I Dont Forget You

Onderwerp: I Dont Forget You do 1 apr 2021 - 19:37

Geïrriteerd draaide Thunderkit zich om naast moeder. Ze was moe, maar kon niet slapen. Onrustig draaide ze zich opnieuw om. Uiteindelijk gaf de kitten het op, het lukte echt niet. Vermoeid kroop ze richting het hoofd van haar moeder om te kijken of ze wakker was. Helaas was die nog aan het slapen. Ze ging zitten en tuurde naar de ingang van de nursery. Misschien kwam papa langs. Of beter, Blazepaw! Na een paar minuten begon ze verveeld rond te lopen in het bedje waar ze samen met moeder had geslapen. Het voelde voor haar wel uren. Voorichtig kroop de zwarte kitten naar mama, ze ging haar gewoon wakker maken. Net wanneer ze op haar moeder wilde springen hoorde ze pootstappen. Zou het papa zijn? Of Blazepaw? Nieuwsgierig kroop ze het bedje uit en keek naar de ingang van de Nursery. Gespannen over wie het zou zijn bleef ze kijken, maar het was helaas niet haar vader of broer. Ze bekeek de poes goed. Ze was grijs, had gele ogen en leek nog jong. Het duurde even voor ze realiseerde wie dit was, iemand die nog niet zo lang de nursery uit was. Zo snel als ze kon waggelde ze richting de apprentice. "Hallo," piepte Thunderkit.

@Remnantpaw

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 3 apr 2021 - 22:35

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw wilde geen van de kittens wekken, maar kon niet slapen. Wellicht omdat er zoveel was waar ze over na moest denken, maar heel even wilde ze de plek zien waar ze tot voor kort nog elke nacht had geslapen. De bekende geur ruiken, zelfs al verdween deze langzamerhand uit haar vacht en kwamen er enkel meer kruiden bij wiens geuren aan haar vacht bleven kleven. Haar amberkleurige ogen blonken in het halfduister van de Nursery voordat haar blik naar een kitten gleed die duidelijk niet kon slapen en ze voorzichtig naar de jongere kattin toe stapte. De kitten waggelde naar haar toe waardoor er een klein glimlachje op de snoet van de Medicine Cat Apprentice verscheen. 'Hallo,' piepte de kitten waardoor Remnantpaw voorzichtig met haar staart de kitten aan tikte. 'Laten we de rest maar niet wekken Thunderkit. Kom dan gaan we naar buiten even naar de sterren kijken. Misschien voel je je dan wel wat slaperiger.' De kitten was niet zo jong dat ze zichzelf niet warm kon houden en anders had ze het warme lichaam van Remnantpaw nog. Daarnaast was de wind niet zo hevig, en hoewel het zeker niet warm was, was het niet dodelijk koud voor hen op dit moment. Al hoopte ze wel dat er snel meer prooi tevoorschijn zou komen.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 3 apr 2021 - 22:49

Thunderkit keek Remnantpaw verbaasd aan wanneer de poes haar een zacht tikje gaf met haar staart. "Laten we de rest maar niet wekken, Thunderkit Kom dan gaan we naar buiten even naar de sterren kijken. Misschien voel je je dan wel wat slaperiger." Daar zat wat in. Ze wilde slapen en sterretjes kijken was leuk. Vrolijk waggelde ze voor Remnantpaw uit. Wanneer ze buiten was voelde het best frisjes, maar niet echt koud. Ze keek even om of Remnantpaw haar wel volgde. Wanneer ze er zeker van werd dat Remnantpaw haar volgde ging ze zitten en kijken naar de sterren. "Ik weet dwat sterretjes fwamillie is, maar hwoe?" vroeg ze kijkend naar de sterren. "Ik bedwoel, we lijken nwiet op sterretjes." Het was interessant. Zij leek totaal niet op een ster. De kitten was zwart en de sterren gaven licht. Betekende het dat zij niet naar de sterren kon gaan? "Ik al helemaal nwiet! Betekent dwat dwat ik nooit een sterretje word?"

