Het gevonden pareltje

Onderwerp: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 16:26

Na zijn gesprek met Beef was de zon nog redelijk hoog en daarmee had de tom nog wat tijd om in te vullen voor hij weer zou terug trekken naar zijn nieuwe tijdelijke kamp. Nu alles weer een beetje begon te draaien en de Elite weer een sterkere basis had dan eerst kon Orchis zijn volgende stappen weer zetten. Één daarvan was om Peril weer op te pakken en te draaien naar zijn eigen poot. De tom had de verdwenen soldaatje van Cobra per toeval teruggevonden na weken hadden gezocht en had haar met een gevecht weten te overmeesteren. Nu lag de she-cat al enige tijd ergens in een diep rotte put te rotten. Geen voedsel, en maar beperkt water dat soms naar beneden druppelde. Orchis keek nog een keertje naar de zon. Als hij nu zou doorlopen dan zou hij tegen avondval terug kunnen zijn. De General liet een geeuw klinken en rekte zijn fragiele lijf even uit. Dat geloop wat hij telkens moest doen.. pfff. Morgen zou hij zijn nest niet uit komen hoor jeetje. Snel maakte hij maar zijn weg richting de plek waar hij Peril had achtergelaten. Hij moest hiervoor de Tallpines verlaten maar hij vertrouwde er wel op dat voornamelijk Skadi en enkele vertrouwelingen van hem alles onder controle konden houden terwijl hij eventjes een uurtje een she-catje ging plagen.

[closed]

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 16:32

_{Een gekooid beest, dat was dat ze eerst was geweest. Rondjes dralend, pogingen doende om naar boven te klimmen tot haar klauwen rauw waren. Maar ze kwam niet hoog genoeg. De stenen waren onverbiddelijk. Ze kreeg geen grip. Ze zat vast. Uiteindelijk begonnen de dagen te tikken. Regen was ijskoud, maar een belangrijke manier om nog wel vocht binnen te krijgen. Voedsel bestond hier niet. Uiteindelijk hadden haar poten haar niet meer konden dragen en was de she-cat ingestort. Alles vernietigende honger dat wegvrat aan haar binnenste was weggezakt in een simpele, holle leegte. Toen er een schaduw naar binnen viel van boven, keken haar blauwe ogen eventjes op, al even hol als hoe ze zich van binnen voelde. Ze was Peril, niet langer meer Sunvoice. Sunvoice was gevaarlijk om te zijn en niemand wilde Sunvoice nog hebben. Shadowclan had haar aan de kant geschoven, niet gered. Maar nu, wederom, zou niemand haar redden van het volgende monster wat zich aandiende.}

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 17:17

Onderweg naar de put had hij ergens in een vuilniszak lopen poeren. Hoewel hij graag toe keek hoe iemands huid nog het enige over was op diens botten, had hij levend meer iets aan haar dan dood. Het was nog altijd wel een gokje. Immers wist Orchis niet hoe erg Cobra in haar kop had ingespeeld, misschien was er gewoonweg geen andere optie meer om haar uit te schakelen voor zijn eigen veiligheid. Maar Orchis was Orchis niet als hij niet probeerde. De tom was op alle vlakke een nietsnut, maar kwa brein.. daar had hij wel wat van. Vooral als het ging om iemand te pijnigen, om iemand naar het randje van zijn leven te brengen op alle verschillende manieren mogelijk. Je kon het bijna een spelletje voor hem noemen die hij had gemaakt voor zichzelf om zich te vermaken. In ieder geval, Peril had al een tijdje geen eten gehad en de tom vroeg zich af in welke staat ze haar zou vinden. Zou hongersnood genoeg zijn of zou ze wanneer ze hem zag weer even venijnig zijn als eerst? Toen ze tegenover elkaar hadden gestaan, had Peril geen enkele twijfel gehad om zijn strot uit te rukken. Orchis vroeg ze dus af hoe ze nu zou reageren op zijn aanwezigheid. Met het beschimmelde stuk vlees die hij uit de vuilniszak had weten te ritsen boog hij zich over de diepte. Zijn schaduw viel zwaar over de al donkere put in. Het stuk vlees bungelend tussen zijn tanden toen hij zijn kop even naar voren boog om deze daarna weer terug te trekken en het rottende stuk voedsel op de grond te leggen. Al volgend kwam zijn stem. “Vertel me wie ik ben.” Het enige wat hij zei. Een vraag waar meerdere antwoorden op konden, en Orchis was benieuwd wat Peril ging in te vullen.

