Een ijzige kou trok door het kamp, iets waar het riet niet veel tegen kon doen. Het weer was duidelijk aan het verslechteren en het zou hem niet verbazen als de Rivier deze Leafbare weer eens ging bevriezen. Al maakte dat ook niet persé uit nu ze toch al niet meer de vis konden eten. Enkel of het water genoeg zou bevriezen om een kat te kunnen dragen was meer de vraag. Natuurlijk waren ze Riverclan en konden ze er wel tegen. Behalve misschien de nog wat jongere Apprentices, die er minder aan gewend waren. Lynxfang keek naar de grijze lucht waar nu sneeuwvlokjes uit dwarrelde en langzaam naar beneden kwamen. Het was niet veel en het was straks waarschijnlijk weer weg. Hij hoorde gegiechel en keek eens naar de Nursey waar een paar kittens plezier hadden van de sneeuw. Ze sprongen op de vlokjes af of probeerde ze op te vangen met hun tong. Hij glimlachte even, kijkend naar hoeveel plezier ze hadden. Een tijdje geleden bemoeide hij zich weinig met de kittens, behalve dat hij de Queens wel eens iets te eten bracht. Sinds Shatteredice zelf kittens had en hij samen met haar de terugtocht van het ouwe Skyclan gebied had afgelegd met het dragen van de onverwachte kittens was hij nu opvallend vaker te zien bij de Nursey. Soms keek hij enkel naar binnen en ging hij meteen weer weg en soms praatte hij met de poes of haar kittens. Hij merkte wel dat sommigen dan wat raar naar hem keken en met elkaar fluisterde, maar hij was erg duidelijk in dat het niet zijn kittens waren. Hij wou niet de clan voorliegen over dat. Uit de Nursey verscheen nu een kleine maar al te bekende gedaante en zijn groene ogen ontmoette het blauwe oog van Shatteredice.

-Shatteredice

Hij was een ouwe vent die zijn leven had geofferd aan het dienen van zijn clan, had liefde gekend maar het was altijd eenzijdig geweest. Het betekende niet dat zijn leven al voorbij was en voorlopig was hij nog van plan om een Warrior te blijven. Shatteredice maakte een opmerking over grijze haartjes bij zijn snuit, maar hij ging er maar vanuit dat het een grapje was. Ze ging meteen door met het spel wat ze bedacht had en Lynxfang had de vraag kunnen zien aankomen. Eerst dacht hij natuurlijk aan de slechte kanten van het ouder worden of zijn, want dat kwam nou eenmaal gemakkelijker in hem op. ''Wel, anderen hebben respect voor je''kon hij bedenken, zijn groene ogen gingen even schuin omhoog terwijl hij nadacht over meer. ''Je hebt meestal wel inspraak op dingen en men luistert naar je woord''dat hoorde bij het senior zijn. Je had dan al genoeg meegemaakt vaak om een meetellende mening te hebben in de clan. Alleen, hij moest ook toekijken hoe hij alleen maar ouder werd en wat had hij nou bereikt?