Onderwerp: Re: I Dont Forget You zo 11 apr 2021 - 21:54

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was nog jong, misschien wel wat ouder dan de kitten maar nog steeds jong. Er waren wellicht vragen die zijzelf wel kon beantwoorden maar dat was meer omdat ze als kitten zoveel tijd met de Elders had doorgebracht dan doordat de jonge kattin echt wijs was. Wellicht had ze wel wat kennis maar kennis maakte nog niet een kat, diens acties wel. Thunderkit leek net zoals haar nog wakker te zijn en ze wist dat het niet zou helpen als ze de jongere kat zou dwingen te gaan slapen. Dat had haar ook nooit goed gedaan. In plaats daarvan wilde ze haar goed moe maken, zodat haar lichaam eindelijk de rust zou vinden die elke kitten nodig had. Een goede nacht. 'Ik weet dwat sterretjes fwamillie is, maar hwoe?' Vroeg de zwarte kitten nadat de jonge Medicine Cat Apprentice haar naar buiten was gevolgd. Haar amberkleurige ogen gleden naar de sterrenpels, ze zou ooit hen onder ogen moeten komen en haar nieuwe taak officieel moeten accepteren, zouden haar voorouders haar goedkeuren? 'Ik bedwoel, we lijken nwiet op sterretjes.' Vervolgde de kitten waardoor de jonge kattin langzaam knikte, ze leken nog niet op de sterren, maar toch, toch zouden ze ooit zo ver hier vandaan te zien zijn. Starclan was ongetwijfeld een prachtige plek, als diens sprankelende lichten al zoveel met hen deden. Hier tussen de levende, haar ogen sloot ze kort terwijl ze probeerde te bedenken wat Starclan voor haar zou kunnen zijn. 'Ik al helemaal niet! Betekent dwat dwat ik nooit een sterretje wordt?' De grijze kattin schudde haar kop voordat ze een zachte toon aan sloeg, en langzaam haar uitleg begon. 'Nee, ze zijn de katten die niet meer hier rond kunnen lopen omdat ze oud waren, hun lichaam op was of omdat er een andere reden was waardoor ze niet meer hier kunnen zijn. Als jij hier niet meer kan zijn en goed leeft zal jij ook een sterretje worden en jouw Clangenoten ook naar de hemel kijken als ze je herinneren.' Haar stem was warm, hoopvol. Ze was nog niet getekend door het slechte en dat was op dit soort momenten te horen.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You di 13 apr 2021 - 19:20

Ze was echt onzeker. Thunderkit was zo donker als kon terwijl de sterren enorm veel licht gaven. De zwarte kitten keek Remnantpaw onzeker aan. De grijze poes schudde haar kop. "Nee, ze zijn de katten die niet meer hier rond kunnen lopen omdat ze oud waren, hun lichaam op was of omdat er een andere reden was waardoor ze niet meer hier kunnen zijn. Als jij hier niet meer kan zijn en goed leeft zal jij ook een sterretje worden en jouw Clangenoten ook naar de hemel kijken als ze je herinneren." zei ze met een zachte toon. Het idee beviel haar wel. Natuurlijk niet om deze plek te verlaten, maar dat iemand naar je kijkt als hij aan je denkt. Ze begon diep te brainstormen over haar uiterlijk. Er moest toch iets zijn dat leek op een sterretje. Ze bekeek Remnantpaw eens goed. Die had mooie ambergele ogen. Er begon een belletje te ringelen. De zwarte kitten keek weer naar de prachtige sterren. "Ik zwat te denken," piepte Thunderkit zachtjes, "Wij hebben wel iets gemween met fwamillie die hier nwiet kan zijn. Onze oogjes lijken op sterretjes." Ja, dat was het. Haar oogjes vielen op in de donkere nacht. Zoals sterretjes. En de ogen van de grijze poes naast haar ook. Toch had ze nog volop vragen over de sterren, maar ze had niet echt het gevoel dat iemand dat zou kunnen beantwoorden. Behalve de StarClan dan. Ineenkeer schoot haar te binnen dat naast haar een Medicine Cat Apprentice zat. Nog jong, maar het viel te proberen. Ze snapte eigenlijk niet wat het precies inhield, maar ze wist wel dat ze StarClan konden zien. "Heb jij al een keertje met sterretjes gepraat?" vroeg de zwarte kitten.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You wo 14 apr 2021 - 19:58

