen hoe ik hem kon helpen..." Hij wilde gewoon zijn beste vriend terug. Hij wilde hem terug zien lachen en te dollen met hem. Hij zou nooit meer opgroeien, hij zou nooit zien wat hij zou zien. "Ik mis hem zo erg, Shade." sprak hij, een halve snik ontsnappend uit zijn bekje.
Onderwerp: Re: Self conscious zo 28 feb 2021 - 13:20
Hij zag de worsteling in de jonge kater. Het deed hem pijn hem zo te zien. Shade deed zijn best om het wat beter te maken met woorden, met een steunend kopje of knuffel. Maar hij wist ook dat verdriet niet zomaar wegging, het was iets wat Falcon zelf moest verwerken. Shade kon alleen proberen het ietsje lichter te maken, hem iets van steun te geven. 'Hij durfde er niet eens over met mij te praten..' sprak de rode kater zachtjes. 'Hij.. hij deed het gewoon.' Shade deed zijn best zijn eigen tranen niet los te laten. 'En ik was te druk met mezelf om me ook maar af te vragen hoe ik hem kon helpen...' Shade zuchtte zachtjes. 'Dat moet je jezelf niet kwalijk nemen, Falcon.. Ik denk dat niemand het door had. Ik had het ook niet door,' miauwde hij. Hij was dan misschien geen beste vriend geweest, maar misschien had dat het juist makkelijker kunnen maken om op te merken. Met vrienden wordt er nog wel eens extra hun best gedaan om het niet te laten opvallen. 'Ik mis hem zo erg, Shade,' sprak Falcon met een halve snik. De zwarte kater zuchtte en gaf hem nog een kopje, zijn kop stevig tegen de ander zijn schouder. 'Ik weet het... Misschien zou je.. Het hem kunnen vragen? Ik.. Ik weet niet zoveel van hoe het werkt, maar.. Jij kunt misschien wel contact krijgen via StarClan, toch?'
Onderwerp: Re: Self conscious za 27 maa 2021 - 0:07
De kater was oprecht een lichtpuntje in de donkere tijd. Hij wilde niet zwak overkomen naar de clan. Niet als iemand waarvan ze bang waren dat hij net zoals zijn moeder zou gaan worden, zo emotioneel dat hij de verkeerde keuzes zou gaan maken. De kater was er voor hem, wilde zijn verhaal horen en wist sowieso al hoe close ze waren geweest. Had die band gezien en hij vertrouwde de kater. Met Shade had hij zijn eerste prooi gevangen. Met Shade had hij meerdere keren goede gesprekken gehad. Shadefeather zuchtte zachtjes op zijn woorden. ’Dat moet je jezelf niet kwalijk nemen, Falcon... Ik denk dat niemand het door had. Ik had het ook niet door,’ klonk er van de kater af, waarop Falcon met zijn blauwe ogen naar hem op keek. Maar hij had het moeten weten, toch? Hij wist hoe gevoelig de jonge kater was geweest. Had gezien hoe down hij was geweest na het hele gedoe en toch… Toch had hij niks gedaan. Hij was stilletjes aan de zijkant blijven zitten, hij had één keer iets geprobeerd. Misschien twee keer. Maar hij was te druk geweest met trainen, te druk met zijn gedoe met Amberstorm. De gitzwarte kater drukte zijn kopje weer stevig tegen zijn schouder aan toen hij sprak dat hij Gorsepaw zo mistte. ’Ik weet het… Misschien zou je.. Het hem kunnen vragen? Ik.. Ik weet niet zoveel van hoe het werkt, maar.. Jij kunt misschien wel contact krijgen via StarClan, toch?’ klonk er van de kater af, waarop Falcon hulpeloos naar de grond keek en zijn ogen kort sloot. ”Ik.. Ik mag niet kiezen wie ik zie.. en soms antwoord StarClan ook niet… ik- ik denk voor persoonlijke redenen dat ze niet eens zouden antwoorden…” sprak hij met een geknepen stem. Hij zou het zo graag willen. Maar… Maar aan de andere kant was hij zo bang voor de woorden die Gorsepaw tegen hem zou gaan zeggen. En wat hij zou gaan zeggen over hem, hoe hij er nu bij zat.
Onderwerp: Self conscious 
wo 10 jun 2020 - 14:29
