[OPEN] Names ain't worth a Quarrel

Het was niet vreemd om een kater, gezind op zijn eigen vrijheid, te zien rondtrekken over neutrale gronden. Landen niet omheind door een ontzichtbare grens opgelegd door de velen generaties voor hen. Hier tussen de velden was het niemands land, voor zo ver het oog kon kijken. Onbekenden gronden, onbekenden geesten. De grote tom glimlachtte terwijl hij de wind aan zijn dikke pels voelde trekken, het had een bepaalde romance, het leven van een rogue. Uiteraard zou hij het nooit beter achten als het leven dat hij leefde, aan de zijdes van zijn vrienden, zijn familie. Maar hij kon niet ontkennen een pracht te zien in een vrijheid waar hij zo gesteld op was, hier zo veel groter. Een diepe ademtuig zette de grote tom op zijn poten, zijn schouder, hoewel nog steeds niet geheel hersteld van de kogel die het schaafde, was tot zijn opluchting goed aan het herstellen, de pijn al ver heen gegaan. Het voelde goed weer op vier stevige poten te kunnen staan.

[Topic speelt zich af voor de Sc x Rc oorlog]

Timing is everything.

Laatst aangepast door Bluejay op za 15 mei 2021 - 14:55; in totaal 2 keer bewerkt

Mooch besteedde misschien iets te veel tijd, zo ver van haar territorium. Maar het voelde veiliger dan binnen het gebied waar Bloodclan de staf zwaaide. Het gebied was neutraal en vrij van oordeel. De muren hadden geen oren en geen ogen en de lucht leek zoeter te proeven in de afwezigheid van die eeuwige druk. Hier kon ze zich wat ontspannen, die eeuwige muren om haar heen laten zakken, de glimlach op haar gezicht niet onderdrukken. En hier kon ze zingen, luid en breed, zonder zich daarvoor te moeten schamen. Er was toch niemand die het hoorde, niemand die erom klaagde. Dus zingen deed ze, woordeloze melodieën, wat er ook in haar opkwam. Haar stem was zo veel mooier dan haar gezicht ooit zou zijn.

_{Waar hij eerder alleen was geweest, bleek dit van korte duur. Niet dat de kater er al te veel om klaagde, hij was een sociale gozer. Praatgraag en altijd in voor een interessant gesprek, zeker als zijn gespreks partner nog een onbekende was ook. Het was de stem van de vreemde, die deze keer haar positie aan hem weggaf, hem dwong zijn oren naar voren te draaien. Zang was niet iets wat vaak zijn oren bereikte, zeker niet zo mooi als dit. Zijn nieuwsgierige blik rustte op een jonge kattin met een vrij opvallend en uniek gezichtje. De grote warrior knipperde ietwat verbaasd bij het zien van de verschijning die er voor hem liep, haar geur ongetwijfeld die van een Bloodclanner. Bluejay  had het niet zo met die schoften, zeker niet na wat er zowel gebeurd was. Maar deze was nog jong, had nog geen trofee om haar nek nog het stereotypen van een bloeddorstige Bloodclanner. Dus waagde hij zich een weg naar haar toe, een vriendelijke houding aannemende, dit was niemands land. "Das nog is een stem" mauwde hij oprecht onder de indruk.}

Timing is everything.