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw hield haar ogen half op de kitten en half op de schitterende nacht. Soms waren de koudste nachten het mooiste, zonder wolken aan de horizon. Met kleine wolkjes adem die langzaam voor haar neus weg dreven in de slome wind, alles leek bijna tot stilstand te zijn gekomen, behalve haar gedachten en de woorden van de kitten naast haar. 'Ik zwat te denken,' piepte Thunderkit zachtjes, waardoor de jonge Medicine Cat Apprentice haar vragend aan keek. 'Wij hebben wel iets gemween met fwamillie die hier nwiet kan zijn. Onze oogjes lijken op sterretjes,' Hun ogen schitterden net zo als de sterren, vielen op in het duister. Een korte glimlach gleed over de lippen van de jonge grijze kattin. Ja, ze hadden toch iets weg van sterren, ze waren net zo mooi. Ze kon de ziel erin zien, in de glanzende ogen. De emoties, en sterren, sterren waren ook zielen en emoties. 'Heb jij al een keertje met sterretjes gepraat?' vroeg de zwarte kitten, terwijld e Medicine Cat Apprentice de laatste woorden nog overdacht. Remnantpaw slikte ongemakkelijk voordat ze haar kop schudde. Het was heel lastig om Starclan uit te leggen, de manier waarop ze te werk gingen. Ze kwamen niet op bezoek om het gezellig te maken, ze waren er met een taak. 'Nog niet, ik moet zodra het kan naar de Moonstone om door hen goed gekeurd te worden als Medicine Cat Apprentice.' Alleen was het wachtten tot haar Mentor en zij de tijd en ruimte hadden en ergens had ze het gevoel dat dit nog wel even kon duren.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 17 apr 2021 - 10:20

Thunderkit zou graag met de sterren willen praten. Alleen was die kans enorm klein. Eigenlijk praat de StarClan alleen tegen leaders en medicine cats. Heel soms is er een uitzondering. "Nog niet, ik moet zodra het kan naar de Moonstone om door hen goed gekeurd te worden als Medicine Cat Apprentice." beantwoordde Remnantpaw haar vraag. Wat was de Moonstone ook al weer? Het duurde eventjes, maar uiteindelijk herinnerde ze het weer. De steen waar katten 9 levens konden krijgen en/of met de sterren praten. Ook medicine cats (apprentice) konden daar met de StarClan praten. "StarClan. Zo heten de sterretjes toch?" Thunderkit wachtte even op antwoord en ging daarna door met praten. "Ze zouden gek zijn als ze jouw nwiet goedkeuren!" Even werd Thunderkit trots. Bijna de hele zin goed! Thunderkit was de laatste tijd veel aan het praten. Ze moest van haar zelf goed leren praten. De zwarte kitten meende echt wat ze tegen Remnantpaw zei. Waarom zou ze niet goedgekeurd worden? Ze is toch goed en lief?

