Sugar and cream

<sub>Cottonpaw kwam met sneeuw op haar snorharen weer het kamp binnen. Het was nu ontzettend koud, maar ze was misschien één van de weinigen die het fantastisch vonden. Ze was een kitten, spelend in elke grote bult sneeuw die ze kon vinden. Maar ze moest toegeven, jagen was wel erg lastig. Ze was ook teruggekomen zonder prooi in haar kaken. Ze had nog geprobeerd een muizennest op te graven in de sneeuw, vandaar dat haar hele snuit ook nog klonten sneeuw droeg. Maar het was verfrissend en het kon de lach niet van haar snuit vegen. En bovendien, ze had haar best gedaan, toch? Ze kon ook niet magisch niet bestaande prooi tevoorschijn toveren. Eenmaal in het kamp schudde ze zoveel mogelijk sneeuw van haar vacht en sperde haar bek open in een uitgebreide gaap. Toch liep haar iets voor de voeten, waar ze bijna overheen struikelde. ‘Mizzlekit! Wat doe jij hier?’

+ Mizzle eerst</sub>

Het was koud, maar Mizzlekit's vacht was best lang en pluizig en hield hem dus redelijk warm. Hij liep met nieuwsgierige pootstapjes de nursery uit; mama was er even niet en hij was best wel heel nieuwsgierig. De wereld rook raar; het was een geur die hij later zou herkennen als sneeuw. Voor nu keek hij enkel heel verwonderd naar zijn poten toen die afdrukjes maakten in het rare witte spul. Het was nat, maar dat vond hij niet zo heel erg; het maakte ook een krakend geluid, en dat was wel raar. Mizzlekit keek op toen iemand bijna over hem struikelde en zag dat het zijn grote zus was. Het katertje greens naar haar. "Wat is dit?", mauwde hij als antwoord, al was het geen echt antwoord op haar vraag, en als om aan te duiden waarnaar hij vroeg schopte hij even een beetje sneeuw haar richting uit.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw moest zich op haar vier poten balanceren om niet met haar neus de sneeuw in te belanden, maar wonder boven wonder bleef ze staande op vier poten, zonder in het proces Mizzlekit te pletten. Ze wierp een lachje op haar snoet, waarna ze luisterde naar de vraag van haar kleine broertje. Wat het was? ‘Sneeuw!’ miauwde ze verrukt. Ze zette haar voetjes wat schuifelend naast elkaar neer, waardoor er weer dat heerlijke, vrolijke knisperende geluid kwam. ‘Is het niet fantastisch?’ vroeg ze aan haar broertje. Later zou hij misschien het niet meer met haar eens zijn als hij ook moest gaan jagen, maar Cottonpaw kon het gewoon niet laten om erdoor in een goed humeur te zijn. Hoe kon je ook als de wereld letterlijk onder je poten muziek maakte en het zo prachtig in de zon schitterde?}

Cottonpaw verklaarde dat het sneeuw was en maakte toen ook geweldig leuke krakende geluidjes met haar pootjes. "Ja!", antwoordde hij enthousiast op haar vroeg of het niet fantastisch was. "Wat leuk!" Mizzlekit giechelde opgetogen en gebruikte toen zijn voorpootjes om wat van de sneeuw bij elkaar te schrapen. Het plakte verbazingwekkend goed aan elkaar, waardoor hij een balletje er wel mee leek te kunnen maken, een beetje zoals ze met mos deden. Alleen was er veel meer sneeuw dan mos, natuurlijk - oh, beeld je eens in wat voor een mooie grote balletjes ze zouden kunnen maken! Geen mosballen maar.. "Sneeuwbal!", mauwde hij triomfantelijk, opkijkend naar zijn grote zus met twinkelende tweekleurige oogjes.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw snorde tevreden toen ook Mizzlepaw de sneeuw prachtig leek te vinden. Ze keek toe naar haar broertje die fanatiek de spul bij elkaar begon te schrapen en het kneedde in een bal, die hij omdoopte tot "sneeuwbal". Cottonpaw grinnikte. ‘Oh ja, goeie!’ miauwde ze, waarna ze ook sneeuw bij elkaar begon te schrapen en het in een vlugge bal kneedde. Toen, met een ondeugende lach, wipte ze de bal onder haar klauw en wierp het richting haar broertje. ‘Vang!’ riep ze nog naar hem, maar ze kon het bijna voorspellen hoe ze hem zou raken. Cottonpaw sprong fanatiek weer op haar poten en zakte een beetje erdoorheen, als een jonge hond die wilde spelen, of een dartel hert die om zijn moeder heen huppelde. Hey, een beetje tough love. Dit was lol!}

