[Open] Every sin you carve is everlasting

Na wat er was gebeurd met Sharkpaw, was ze banger geworden voor de reacties van haar clangenoten. Dachten ze allemaal precies hetzelfde als de apprentice? Vonden ze haar allemaal een nietsnut? En wilden ze allemaal van haar af? Ze had het gevoel in het kamp alsof iedereen haar aanstaarde, op haar aan het letten was of ze niet wat verkeerd zou doen en ze had er eerlijk genoeg van gehad. Ze was dan ook het kamp uit gestormd zonder om te kijken. Het maakte haar niet uit of iemand haar wel of niet zou volgen, ze wilde gewoon even weg zijn van zoveel katten. Zoveel katten die over haar konden oordelen. Ze was buiten adem tegen de tijd dat ze bij de little creek uitkwam en zakte door haar poten heen naast het ijs. Ze kon niet eens wat drinken doordat het water bevroren was en de sneeuw vond ze nu niet bepaald smakelijk.

[Open]

De sneeuw. Roughvoice vond het wel leuk toen het net begonnen was met sneeuwen. Ze hield immers van verandering. Inmiddels waren ze manen verder en begon ze echt een hekel aan die prut te krijgen. De prooistapel was zo goed als leeg en s' nachts bleef het maar insneeuwen in de warriors den. Dan maar lekker jagen in sneeuw vermengd met het moeras. Heerlijk.. Haar ogen vielen op Scarletpaw. Een jonge she-cat waar blijkbaar wat mis mee was in haar hoofd. De grijze kattin vond het onverantwoordelijk dat zij niet meteen de elders den in was gegaan. Tot nu toe had haar handicap veel drama bezorgd. Toch had ze medelijden met het poesje. Het was immers niet haar fout. Haar oren draaiden geschrokken toen Scarletpaw door haar poten zakte. Ze was in een paar seconden naar haar toe gerend. Niet weer een gewonde apprentice die ze naar het kamp moest dragen. "Alle oké?"

Ze wist wel dat ze allemaal stuk voor stuk over haar zouden oordelen, wat ze ook deed, maar konden ze niet zien dat ze haar best deed? Dat ze alles probeerde wat ze kon? Maar dat het allemaal trager ging. Daar kon ze niks aan doen. Ze ving een geluid op en haar oren spitsten zich even, het enige teken dat ze ook daadwerkelijk iets gehoord had van de kat die dichterbij gekomen was. Ze vond het maar jammer dat het ijs er was en dat ze hier niet gewoon wat water kon drinken. Misschien had ze een betere plek moeten kiezen als ze dat had gewild, maar dan zou ze eerst moeten uitrusten nu en haar adem onder controle krijgen.