Onderwerp: Re: I Dont Forget You do 22 apr 2021 - 9:03

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw wist dat er weinig gesproken werd met kittens over Starclan, in de diepe zin. Waardoor zijzelf ook enkel wist dat het de Clan van de overleden Warriors, kittens, Queens, Deputy's en Leaders was. Een vredige plek leek het wel, aangezien de vier Clans daarin een werden. Een grote groep die de nog levende nakomelingen beschermden en hielpen. Echter was de jonge Medicine Cat Apprentice zich er nog niet van bewust dat de woorden die ze tijdens de Gathering had gehoord, zo kort naar haar benoeming een onderdeel waren van een profetie. Van woorden die elke Medicine Cat had gehoord. 'StarClan. Zo heten de sterretje toch?' Vroeg de zwarte kitten waardoor de jonge Medicine Cat Apprentice kort glimlachte. 'Ja de Clan in de sterren.' Mauwde ze zachtjes. Haar toon veranderde naar warm, zacht en respectvol. Het was zelden dat ze zo in de greep van anderen was, zo verwonderd was van de wereld om haar heen. Er was nog zoveel te ontdekken en zijzelf had de eer dat ze dit als Medicine Cat Apprentice mocht gaan doen. Wellicht zelfs ooit als Medicine Cat. Alleen dat zou vast nog vele Moons duren, de opleiding tot Medicine Cat duurde immers vaak langer dan tot een Warrior. 'Ze zouden gek zijn als ze jouw nwiet goedkeuren!' Een zacht gespin rees op uit haar borstkas terwijl ze de kitten een lik over diens oor gaf. 'Dankjewel, Thunderkit.' Mauwde ze zachtjes voordat ze haar amberkleurige ogen weer naar de fonkelende sterren liet glijden. Even genietend van de stilte en de aanwezigheid van een Clangenoot die nog onschuldig was. Ze wist dat het zou veranderen zodra Thunderkit ook oud genoeg was om Apprentice te worden. Dan zou het leven haar gaan tekenen.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You ma 26 apr 2021 - 15:30

Thunderkit wist amper dingen over de StarClan. "Ja de Clan in de sterren." zei Remnantpaw. Ja dat klonk ook logisch. Als je over de StarClan praat kijk je ook meestal naar boven waar de sterren schitteren. De stem klonk warm, zacht en respectvol. Had de zwarte kitten ook respect? Tuurlijk, maar ze kende de sterren slecht. Thunderkit kon niet wachtten tot zij apprentice zou worden. Er zal meer duidelijk worden over de StarClan en ze zou sterker worden. Ze geloofde in de Clan van voorouders. Zij zou graag met hun praten, maar dat kan nou niet. Niks aan te doen. Ze gaf aan dat ze Remnantpaw geweldig zou vinden als Medicine Cat Apprentice. Aardig, kalm en slim. Precies wat je nodig hebt! De kitten hoorde de ander spinnen en kreeg een lik over haar oor. Het voelde fijn. Dat zou haar broer Blazepaw ook eens moeten doen! "Dankjewel, Thunderkit." zei de grijze poes zachtjes. Ze zag dat de ander weer naar de mooie sterren keek. Thunderkit volgde haar blik en werd even stil. "Atjeblieft." zei Thunderkit zachtjes na een enige stilte. Ze vond het fijn om complimentjes te geven. Je maakte er de ander blij mee en ook zorg je voor meer zelfvertrouwen.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You do 29 apr 2021 - 18:56

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had zelf nog extreem veel te leren over Starclan. Er was zoveel dat een Medicine Cat zou ontdekken, samen met hun Mentor. Ze zouden de verantwoordelijkheid dragen van een kat die gekozen was door hun voorouders om de Clan te beschermen zonder klauwen maar met moed en een goed gevoel van vriendschappelijkheid. Remnantpaw zou zelf nog leren hoe ze de andere Clans moest toespreken, wat ze met hen aan moest. Wat ze als Medicine Cat Apprentice voor rang had, hoe ze zou staan, daar samen met de andere katten die net zoals haar op meestal jonge leeftijd waren gekozen. Thunderkit leek in ieder geval vertrouwen te hebben in haar als Medicine Cat Apprentice. Heel even werd het stil nadat ze de jongere kattin bedankte voordat er een lieve 'Atjeblieft,' uitgesproken werd. Remnantpaw glimlachte warm voordat ze haar staart al snorrend om de jongere kattin sloeg en tevreden met haar snorharen trok. 'Ik denk dat jij de wereld een mooie plek gaat vinden, Thunderkit.' Mauwde ze zachtjes.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You vr 30 apr 2021 - 11:38

