Little Pancakes

De jonge kattin was net wakker, net wakker van een nachtmerrie gehad te hebben maar ze probeerde het weg te denken, vervolgens naar buiten stappend en langzaam aan wakker wordend. Nachtmerries waren zo stom, maar ze weerhielden haar niet van een goede ochtend te hebben. Met een glimlachje stapte de asgekleurde poes naar de prooistapel toe maar botste al meteen tegen iemand anders. “Oeps, het spijt me!”, zei ze en stapte wat naar achteren, haar vervolgens bekijkend. Oh, het was Littlefish, een kattin met een erg mooie vacht. Haar vacht had dan ook verschillende kleurtjes, de haar was enkel grijs met een beetje oranje en eerlijk gezegd wilde ze ook wel zo’n mooie vacht hebben, maar ja. Ze was blij met hoe ze was, met wie ze was, en beter had ze niet gewild.


+littlefish

Littlefish strekte haar kleine lichaam even uit voordat ze op de prooistapel afliep. Tegenwoordig had ze echter minder eetlust dan gewoonlijk; ze wist niet zeker of dat kwam door de rotte visgeur die nog steeds in haar neus bleef hangen of door de verdwijning van haar lieve Emberkit. Ze bleef bij de stapel staan, ernaar starend zonder het echt te zien. Tot er plots iemand tegen haar opbotste en haar uit haar gedachten haalde. De queen stuimelde even naar opzij en keek met grote turquoise ogen de apprentice aan. "Het is oké.", antwoordde ze, haar stem zachter dan normaal en duidelijk afgeleid. Haar blik gleed opnieuw naar de prooistapel, maar ze maakte geen aanstalten om er iets vanaf te nemen. Ze zou niets kunnen nemen... De kittens dronken geen melk meer tegenwoordig, dus dat maakte het makkelijker voor haar om een maaltijd over te slaan, ook al was ze nog steeds niet volledig hersteld.

De asgrijze poes was perongeluk tegen iemand aangebotst en had haar excuses aangeboden zoals iedereen altijd deed wanneer dat gebeurde. Niet dat er vaak tegen elkaar aan gebotst werd, maar het was toch vredig om een excuses aan te bieden en dat deed je meteen beter voelen. 'Het is oké', reageerde Littlefish, al was ze duidelijk wat meer afgeleid dan normaal. De oranje ogen van de asgrijze apprentice volgden de blik van de calico queen, die naar de prooistapel zaten te staren. De poes snapte de bedoeling hier niet echt van en wendde zich terug tot de kattin. "Scheelt er iets, Littlefish? Of heb je honger?", vroeg ze aan haar, een zacht bezorgende blik uitstralend. Dit was ze niet gewend met anderen, maar ze deed haar best om goed voor haar clanmates te zorgen.