{TRAINING} Brand New

<sub>Silverwish was zo blij. Ze had een Apprentice, iets wat ze al een tijdje wilde. Ze was zelf nog best jong, in haar jonge Warrior maanden heeft ze een nestje gehad. Maar Thornstar vond haar in ieder geval ook ervaren genoeg, dus dat was mooi. Nu had ze Littlepaw om op te leiden, iets wat ze natuurlijk erg serieus nam. Met een glimlach wachtte ze haar nieuwe Apprentice op. 'Heb je er zin in?' miauwde ze voor ze de doorntunnel uitliep, het territorium in. Zij had er in ieder geval wel zin in.

Littlepaw</sub>

Echt blij met haar plek was de wit-zwarte poes niet. Want het leek er namelijk al op dat de beste plekken bezet waren. Hmpf wat oneerlijk zeg. Maar goed- wat ze nu gekozen had kon er wel mee door. Toen ze eenmaal klaar was met haar nest maakte de poes haar weg naar haar mentor. Die nog altijd op haar stond te wachtten. Er werd gevraagd of ze er zin in had en enthousiast knikte de kleine poes 'ja' Samen liepen ze het kamp uit en een nieuwe wereld in. Littlepaw keek haar ogen uit- het was hier zo mooi.

_{De kleine poes knikte van ja, wat Silver deed glimlachen. Altijd fijn als je Apprentice er zin in had. Geamuseerd keek ze toe hoe Littlepaw haar ogen uit keek. Het was ook mooi, zeker in newleaf en als je het voor het eerst zag. Wat dat betreft had ze een goed seizoen uitgekozen om Apprentice te worden. 'We starten met een tour, we gaan eerst naar de Snakerocks,' miauwde ze voor ze koers zette naar de grens met ShadowClan. Dat moest natuurlijk ook eerst gebeuren, waarvan ze daar eventjes kort naar de Snakerocks zouden gaan, en dan zo het rondje afgingen. 'Maar eerst naar ShadowClan. Ik denk dat je wel weet wat de grens is tussen ons en ShadowClan?' Ze draaide haar kop vragend naar Littlepaw.}

Een tour, oh wat leuk! Ze kon niet wachten om de rest van hun gebied te kunne verkennen. Littlepaw zag dat haar mentor een bepaalde kant op liep en snel volgde ze haar dan ook. De poes vertelde dat ze naar de grens van Shadowclan zouden gaan. Silverwish vroeg ook wat precies al grens diende. De kleine wit-zwarte poes dacht even diep na. Maar ze zeker van een antwoord was ze niet. Ugh ze was zo dom, hoe kon ze het nou vergeten? 'Ja dat weet ik wel hoor.' Sprak ze haar hoofd hoog houdend. Hopend dat haar mentor niet veder zou vragen.

_{Silverwish had eerlijk gezegd wel verwacht dat ze het wist, maar Littlepaw leek er toch over na te moeten denken. Er werd toch voldoende over gesproken? Het Thunderpath, met snelle, stinkende monsters. Daar moest je voor uitkijken. Silver wist niet of het aan de opvoeding van haar ouders, de Clan of dat ze onder een steen leefde lag, maar ze begon een klein beetje hoop te verliezen. Tot Littlepaw sprak dat ze het wel wist. De Warrior glimlachte en knikte, maar wilde het toch even zeker weten. 'Wat dan?' vroeg ze door.}

 

Littlepaw voelde haar temperatuur stijgen tot zo'n punt dat ze haar hoofd kleur bijna kon vergelijken met die van een tomaat. De kleine flikkerde met haar ogen en slikte- ze zocht naar de juiste woorden om haar uit de situatie te redden. 'Gewoon, je weet wel.' Sprak ze, de kraken in haar stem proberend te maskeren met false zekerheid. 'Een gebied waar je beter niet kan komen, want het is gevaarlijk.' Ze schonk haar mentor een glimlach in de hoop dat haar vague beschrijving goed genoeg was.

_{Silverwish was toch een klein beetje geamuseerd toen ze Littlepaw zo hard zag denken. Arm kind, maar het was ook een goede les vond ze. Dus bleef ze stil, haar gloednieuwe Apprentice vragend aankijkend. 'Gewoon, je weet wel,' sprak het poesje. Silver moest haar best doen om geen glimlach te laten zien. 'Een gebied waar je beter niet kan komen, want het is gevaarlijk.' Kijk, dat was dan wel goed. Silverwish knikte. 'Juist ja.. En, hoe heet die grens?' Ze kon het niet helpen, ze had hier teveel lol in. Maar dit zou wel een goede les zijn voor Littlepaw, dus vooruit maar.}

 

Verslagen sloeg het poesje haar poten in de lucht. Ze kon dit niet meer volhouden, ze moest de waarheid vertellen. Hoe dom dat haar ook deed klinken. "Okay okay, you got me." Sprak ze terwijl ze met haar blik naar de grond keek, en haar oortjes naar beneden duwde. "Ik ben vergeten hoe het heet." Mompelde ze uiterst beschaamd. Ze had zo gewild dat haar nieuwe mentor trots op haar zou kunnen zijn, maar als ze niet eens zo'n basic vraag wist als dit. Was er dan wel een toekomst voor haar als warrior?

