What in the rainbow poop rabbit!!?? [open]

Phantompaw was gezellig aan het wandelen door het koude bos. Het was ergens eind van de middag en hij had er al een lange dag op gehad. Tijd voor een wandelingetje door het bos om even alleen te zijn met zijn gedachtes. Het bos was koud en er lag een toch nog dikke laag sneeuw maar Phantompaw vond t niet erg, word je hard van zei die maar tegen zichzelf als excuus, want eigenlijk vond die t helemaal niet zo fijn en lag die graag in zijn den, maar als een warrior hem midden op de dag niks zag doen werd die waarschijnlijk aan een vies taakje gezet, en daar had die dus echt geen zin in. Dan maar rondstruinen in de vries kou met een kleine kans op muis.

Plotseling struikelde hij over een hard voorwerp in de sneeuw. Met een kleine yelp belandde hij face first in de sneeuw. Gelukkig was de sneeuw zacht en had hij zich niet echt bezeerd. Hij stond op en schudde de sneeuw dat aan zijn vacht kleefde van zich af. Voorzichtig benaderde hij de klomp waar hij over was gestruikeld. Het was lichtblauw en had vacht? Wat was dit nou weer dan… hij rook eraan. Geen geur. ”Wat de-“ welk dier had geen geur? Voorzichtig zette hij zijn tanden in het vreemde beest en draaide het om. wat phantom zag was grote terror. Het beest staarde hem met enorme open, zielloze ogen aan, zijn mond of snavel? Stond wijd open en het had een groot zwart vlak op zijn hoofd. Phantompaw sprong met 4 poten de lucht in en eindigde 2 meter verderderop in de sneeuw, ”IEMAND HELP ALSJEBLIEFT” schreeuwde hij toen hij zich snel verstopte achter een boom

“zou het eetbaar zijn?” Klonk een stem vlak nadat Phantom achter de boom schuilde. Eetbaar? Dat ding was zo creepy als maar kon. De apprentice liep een stukje terug om te kijken wie zulke onzin had uitgeslagen. Het was Softpatch, een warrior waar hij nog nooit eerder mee had gesproken. De warrior was de jonge apprentice wel meerdere keren opgevallen vanwege haar mooie uiterlijk. Maar hij had tot nu toe nooit een reden gehad om echt met haar te praten. Maar door de aanwezigheid van een oudere kat probeerde hij toch ietsjes stoerder te doen dan hij daadwerkelijk is. ”Eetbaar? Hallo dat ding is echt super weird als maar kan!” Sputterde hij uit. Hij liep nog een stukje dichterbij naar het ding dat hij in zijn hoofd had gedoopt als een regenboog konijn. Nu hij even van zijn schrik bekomen was, was het ding een stuk minder eng dan dat het op het eerste ogenblik had geleken. Hij porde er een keer tegen aan, het de buitenkant was zacht maar de binnenkant was keihard. ”Ik denk niet dat er vlees in zit, maar stenen.”