Alles was interessant voor Thunderkit. Zelfs de meest simpele en voorkomende dingen. Er waren zoveel dingen die ze nog wilde weten en doen. Toch wilde ze het liefst meer over de StarClan weten. Het was allemaal zo vreemd. Hoe konden katten daar boven komen? En dan doet hun lichaam meestal niks meer. De zwarte kitten wilde alles weten en snappen. Ze ging niet vaak naar de elders voor een verhaaltje. Alleen als ze toevallig langs holde. Vragen deed ze ook niet vaak. Ze wilde er zelf achter komen. Zelf. De kitten hoorde Remnantpaw snorren en voelde een staart dat om haar heen sloeg. Nu begon de kitten ook te snorren. Dit gebeurde niet vaak. Meestal was het alleen haar moeder die dat deed. "Ik denk dat jij de wereld een mooie plek gaat vinden, Thunderkit." zei de grijze poes zachtjes. De wereld was groot en er waren gevaren, maar daar hoefde Thunderkit nog geen zorgen over te maken. Er waren ook veel mooie dingen. Bloementjes, vrienden, natuur en de zon. Er waren nog meer dingen. Ze knikte en een gaap volgde. "Ik zou alleen willen dat Blazepaw niet ongemakkelijk voelde bij mwij. Dan konden we samen alles ontdekken." zei de kitten nadat ze klaar was met gapen. Blazepaw was ouder dan haar, maar dat zou niet veel uit moeten maken. Bij hun eerste ontmoeting leek Blazepaw zich een beetje ongemakkelijk te voelen en een beetje haar te ontwijken. Al hadden ze wel een gesprekje gehad, was haar broer toch nog wat ongemakkelijk.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 1 mei 2021 - 16:47

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw keek met een warme blik naar haar jongere Clangenoot. De kitten was niet zoveel jonger dan zijzelf, maar nog wel te jong om Apprentice te worden en mocht nog veel groeien, ontdekken en leren in het kamp voordat haar naam door het kamp werd geroepen als Apprentice. Tegen die tijd zou Remnantpaw wellicht ook wat meer ervaring hebben als Medicine Cat Apprentice en hopelijk ook officieel door Starclan zijn goedgekeurd. De kitten knikte nadat de grijze kattin had gesproken over de wereld en geeuwde. 'Ik zou alleen willen dat Blazepaw niet ongemakkelijk voelde bij mwij. Dan konden we samen alles ontdekken.' Remnantpaw gaf de jonge kitten een zacht likje over diens oortje terwijl ze nadenkend een geluidje maakte. 'Niet elke kat snapt hoe ze met jongere en andere katten om moeten gaan. Ik weet zeker dat hij je niet pijn wilt doen. En bang is dat hij dat misschien ooit wel per ongeluk doet.' Ze wist niet of dit de waarheid was of niet, maar had zelf niet het idee dat Blazepaw een kater was die anderen graag zeer zou doen. Integendeel, hij was alleen niet altijd sociaal vaardig. 'Ben je al moe Thunderkit?' Mauwde ze met een zacht lachje.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 1 mei 2021 - 17:36

Thunderkit vond aandacht fijn. Iemand die haar aardig vind of graag mag. Ze vond het fijn om een zacht likje over haar oor te krijgen van Remnantpaw. "Niet elke kat snapt hoe ze met jongere en andere katten om moeten gaan. Ik weet zeker dat hij je niet pijn wilt doen. En bang is dat hij dat misschien ooit wel per ongeluk doet." zei de poes. De zwarte kitten dacht even na. Volgens haar had Blazepaw wel het een en ander. Volgens haar lag het bij vader. "Dat hoop ik." zei ze zachtjes. Ze keek de ander aan. "Ben je al moe, Thunderkit?" vroeg Remnantpaw aan haar. Thunderkit knikte als antwoord en geeuwde. Moe stond ze op en wilde richting de nursery lopen. Ze had nog maar een stapje gezet of ze stond weer stil. Ze draaide haar om en keek naar de grijze poes. "Wil je bij mij slapen? Het is daar heel gezellig." De kitten zou het leuk vinden als Remnantpaw bij haar kwam slapen. "Eén nachtje kan vast geen kwaad. Ik weet zweker dat mama het niet erg vind." Ze keek de appretice smeekend en vragend aan. Plsssss.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You wo 5 mei 2021 - 21:28

