Just like you

Met nauwe blik keek hij door het camp heen, af en toe zacht onder zijn adem zijn mening mompelend over dingen. Nu Outkit zich redelijk staande kon houden buiten de nursery viel hij er weinig meer binnen te vinden. Veel liever begaf hij er buiten, af en toe terugkerend voor eten en slapen en dat was het. Of als het regende, dan kon niks hem overtuigen om naar buiten te komen. Vandaag was het droog en vandaag kreeg hij de kans om door het kamp heen te struinen. Als de katten om hem heen eens zouden weten dat Out ooit aan de top zou staan. Niet alleen de top van deze clan, maar van het hele woud. Zijn plannen waren groots en compleet realistisch in zijn nog jonge ogen. Ze kwamen niet uit kittenachtige ideeën van leiderschap zoals de idioten om hem heen die '-star' achter hun naam plakten en dachten dat ze daarmee op een leider leken. Outkit was slimmer dan dit. Hij wist dat hij nu nog geen leider was en hij hoefde ook geen Outstar genoemd te worden. Op een dag zou hij erkend worden als leider en dan pas zou zijn moment daar zijn. Of Starclan hem nu steunde of niet. Het was hem wel opgevallen dat hij concurrenten had. Minstens een kat waar hij nu op afstapte. "Sharkpaw," sprak hij bijna formeel. "Ik wil een... een bond..." Zijn formaliteit verviel met het woord dat hij zich niet kon herinneren. Hij had het een warrior nog horen zeggen, c'mon. "Bondschap?" Dat kwam er minder goed uit dan hij het wilde, ugh. 

- Sharkpaw

Kamparrest. Sharkpaw gaf weinig om regeltjes en dus zou hij de eerste kans dat die dwazen om hem heen niet opletten grijpen om te ontsnappen, maar het was nog maar dag twee sinds Settleddust hem zijn straf had gegeven en die idioten waren natuurlijk erg alert. Sharkpaw liet zijn groene blik door het kamp gaan en negeerde daarbij het gedeelte van de elders. Als ze zijn hulp nodig hadden, dan moesten ze om hem smeken. Hij zou ze niet vanzelf komen helpen. Zijn blik gleed naar opzij toen zijn aandacht werd getrokken door een kitten. Outkit, het zoontje van Snappingturtle. Sharkpaw kende het katertje niet zo heel erg goed, maar het stond hem wel aan dat de kitten geen moeite leek te hebben met het treiteren van anderen, al leek dat nog niet in zo’n extreme mate te gaan als Sharkpaw dat deed. Hij trok kort met zijn oortje toen Outkit probeerde aan te geven dat hij bondgenoten wilde worden. Sharkpaw trok kort met zijn oortje en keek de ander kil aan. “En waarom zou ik bondgenoten met jou worden?” vroeg hij op een kille toon aan het katertje. “Ik denk trouwens ook niet dat je vader dat zo’n goed idee vindt. Niet nadat ik zijn dochter en jouw zusje voor lelijk mormel uitgescholden heb.” Hij keek daarbij strak peilend naar Outkit. Deed dit hem iets of juist helemaal niks?