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 17:24

_{Had het nog zin? Haar hart deed niet eens meer de moeite om in haar keel te kloppen van angst. Een adrenaline stoot kwam niet meer. Misschien was het beter om gewoon het op te geven. Om om te rollen voor het leven en te sterven. Een zwak gesis kwam uit haar bek terwijl ze naar de kater keek die over de rand van de put heen kwam loeren. Maar het venijn was er wel redelijk af. Het was angstig, vermoeid, halfhartig. Haar lichaam reageerde echter wel op het aangezicht van eten. Haar ogen werden wat ronder en haar oren spitsten zich kort. Voedsel. Dit was een routine die ze kende. Maar.. dit was Cobra niet. Haar oren gingen wat wantrouwig naar achter. Wees braaf.. luister, en krijg je veiligheid. "Orchis.." reageerde ze met schorre stem, met een grom achter in haar keel. Maar ze wist wat ze moest doen om te overleven.}

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 17:49

Haar antwoord was correct op de makkelijke manier. Hij was Orchis, ja, dat was inderdaad zijn naam. Maar dat wist iedereen wel tegenwoordig. Zijn naam was als een lopend vuurtje door de straten gegaan en het was nog maar de vraag hoe lang het zou duren voor de hele wereld wist wie hij was. Nee, hij had liever een gedetailleerd antwoord gehad. Ze kreeg dus nog een kans. ''Vertel me wie ík ben.'' Sprak hij opnieuw. Hij was meer dan een naam. En hij wou weten welk beeld Peril voor haar zag als ze aan hem dacht.

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 17:53

_{Het water liep haar langzaam in de bek bij het aangezicht van het stuk vlees. Het rook naar rot, dat kon ze vanaf hier al merken. Maar het was voedsel. En na dagen niet gegeten te hebben, was alles wat haar maag vulde wat. Het was een manier om te overleven. Maar enkel het zeggen van de naam was niet genoeg. Met een lege blik keek Peril omhoog. Ze was een slimme meid, ze wist wat goed voor haar was. Maar alsnog lag er wantrouwen in haar hart. "De nieuwe leider van Bloodclan." Want Cobra was dood. En ze had hem niet kunnen redden. Een steek ging door haar hart. In al die manen had ze wel 1 ding geleerd. Je kon beter een woord te weinig zeggen, dan een verkeerd woord teveel.}
[/quote]

Onderwerp: Re: Het gevonden pareltje wo 17 maa 2021 - 18:20

De leider van Bloodclan. Dat was hij inderdaad. Dat had ze mooi goed gegokt. De laatste keer dat ze elkaar namelijk gezien hadden, was op de dag dat Cobra gestikt had in zijn eigen bloed in het Shadowclan kamp. Daarna was ze verdwenen en was hij met de rest van Bloodclan teruggekeerd naar hun oude - nu verwoeste kamp. Brat was toen de leider geworden maar niet snel daarna had hij aan de macht gestaan. Macht is wat hij had en Peril was slim genoeg dat ze wel kon bedenken dat hij van iedereen die in Bloodclan leefde de gene was geworden die nu op de troon zat. Orchis vormde zijn lippen in een klein glimlachje maar liet zijn kop nog altijd niet zien. Immers verdiende ze nog niet haar stukje vlees. ''Je weet dat betekend toch Peril?'' Vroeg hij haar. ''Cobra is er niet meer samen met ieder die hem volgde.'' Orchis likte zijn poot voor hij veder ging. ''Dat betekend dat je vrij kan zijn..'' Vertelde hij haar. ''Nu ik leider ben, nu ik de macht heb, kan ik je vrij zetten, en geloof me.. ik wil niks liever's dan dat.'' Hij zweeg eventjes. ''Dit.. dit waar je nu zit, was uit voorzorg. Je bent een gevaar voor jezelf en ieder om je heen. Snap je mijn keuze?'' Hij gaf haar tijd om te denken en te antwoorden. ''Als je namelijk bewijst dat je jezelf in de hand hebt.. dat je een brave meisje bent, dan kan ik je een goed leven geven. Een écht goed leven. ík heb er namelijk voor gezorgd dat de handlangers van Cobra je niet zijn komen zoeken om je te misbruiken. Ík heb de boosdoeners verdreven die jou tot dit hebben gebracht.'' Toen hij uitgesproken was, liet hij zijn linkeroor wat meer richting de diepe put draaien. Zijn teentjes kneedde in de prut die op de grond lag. Wat zou ze reageren? Wat zou ze zeggen?