_{Ze vroeg zich af hoelang Littlepaw het vol zou houden. Zou ze een gok wagen of uiteindelijk toch nog de naam weten? Maar ze leek geen van die keuzes te nemen. Ze sloeg verslagen haar pootjes in de lucht. 'Okay okay, you got me,' sprak ze en ze richtte haar blik naar beneden. Silverwish glimlachte naar haar. 'Ik ben vergeten hoe het heet.' De Warrior bleef even stil en knikte. 'Dat is oké, Littlepaw.' Ze draaide naar het poesje om, een geruststellende glimlach op haar snoet. 'Iedereen vergeet wel eens wat. Daar is niets mis mee.' Haar blik werd wat serieuzer, nu wilde ze wel graag dat ze er een les uit zou leren. 'Maar het is beter om gelijk toe te geven dat je iets niet weet, dan dat je excuses probeert te vinden, of het probeert te raden. Ik snap dat je het beschamend vindt, maar het is belangrijk dat je eerlijk bent. Tegen mij, maar ook naar jezelf toe. Oké?}

 

De poes gleed met haar blik weg van haar mentor en hield haar kopje wat laag. Ze wist wel dat haar mentor gelijk had. Liegen was slecht, enzo. Maar zoals ze zei was het beschaamd om toe te geven dat ze dom was. Dan koos ze toch liever voor liegen. Maar hmm niet dat het nog veel uitmaakte, haar mentor zou vast en zeker al een slechte indruk van haar hebben. Way to go Littlepaw, je wist ook altijd alles te verpesten. "Sorry Silverwish, het zou nooit meer gebeuren." Mompelde ze zachtjes.

_{Ze merkte dat Littlepaw toch niet helemaal gerustgesteld werd door haar woorden. Misschien hadden ze ook een beetje hard geklonken. Silverwish wilde gewoon graag dat eerlijkheid voorop stond met het antwoorden van vragen. Ze hadden er beiden niks aan als Littlepaw antwoorden ging verzinnen. 'Sorry Silverwish, het zou nooit meer gebeuren,' mompelde haar Apprentice zachtjes. Silver zuchtte zacht en keek weer naar voren. Dit was niet helemaal hoe ze haar eerste training voor zich had gezien, zo had ze niet haar eerste indruk op Littlepaw willen laten zijn. Ze zette een glimlach op en keek weer om naar de Apprentice. 'Het is oké, maak je er niet druk om,' miauwde ze. 'We zijn nu dichtbij ShadowClan en als het goed is kan je al een beetje de geur ruiken. Hoe vind je die?'}

 

Weer; verzekerde haar mentor dat het geen probleem was. En dat ze zich er niet over moest opwinden. De jonge apprentice keek haar even verlangd aan voordat ze haar hoofd wat naar beneden boog en knikte. 'We zijn nu dichtbij ShadowClan en als het goed is kan je al een beetje de geur ruiken. Hoe vind je die?' Klonk er toen. Littlepaw trippelde wat naar voren, om de geur nog wat extra in haarzelf te kunnen opnemen. Het was heel vreemd, niet verkeerd of iets dergelijks. Maar gewoon; anders. De poes fronste en liep langzaam weer terug naar de zijde van haar mentor. "Het ruikt- naar het moeras?" Ja, een geweldige observatie; maar meer wist ze er niet van te maken.

Ze wachtte geduldig af op het antwoord van Littlepaw. Tevreden keek ze toe hoe het poesje goed haar neusje gebruikte, om vervolgens weer naar haar zijde te keren. 'Het ruikt- naar moeras?' Silverwish glimlachte, lichtelijk geamuseerd door haar nieuwe Apprentice. De Warrior knikte. 'Het ruikt inderdaad naar moeras.' Het viel haar wel op dat Little niets opmerkte over de scherpe geur, maar ze besloot er verder ook geen woorden aan vuil te maken. 'ShadowClan bestaat ook voornamelijk uit moeras. En naaldbomen, zoals je al wel kan zien,' miauwde ze, knikkend naar de overkant van het Thunderpath waar ze nu aangekomen waren. 'Dit is het Thunderpath, ik neem aan dat je daar al het één en ander over gehoord hebt. Het is erg gevaarlijk,' miauwde ze, nu met wat meer ernst in haar stem dan daar net.