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw probeerde tijd te maken voor haar Clangenoten, nu duidelijk was geworden dat ze hele grote pootstappen mocht vullen. Haar amberkleurige ogen stonden warm terwijl ze met de jongere kitten sprak, nog niet zo lang geleden was ze even oud als Thunderkit geweest. 'Dat hoop ik.' Sprak de kitten zachtjes toen ze het over Blazepaw hadden. De zwarte kitten leek in ieder geval wel moe te zijn, moe genoeg om weer naar de Nursery te vertrekken. De kitten had nog geen stapje gezet voordat ze zich omdraaide naar de grijze kattin. 'Wil je bij mij slapen? Het is daar heel gezellig.' De kattin glimlachte lief en warm naar de kitten. 'Eén nachtje kan vast geen kwaad. Ik weet zweker dat mama het niet erg vind.' Smekend en vragend werd ze aangeven waardoor Remnantpaw haar kopje schudde. 'Thunderkit er zijn heel veel katten met auwie op dit moment. Ik moet zo terug naar de den om Rousebell te helpen. Maar weet je wat, misschien mag je morgen van je mama wel heel even op bezoek. Misschien dat een paar katten met auwie het wel leuk vinden een verhaal te vertellen.' Ze zei auwie omdat ze nog niet teveel angst in wilde boezemen bij de jongere kitten.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You wo 5 mei 2021 - 21:55

Thunderkit vond Remnantpaw aardig. Ze was aardig en leuk. De zwarte kitten keek naar haar poten wanneer de grijze poes haar kopje schudde. Thunderkit er zijn heel veel katten met auwie op dit moment. Ik moet zo terug naar de den om Rousebell te helpen. Maar weet je wat, misschien mag je morgen van je mama wel heel even op bezoek. Misschien dat een paar katten met auwie het wel leuk vinden een verhaal te vertellen. zei de medicine cat apprentice. O ja! Dat was ook zo. Remnant was medicine cat apprentice! En over de verhaaltjes had Remnantpaw ook gelijk, maar ze wilde het nog niet opgeven. "Kan ik niet bij jullie slapen? Ik kan mama vragen of dat mag?" vroeg de kitten. Ze was jong, maar creatief. Ze wilde bij de grijze poes zijn. Thunderkit ging het niet zomaar opgeven.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 8 mei 2021 - 21:54

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw probeerde de kitten uit te leggen dat ze niet bij haar in de Nursery kon slapen. Echter was een logeerpartij in haar den ook niet echt handig, zeker omdat ze nogal eens in de nacht wakker konden worden van katten die pijn hadden. 'Kan ik niet bij jullie slapen? Ik kan mama vragen of dat mag?' Vroeg de kitten aan haar waardoor Remnantpaw onhandig zuchtte voordat ze voorzichtig haar neusje tegen Thunderkit aan drukte. 'Nee, momenteel is dat niet zo handig Thunderkit.' Mauwde ze zachtjes terwijl ze de kitten voorzichtig in de richting van de Nursery duwde, niet te hard maar wel vastberaden. Daarnaast hadden ze liever geen nieuwsgierige kittens in de den die misschien kruiden door de war konden halen of de verkeerde dingen konden proberen. Die kende de mogelijke gevaren nog niet.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You za 8 mei 2021 - 22:07

