Nocturia [OPEN]

Onderwerp: Nocturia [OPEN] do 13 mei 2021 - 17:52

Het was midden in de nacht. Er was geen beeld voor het oog te zien zo donker was het nu. Al enkele dagen hadden de wolken het licht verdoofd en deze nacht leek het hoogtepunt van de week te zijn. Geen sterren, geen maan, geen lantarenpalen. Enkel duisternis. Orchis knipperde nog een enkele keren met zijn ogen, hopend dat hij zijn blik zou verscherpen en iets zou kunnen zien. Helaas nog altijd even zwart. De tom kwam overeind in zijn nest met zijn poten gekruist over elkaar heen. Hij keek nogmaals rond vanuit zijn nest maar hij kon echt niet zien waar de uitgang was. Nu begon de tom wat ongeduldig te worden. Al wiebelend in zijn nest rapste hij zijn keel hopend hiermee iemand een beetje wakker van te maken. ''Hallo?'' Fluisterde hij daarna nog achteraan. Hopend dat iemand hem nu zou horen en naar hem toe zou komen, of at least zou terug reageren. Orchis moest namelijk naar buiten en snel ook.

~~- Open voor een Bloodclanner in de barn~~

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] do 13 mei 2021 - 18:01

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

Nelthilta hield sommige nachten de wacht, dan sliep ze meestal wel overdag maar zeker met de fellere zon was het voor de albino praktischer om overdag te schuilen en s'nachts alert te zijn. Zelfs al deed het op dit moment nog geen pijn aan haar ogen, toch zorgde iets in haar om deze nacht in de buurt van haar oom te spenderen. Ze had hem niets gezegd, omdat ze hem niet wilde storen in zijn eigen gedachten. De jonge kattin was echter wel trouw genoeg om langzaam de barn in te stappen toen ze door had dat er iets gebeurde. De geluiden waren teveel, hij leek niet goed te slapen. 'Hallo?' Fluisterde de kater waardoor Nelthilta langzaam haar kop neeg en met fonkelende ogen het donker in keek. 'Ik ben het maar Ome Orchis.' Klonk er zacht en kalm, niet wetende dat de kater weinig kon zien in het donker. Zijzelf was natuurlijk ook niet perfect, alleen hadden haar ogen kunnen wennen aan het donker omdat ze wakker was gebleven. 'Had je iets nodig?' Vroeg ze zachtjes terwijl ze dichter naar hem toe stapte en haar kop schuin hield. Ze zwiepte haar staart langzaam, rustig. Ze was niet bang, niet voor hem, nooit voor hem. Hij had een kleine soldaat, een pion gecreëerd in haar.

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] do 13 mei 2021 - 18:16

Het was dat hij een kat was en geen uil, anders had hij met zijn kop een heel rondje gedraaid terwijl hij in zijn nest zat. Al fluisterend probeerde hij iemands aandacht te trekken en toen hij eenmaal iets zacht hoorde schoten zijn oren alert naar voren. ''Nelthilta?'' Mauwde hij, niet geheel zeker en zacht. Toen sprak ze en wist hij het zeker. Het was alsof Inlé vannacht aan zijn goeie kant stond. Hij wou niet dat er iemand anders wakker zou worden namelijk, zij was de beste kat die hem nu kon helpen met dit probleem. Er was namelijk iets. Ze vroeg als hij iets nodig had. Hij sloot zijn ogen en bedankte voor het eerst in zijn leven de goden waarvan hij dacht dat hij zelf was. ''Ik moet iets doen Nelthilta. Het is erg belangrijk en het is geheim. Kan je een geheim bewaren?'' Zijn stem was nog steeds piepzacht. Alsof hij bang was dat iemand anders hem hoorde. Al klonk er, als je goed luisterde, toch nog een gevaarlijke toon in zijn bek. Als hij vroeg als je een geheim moest bewaren dan stond je leven en die van iedereen van wie je hield op het spel, want als dat naar buiten in de wereld kwam.. dan zou hij slapen met lijken.

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] do 13 mei 2021 - 18:34

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

De albino was misschien weinig anders dan een pion in een schaakspel, maar ze kon wellicht ooit een belangrijk onderdeel worden van de plannen van Orchis. Mits ze zichzelf bewees, en dat zou ze ook doen. Vastberaden als ze was om samen met hem de ondergang van de Clans te zijn, als zo iets kon. Ze zou er voor strijden om wraak te nemen, en dat werd het best geserveerd met bloed en pijn. Met angst. Haar blauwe ogen stonden kalm, zelfverzekerd. Ze had geen reden om bang te zijn, ze respecteerde haar General, maar daar bleef het bij, bang voor wat? Het enige dat ze zou vrezen was de dood, de rest was bijzaak. En de dood, de dood was niet iets dat ze op dit moment zou accepteren. 'Nelthilta?' Mauwde de bekende stem, niet geheel zeker van het feit dat ze nu in de buurt van zijn nest stond. Waarschijnlijk was zij de laatste geweest die hij had verwacht. 'Nelthilta, dat ben ik.' Jouw Nelthilta, jouw pion. Toen ze sprak was het duidelijk dat ze door het vuur zou gaan voor haar General, voor haar Oom. Voor de kater die ondanks zijn handicap toch heel het woud kon doen trillen op hun poten. Heel het woud, dat moest een vreselijk goed gevoel zijn. 'Ik moet iets doen Nelthilta. Het is erg belangrijk en het is geheim. Kan je een geheim bewaren?' Vroeg de kater, zijn stem was nog steeds piepzacht maar ze wist dat als ze het verkeerd beantwoorden of zijn vertrouwen brak. Dat ze haar droom gedag kon zeggen, aan de andere kant. Aan de andere kant was ze zijn pion, zijn vertrouwelinge als hij dat zou willen. 'Natuurlijk, het enige dat meer macht over mij heeft naast jouw is de dood. Ik zal mijn mond houden tot aan mijn graf.' Haar stem klonk vol vertrouwen, kalm en zeker. Ze zou haar mond houden, ze zou hem tonen, bewijzen dat ze meer voor hem kon zijn dan alleen de dochter van Sirtlan. Ze was knap, slim en bovenal gestoord genoeg om risico te durven nemen. Ze was van hem.

