Masked ball [Apprentice Event]

Het was niet direct iets waar hij aan meegedaan zou hebben, zeker niet omdat zijn final assesment zichzelf binnenkort zou aankondigen en hij zich dit soort misstappen eigenlijk niet kon permitteren, maar het feit was wel dat hij al vaak genoeg in zijn leven erg serieus was wat zijn training betrof en dat hij zichzelf nooit echt de kans had gegeven om te relaxen. Het feit dat het een gemaskerde ontmoeting was en dat hij zowel zijn geur als uiterlijk kon verhullen, maakte het iets aanlokkelijker om te gaan. En dus rolde Dragonpaw zich door wat catmint en verzamelde hij wat mos dat hij onhandig aan zijn gezicht vastplakte met spinrag. Het liet ruimte vrij voor zijn ogen, maar bedekte wel de rest van zijn gezicht. Hij keek één keer over zijn schouder alvorens hij naar de afgesproken plek holde. Het was het verloren territorium en omdat het al donker was, zouden er geen Twolegs zijn. Het was een prachtige nacht en Dragonpaw zou liegen als hij zeggen dat hij er geen zin in begon te krijgen. De kater liep behoedzaam verder en kwam uiteindelijk bij the Starlake aan, waar hij een gestreepte kattin zag. “Hallo,” sprak hij op een beleefde toon tegen en knikte naar haar. Net zoals bij hem kon hij haar gezicht niet zien en hij kon niet afleiden aan haar geur van welke Clan ze was, maar hij herkende haar blauwe ogen in elk geval niet van de zijne.

Het was door de apprentice den gegaan. Iedereen van de apprentices wist het, maar niemand wist wie er wel of niet ging. Nu de spanning zo hoog lag, had ze nood aan iets fijns. Dit was het! Ze was er stiekem op uit getrokken en had in sterk ruikende kruiden gerold, kruiden die bij haar weten in elke clan te vinden waren. Hoe dit kruid noemde, was haar onbekend. Wat moest ze nog doen? Ohja, iets voor op haar snoetje. Een blad van een boom leek haar het makkelijkste. Ze was namelijk niet zo heel handig op dat vlak, dus dan was dit het beste wat ze kon doen. Het blad van een esdoorn bedekte haar snoetjes netjes en volgde de rondingen van haar neusje mooi. Het steeltje van het blad stak omhoog alsof er een mini antenne op haar kopje stond. Verder was haar rugje bedekt met restjes van het kruid waarin ze gerold had. Tansy was aangekomen op de locatie en schuifelde wat naar voren. Ze was één van de eerste apprentices die was aangekomen. Ze wilde gerust iemand aanspreken, maar ze moest eerst even zien wie ze kon aanspreken. Ze bleef behoorlijk centraal staan en was maar half en half zichtbaar voor de anderen, doordat het sterrenlicht beperkter was dan het maanlicht.

Open!

Over haar snuit een schedel van een verteert dier dat ze gevonden had in het moeras, aan haar zijde de medicine cat apprentice van- ... Toen ze gehoord had van deze stiekeme bijeenkomst had ze geen oog meer dicht kunnen doen in excitement. Ze had zich daarna al snel per ongeluk verklapt dat ze zou gaan door het aan Newtpaw te vertellen. Ze had daarna maar ook direct gevraagd als de flame-point samen met haar mee wou. Niet perse als date ofzo- haha, maar gewoon naja. Gewoon. Newtpaw zou vast ook gewoon een gezellig avondje willen hebben na het hele gebeuren waar letterlijk bliksem op hem waren afgeschoten. Nu was de hemel rustig in tegenstelling van de Gathering. De goden zouden vast niet boos zijn op hun dat ze dit deden. Misschien zelfs blij. Jackalpaw was al de richting opgelopen van de geheime ontmoetingsplaats maar wachtte nog kort voor ze zich in de menigte voegde. Ze wierp een blik opzij naar Newtpaw, was ze zover?

@Newtpaw

<sub>Haar snuitje was versierd met allerlei dingetjes die ze gevonden had. Jackalpaw had haar verteld over de bijeenkomst voor apprentices uit alle clans en hoewel ze het een hartstikke leuk idee vond, was het wel spannend. Als iemand erachter kwam dat ze daarheen gegaan was zou ze misschien wel in de problemen komen, maar aan de andere kant kon het haar niet zoveel schelen. De flame point wilde gewoon even, heel even het gewone apprentice leven meemaken. ”Dankjewel dat ik mee mocht,” murmelde ze voor de zoveelste keer zachtjes naar de zwarte poes toen ze weer naast haar stond en een keer diep inademde. Met spinnenwebben op haar snuit had ze verschillende veren vastgemaakt met behulp van haar compagnon. Aan de zijkanten van haar gezicht had ze ook nog de vleugels van een vlinder geplakt. Eentje waarvan ze wist dat het een dagpauwoog heette. Ze schonk Jackalpaw een glimlach, ”zullen we dan maar?”

-Jackalpaw & open voor wie wilt ofc</sub>

ღ

Ze trippelde vrolijk naar de afgesproken plek. Op haar snoetje had ze een combinatie van bladeren van een perzikboom en wat roze bloemblaadjes aangebracht. Het leek haar wel een leuke optie. Het zou goed kunnen dat haar clangenootjes zouden weten wie ze was. Al was het met haar unieke oogkleuren nu ook wel niet zo moeilijk om haar te herkennen. Ondanks haar enthousiasme voor dit moment, ging ze toch haar best doen om haar oogjes wat te maskeren en niet te veel rechtstreeks oogcontact te maken. Ze hoopte in ieder geval dat men zich daar niet op ging focussen, maar dat er eerder aandacht ging naar het gezellig samen zijn. Ze was ietsje later en had een mooi plekje gevonden waar ze was gaan staan. Haar kopje keek opgewekt rond. "Hi," mauwde ze opgewekt, ter begroeting bij het zien van twee katten die net aankwamen. In het donker kon ze nog net zien dat één van hen heel wat verschillende dingetjes op zijn of haar kopje had. De ander had een schedel op zijn of haar kopje. Een schedel? Achja, het was heel creatief. Nu ze hier stond, wachtende op de twee toekomende katten, liet ze kort haar blik naar een ander groepje katten gaan, waar ze redelijk dicht bij stond. De geur van dassenstront was haar gekend en die geur hing rond bij het groepje. Mh, misschien maar goed dat ze ietsje verder stond. Haar blik ging er heel snel over, waardoor zie niet meteen een goed beeld had van de katten. Ze zou hen zo wel gaan begroeten, zoals het hoorde.

Tag: Newtpaw & Jackalpaw, indirect Melodypaw, Dragonpaw & Raidpaw