Ook Cottonpaw begon een 'sneeuwbal' te maken, waarop Mizzlekit vrolijk naar haar greens. Ja, dat was de spirit! Ze riep naar hem dat hij het moest vangen en dat probeerde hij heus, maar hij was niet snel genoeg en kreeg de bal tegen zijn schouder aan. En daar bleek dat een sneeuwbal niet ehct hetzelfde werkte als een mosbal: het ding spatte uiteen en maakte een hele koude blek op zijn schouder. Daarbij was het ook duidelijk harder dan een mosbal. Mizzlekit was echter niet boos; hij was zeer moeilijk boos te maken. Hij zag hoe Cottonpaw hem speels en uitdagend aankeek en gooide toen zijn eigen prachtige mosbal terug als 'wraak'.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Haar sneeuwbal spatte uit elkaar tegen zijn schouder en Cottonpaw lachte sprankelend. Zo hoorde het, een echt gevecht! Het was wel grappig om zijn onwetendheid te zien, hoe hij hem probeerde te vangen maar faalde, natuurlijk. Al snel kwam er een bal haar kant op en Cottonpaw hield haar poot omhoog om hem te blokkeren dat hij recht tegen haar neus kwam, en zijn bal viel uit elkaar tegen haar poot. Een strijdlustige blik kwam op Cottonpaws snoetje. ‘Dus je wil oorlog?’ miauwde ze speels. Snel begon Cottonpaw ook weer sneeuw te verzamelen en balletjes te maken. Snel bekogelde ze Mizzlekit met een tweede, en een derde, en een vierde. De volle laag!}

Cottonpaw leek dat als een oorlogsverklaring te beschouwen. Voor Mizzlekit kon protesteren dat hij dat helemaal niet zo bedoeld had, kreeg hij al de volle laag. Het katertje dook in elkaar en blokkeerde zijn oogjes met zijn voorpoten, maar toen hij het gelach van zijn grote zus hoorde ontsnapte ook bij hem een vrolijke gelach. Toen er even een pauze kwam in de sneeuwballenlading - misschien moest ze even nieuwe maken, of zo - maakte hij daar snel gebruik van om eerst een grote hoop sneeuw te maken, groot genoeg dat hij er bijna volledig achter kon gaan zitten. Dat deed hij dan ook, en met die hoop sneeuw als een soort schild probeerde hij snel snel wat meer ballen bij elkaar te schrapen zodat hij haar een goede challenge kon geven. Cottonpaw zou niet zomaar kunnen winnen!

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{En oorlog was het. Cottonpaw lachte helder toen Mizzlekit ineen dook om de lading te ondergaan. Niet alles was raak, maar zeker wel wat. En toen Mizzlekit snel begon een fort te bouwen als bescherming tegen haar genadeloze lading aan sneeuwballen, trilden haar snorharen geamuseerd. ‘Dus, dappere warrior, ga je je verstoppen in je kamp?’ Nu ging Cottonpaw er helemaal op in, op het toneelstukje dat ze nu opvoerden. Cottonpaw schraapte nog meer van de verse sneeuw bij elkaar, om ballen te maken. En express vuurde ze op het schild van Mizzlekit. Ze zou er ook gewoon omheen kunnen lopen, maar wat was de lol in dat? Ze vuurde één over de muur heen, geen idee of ze daarmee Mizzlekit alsnog zou raken, of dat het over hem heen zou gaan.}

Cottonpaw vroeg hem of hij zou zich verstoppen in zijn camp, maar dat was natuurlijk niet hélemaal zijn bedoeling. Voor een deel wel, natuurlijk, het zou een beetje een schild vormen zodat hij misschien minder geraakt zou worden. Met zijn rug tegen zijn muurtje was hij druk bezig sneeuwballen te maken toen hij plots een harde klap voelde, iets afgestompt omdat het tegen het schild was, maar de schok daverde toch nog door zijn lijf en de top van de muur brokkelde lichtjes af. Mizzlekit besloot dat hij nu wel genoeg had, draaide zich om en knielde achter de nu iets kortere muur. Zijn ballen vuurde hij blindelings erover, in de hoop haar te raken hoewel hij nu niet kon zien of hij überhaupt de juiste richting uit gooide.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw keek met plezier naar haar broertje die zich achter het muurtje verschool. Het duurde veen voordat er reactie kwam, en opeens kwam er een vuuraanslag met een lading aan nieuwe ballen. Cottonpaw begon te lachen en dook heen en weer om ze te ontwijken. En uiteindelijk werd ze dan toch een keer geraakt. Een gilletjes kwam uit haar bek toen de sneeuw in haar vacht bleef plakken. Oké, zo kon ze het spelletje nog wel dramatischer maken. ‘Oh nee, ik ben geraakt!’ miauwde ze overdreven. Cottonpaw liet zichzelf op haar rug vallen in de rug. ‘Ik geef me over! Genade, alsjeblieft!!’}