∎ ◣ ◥

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] vr 14 mei 2021 - 16:26

Het was niet haar bedoeling om af te luisteren. Maar toen ze na een late avondwandeling voorbij de barn liep en haar gevoelige oortjes geluid leken op te pikken, kon ze het niet helpen om tot stilstand te komen en haar oortjes te spitsen. Ze was ook maar een kat, nieuwsgierig - zelfs als dat een vréselijk idee was. Maar het was toch ook niet haar probleem als ze net op het juiste moment op de juiste plek was? Daarbij, ze werd slecht genoeg behandeld dat het haar eigenlijk niet zo bijster veel kon schelen. Meer verminken kon zelfs Orchis niet; ze was al verminkt genoeg geboren. En de dood of verbanning, tsja... Ze had niet het idee dat dat haar zo veel zou deren. Misschien zou het in zekere zin zelfs een bevrijding zijn. Daarom deed ze geen moeite om weg te lopen en de twee stemmen te negeren. Ze waren zeer zacht, amper verstaanbaar; ze dacht af en toe een woord te begrijpen, maar kon er eigenlijk niet echt iets uit opmaken. Mooch maakte haar grote lichaam iets kleiner en verstopte zich in de struiken naast de barn, oor tegen de muur gedrukt. Misschien zou ze zo nog iets horen.

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] vr 14 mei 2021 - 18:36

Ja bladiebladiebla. Hij hoefde geen heel boekverhaal aan te horen. Ze moest een geheim bewaren en daarmee klaar. Ongeduldig stond die met zijn kop te bewegen terwijl ze sprak. Sterven voor hem, het graf in, ja- ja ja het zal wel. Hij moest gewoon weg en gauw. ''Ja, ja, dat is heel mooi. Begeleid me gewoon naar de uitgang toe.'' Zei hij nog als enigste tegen de young-one. Hij stapte zijn nest uit en ging naast de witte she-cat staan. Kwam haar albino kleurtje nu toch nog een beetje van pas, ze gaf bijna licht als je zo bij der stond. ''Loop voor vooruit.'' Mauwde hij en toen Nelthilta ook de eerste stappen zette richting de uitgang pakte hij haar staart tussen zijn tanden als een touw. ''Tempo graag. Het heeft haast.'' Mompelde hij nog tussen haar vacht door.

Onderwerp: Re: Nocturia [OPEN] za 15 mei 2021 - 21:05

notesnone<3tag: Open

Nelthilta
the most massive characters are seared with scars.

Orchis leek ongeduldig, waardoor Nelthilta snel na haar opmerking al haar mond hield. Ze wachtte enkel tot een bekende stem haar uitlegde wat hij nodig had. Immers was Ome Orchis geen onmogelijke kat, hij was duidelijk tot met de puntjes op de I met zijn plannen. 'Ja, ja, dat is heel mooi. Begeleid me gewoon naar de uitgang toe.' Mauwde hij tegen de witte kattin , voordat hij naast haar kwam staan. Ze zwiepte kort met haar staart voordat ze knikte. De uitgang was niet zo moeilijk te vinden, in ieder geval niet voor haar. 'Loop voor vooruit.' Mauwde hij waarna de albino snel een paar passen richting de uitgang zette, kalm en zelfverzekerd. Een paar tanden werden om haar staart heen gezet waardoor ze even een oortje bewoog. Het was nu niet bepaald prettig om druk op haar staart te hebben. Mopperen deed ze echter niet. 'Tempo graag. Het heeft haast.' Normaal zou ze met een staart zwiepen om aan te geven dat ze hem gehoord had, dit keer versnelde ze enkel met een lichte grimas haar tred, hopende dat hij niet te veel aan haar staart zou hangen. Aan de andere kant, hij was meestal redelijk mild naar haar in vergelijking tot andere katten. Haar ome Orchis. Nelthilta had op dit moment nog niet door dat een ander had geprobeerd het gesprek af te luisteren. Eenmaal buiten de ingang stapte ze iets verder door zodat ze niet dicht tegen de barn aan. 'Waar wil je heen Ome Orchis?' Ze kon zich immers voorstellen dat hij niet zou spreken waar mogelijk andere katten in de buurt waren die wellicht luistervinkjes zaten te spelen.

∎ ◣ ◥