Fatherhood

Het leek net alsof de kater in slaap was, met zijn kop lag hij op zijn pootjes, zijn staart had hij beschermend over de kleintjes geslagen. Maar zijn ogen waren open, kijkend in het niets. Langzaam werd het donkerder, later. Het zou niet lang meer duren of de maan stond hoog, om daarna weer te dalen. En dan zou het weer dag worden, met de zon die opkwam. En Shade had dan nog geen slaap gekregen. 'Shadefeather?' Zijn naam klonk zacht, maar hij had het gehoord. De kater keek op en zag zijn beste vriend. 'Kan ik je even... onder vier ogen spreken?' Hij fronste lichtjes, keek even naar de slapende kittens, de Queens die nog wakker waren. 'Uh.. Ja, natuurlijk,' miauwde hij zachtjes, waarna hij voorzichtig overeind kwam. Hij checkte nog een laatste keer op de kittens, voor hij omdraaide en de ander de Nursery uit volgde.

In stilte vonden ze een stille plek, weg van alle nieuwsgierige oortjes. Shadefeather was benieuwd waar de ander hem voor nodig had, maar het klonk serious. Zijn buikje borrelde wat zenuwachtig, maar hij bleef kalm ademhalen. Blazesong was duidelijk zenuwachtiger en sprak hem aan. Shade gaf hem een kalme maar lichtelijk bezorgde blik. 'Ik heb, een probleem.' Shade lichtte heel kort zijn wenkbrauw op, waarna hij langzaam knikte. 'F-Fawnleap is misschien zwanger en-' Blazesong slikte, Shadefeather kreeg wat hernieuwde energie door deze mededeling. 'I-ik heb geen idee wat ik moet doen, Shadefeather.' Shade bleef stil, liet het nieuws even bezinken. Zwanger, iets wat iets heel leuks zou moeten zijn, wat gevierd zou moeten worden. Maar Blazesong was er niet blij mee, of hij was er in ieder geval nog niet klaar voor. Shade dacht terug aan zijn eigen ervaring en ging wat verzitten. Een prachtige herinnering met een stekende waarheid. 'Het is niet iets om bang voor te zijn,' miauwde hij uiteindelijk, zijn blik weer naar zijn vriend richtend. 'Het is misschien een beetje eng in het begin.. Maar je zult er een leven vol geluk van hebben.' Hij realiseerde dat de woorden misschien niet erg overtuigend klonken dus schonk hij hem een glimlachje. Het was zeker wel iets waar hij altijd in geloofd had. En in wilde blijven geloven.

In de stilde die volgde probeerde de kleine kater hopeloos een comfortabele manier van zitten te zoeken. Kon zijn onrust maar niet plaatsen nog verkleinen. Shadefeather leek op eerste gezicht een moment nodig te hebben het te verwerken, moest er duidelijk over na denken. Blazesong slikte, week zijn blik. Dacht de zwarte tom hetzelfde als hem? dacht een expert in het ouderschap dat de deputy er nog niet klaar voor was? Hij zou het hem immers niet verwijten. Zijn oortjes prikte overeind toen Shadefeather het gesprek weer oppakte, vertelde dat er niks was om bang voor te zijn. De kleine kater fronste kort maar verzachtte zijn blik toen hij het opvolgde met woorden waar hij zichzelf ietwat meer in zag. Zuchtte zachtjes terwijl zijn gespannen spieren lichtjes los lieten. "Een beetje?" hij schudde zachtjes zijn kop "Ik, ik ben niet gemaakt voor het vaderschap, Shadefeather" De kater grinnikte weemoedig "W-wat als ik het helemaal verpest?" Zijn blik zocht die van zijn beste vriend op, zijn voorbeeld wat ouderschap betrof. Hij had nooit eerder een voorbeeld gekend, zijn eigen vader was geen vader. Starclan verdomme, hij had geen flauw benul wat vaderschap inhield.