Thunderkit was nog niet klaar. Ze zou het nog niet opgeven. De kitten hoorde Remnantppaw zuchtten en voelde daarna een neusje. "Nee, momenteel is dat niet zo handig Thunderkit" mauwde Remnantaw zachtjes. Voorzichtig werd ze in de richting van de nursery geduwd. Verdrietig keek ze naar haar poten. Niet lang daarna keek ze Remnantpaw recht aan met zielige kittenoogjes. "Waarom nwiet?" vroeg Thunderkit zachtjes en verdrietig. Vriendschapen had ze niet echt en ze wilde eens bij iemand anders zijn. Thunderkit was altijd bij haar moeder. Ze was alleen niet bij haar moeder als ze ging spelen. Dat was meestal buiten de nursery. Alleen. Soms mocht ze meedoen met anderen of deden andere met haar mee, maar niet vaak.

Onderwerp: Re: I Dont Forget You zo 9 mei 2021 - 18:54

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw sloot haar ogen, ze wilde geen van haar Clangenoten verdrietig maken maar aan de andere kant was de Medicine Cat Den geen plek voor logeerpartijen, zeker niet met een kitten die ongetwijfeld de gevaren van sommige medicijnen nog niet kende, daarnaast was ze nog maar net begonnen met haar opleiding en zou de Thunderkit niet kunnen beschermen en hadden ze heel veel gewonden om hun focus op te houden. Gewonden die soms midden in de nacht verzorgd moesten worden, al met al moest de jonge Remnantpaw snel haar eigen nest opzoeken, voordat ze te weinig slaap zou hebben. 'Waarom nwiet?' De grijze Medicine Cat Apprentice haalde langzaam adem terwijl ze met haar staart zwiepte. 'Omdat ik samen met Rousebell voor de gewonden moet zorgen en die al onze aandacht nodig hebben op dit moment. Daarnaast liggen er plantjes in de den waar jij niet aan mag komen en worden we vaak enkele keren wakker om andere katten te verzorgen. De den is geen plek om te logeren.' Haar stem klonk zacht, ze wilde de afwijzing niet te hard laten klinken maar wel duidelijk maken dat logeren er zeker op dit moment niet in zat.

❅

Onderwerp: Re: I Dont Forget You zo 9 mei 2021 - 20:14

Thunderkit vond het jammer. Het begon ook langzaam binnenkomen dat het inderdaad niet handig is. Jammer, want het zou echt leuk zijn. "Omdat ik samen met Rousebell voor de gewonden moet zorgen en die al onze aandacht nodig hebben op dit moment. Daarnaast liggen er plantjes in de den waar jij niet aan mag komen en worden we vaak enkele keren wakker om andere katten te verzorgen. De den is geen plek om te logeren." beantwoordde Remnantpaw haar vraag. De zwarte kitten deed even haar mondje open om iets anders te proberen, maar ze vond dat de grijze medicine cat apprentice gelijk had. De kitten zuchtte even. "Oke." piepte Thunderkit daarna. "Wil jij mijn vriendin zijn?" Ze maakte zich nergens zorgen over. Ze vond Remnantpaw aardig en vrienden waren altijd leuk!

Onderwerp: Re: I Dont Forget You ma 10 mei 2021 - 19:24

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw was blij dat de zwarte kitten het niet persoonlijk leek op te vatten. Het was ook niet persoonlijk, het was voornamelijk het feit dat de grijze kattin zich bewust was dat een jonge kitten beter in de Nursery kon liggen en dat zijzelf het beste haar taak uit kon voeren, zelfs al wist ze nog lang niet alles, niemand kon alles weten in de korte periode waarin ze naast haar mentor had gestaan. De kitten zuchtte even maar leek zich er verder bij neer te leggen. 'Oke.' piepte Thunderkit, waardoor Remnantpaw haar even een zachte blik gunde. 'Wil jij mijn vriendin zijn?' De Medicine Cat Apprentice knikte voorzichtig terwijl ze de kitten een likje over haar oor gaf. 'Natuurlijk, ik wil iedereen's vriend wel zijn.' Klonk er warm, zeker als het andere Thunderclanners waren.

❅