[EVENT] we welcome you back

Wolfstar was terug gelopen naar het territorium. Hij had Barksound nog de tijd gegeven met Brindleleaf, hem aangeboden om haar op WindClan gebied te begraven. Hij verwachtte dat hij dat aan zou pakken, hij zou vast zijn partner dichtbij willen hebben, traditioneel begraven zoals zij dat deden onder de sterren. Met trage passen stapte de kater het kamp in. De zon begon onder te gaan en de lucht kleurde van goud tot paars. Het was prachtig en hij nam de tijd om er even naar te kijken. Toen sprong hij op de steen om iedereen toe te spreken. "Laat alle katten oud genoeg om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen bij de Tall Rock voor een clan meeting!" sprak hij toen duidelijk en wachtte op de katten die zich verzamelde. "Katten van WindClan, vandaag verwelkomen wij een oud-warrior terug in ons midden." zijn ogen zochten kort Blazesong, met een blik van 'het-spijt-me'. Hij had hier nog niet over kunnen spreken met zijn deputy, het was allemaal wat sneller gegaan dan hij gedacht had. "Barksound mag zijn terugkeer maken in WindClan. Ik was hem en Brindleleaf gaan opzoeken in hun geclaimde stukje land, maar vond daar enkel Barksound. Brindleleaf was net overleden, WindClan dankt haar voor haar bijdrage aan de clan." hij knikte nobel en stopte kort om het nieuws in te laten zinken. "Barksound heeft WindClan geholpen tijdens het gevecht met een paar honden, dit had hij niet hoeven doen. Op basis hiervan heb ik besloten hem toe te laten in de clan als warrior. Hij zal ieder moment hier zijn met Brindleleaf en dan is de gelegenheid om afscheid van haar te nemen voordat we haar op WindClan's manier op de moor leggen om te rusten onder de sterren." Wolfstar keek nog een keer rond zijn clan. Hij verwachtte niet dat veel katten er op tegen zouden zijn. Barksound had zich bewezen door hen te helpen, dit was het minste dat hij terug kon doen voor de kater. Een nest om te slapen, een clan om bij te horen. "Bedankt voor het luisteren." sloot hij toen af voordat hij de steen verlaatte en rustig plaats nam in het kamp. Hij had een aardige trip door het gebied gemaakt vandaag, dus hij wou nu een beetje rusten.

[Open voor heel WindClan!]

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

_{Verrast prikte de kleine tom zijn oortjes naar voren toen zijn clan bijeen geroepen werd. Hij was de afgelopen tijd veel in de nursery te vinden nu zijn zusje kittens gekregen had, en geen enkel van de kleine mormels was oud genoeg om apprentice te kunnen worden. En voor zo ver hij bekend was waren er geen apprentices die hun final assesment gedaan hadden. Met verwarring op zijn gedachten bewoog de kater zijn gespierde lichaam richting tall rock, zijn blik kort die van zijn leader kruisende. Een expert in het herkennen van bepaalde blikken was de kater zeker niet, maar zoals de kater hem aankeek wist hij maar al te goed wat hij zeggen wilde. Zette zich schrap voor het ergste. Wolfstar had heel wat door moeten maken, de deputy begon zich steeds meer en meer zorgen om hem te maken, maar gelukkig bleek dit deze keer niet zo zeer nodig. Barksound zou wederkeren. Snapte de reden rondom de leader zijn blik, geen overleg, geen woord. Maar goed, dat was voor later. Voor nu, hij had de verhalen gehoord, wist dat het moreel gezien niet minder dan het beste was wat ze konden doen. Maar toch kon de kater zichzelf er niet van weerhouden ietwat achterdochtig te zijn. Was nooit de eerste qua vertrouwen terug winnen. Maar toch hief hij zichzelf weer op de poten, zou de kater op terugkomst welkom terug heten zodra het de tijd ervoor was. Kon immers niet ontkennen dat wat de kater had gedaan een groot teken van dankbaarheid verdiende.}

I have been cursed to be.
Drifting through this barren land.

Stuck out here where none can stand.