[CLOSED] Parallels

Onderwerp: [CLOSED] Parallels di 27 apr 2021 - 23:28

_{Daar waar sneeuw wegsmolt in het zachte schemerlicht hadden de insecten hun sein om wakker te worden, de vogels hun maaltijd en de kat haar feestmaal. Cheriey was altijd al een uitmuntend jager geweest, ligt als ze op haar poten stond stapte ze geluidloos voort. Bewoog ze als het oranje licht behendig tussen de hoge bomen door. Hoewel de paden nog altijd nieuw waren voor de jonge kattin, voelde ze zich verrassend zeker van haar pas. Een gevoel dat voor haar helaas vreemd was geworden, zoals iedere keer dat zekerheid om de hoek kwam kijken dit haar net zo snel ontnomen werd. Waar ze deze ooit gevonden had bij haar moeder, wilde ze nu niks minder dan de grote kattin haar graf in helpen. Recht zetten wat krom was. Haar scherpe nagels klauwde kort de grond onder haar pootjes zoals ze des tijds deze over de huid van haar moeder had getrokken. Cheriey slaakte een geluidloze zucht terwijl ze kort haar blik over de rij twolegs nesten buiten de boomgrens haalde. Zij die op twee poten liepen leken het allemaal onder controle te hebben, hadden natuur onder hun duim. Ze huiverde bij de gedachten aan de macht in hun poten, wist dat ze er enkel van zou kunnen dromen.

[CLOSED]}

CHERIEY

SOMEDAY WE WILL FORESEE OBSTACLES

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels do 29 apr 2021 - 17:18

RascalI SURVIVED

Do not be ashamed of the wars your soul has fought to save itself

Rascal had het nauwelijks nog langer dan één nacht vol kunnen houden. Zodra Silverwish weer was vertrokken uit zijn tijdelijke schuilplaats, waren zijn gedachten op hol geslagen. Hij kon gewoon niet nog langer stilzitten en afwachten, hopen dat de kans in zijn schoot zou vallen. Nee, hij moest zijn eigen kansen creëren. En dus werd het tijd om dat te doen. Hij was verder gereisd, eerst richting het woud, en toen verder. Hij hield gepaste afstand van de grenzen, totdat hij zijn oude huis in het vizier kreeg. De tweebeenplaats. Elke hoek, elke pas die hij maakte, een andere ouder herinnering. Van zijn jeugd, van zijn tijd als rebelse tiener, tot bittere jongvolwassene. Hij was hier nooit gelukkig geweest. Hij wist pas wat geluk was toen hij Vlinder had ontmoet. En toch had hij haar achter gelaten en hier gekomen, om alles recht te zetten. Misschien om zichzelf beter te voelen, misschien omdat hij zich schuldig voelde, misschien omdat hij weer geluk wilde voelen. Maar het moest, en hij moest het wel nu doen.

De grote kater kwam steeds dichterbij Tallpines, op de grenzen van de tweebeenplaats en Thunderclan. De geuren, toch weer zo bekend, maar ook anders. Hij haalde een keer diep adem, en toen merkte hij dat iemand tussen de bomen bewoog. Hij verschool achter een schutting, keek naar wie er was. Het was geen Thunderclanner, maar de geur rook naar dennen. Maar één geur zou hij nooit vergeten, Bloodclan. En het was er nog steeds één. Gele ogen tuurden weer om de hoek en hij zag dat het om een jonge poes ging. Hij wist niet wie ze was. Perfect. Hopelijk was dat andersom ook. Hij verontschuldigde zichzelf al van tevoren, stilletjes in zijn gedachten, voor wat hij nu zou moeten doen. Het was niet haar schuld, gewoon op de verkeerde plek op het verkeerde moment. Maar hij moest weten waar zijn zus was, hoe het met haar ging, hoe hij haar eruit zou krijgen. En zij was onderdeel van de groep die haar gestolen had, dus ze was medeplichtig. Dat probeerde Rascal zichzelf wijs te maken.

Nog een diepe teug lucht zoog hij naar binnen. Oké, het was tijd. Hij beet op zijn lip, maar hield zijn klauwen bedekt. Hij was groter dan haar, sterker, dit zou eenvoudig zijn. Rascal wachtte op het perfecte moment, dat ze dichtbij genoeg zou zijn dat hij haar simpelweg zou kunnen verrassen. En toen ze even haar blik weg liet glijden, kwam hij uit zijn schuilplaats. Hij greep haar direct bij haar nekvel en forceerde haar naar de grond, waarna hij met zijn zware lichaam haar in een houtgreep zette. ‘Niet schreeuwen,’ siste hij direct naar haar toe. Als ze moord en brand zou roepen, zou het over zijn. ‘Ik heb wat vragen voor je, en je gaat die antwoorden,’ miauwde hij dreigend, maar kalm. Rascal was geen moordenaar. Hij was niet wreed. Maar dit was nodig. Dit was verantwoord.

- Powerplay toegestaan door Sanne <3

The space between life and death, that's where we are most alive

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels do 29 apr 2021 - 23:22

_{Haar blik op de twoleg nesten bleek van korte duur. Nog voor ze door had wat haar daadwerkelijk overkwam werd ze bij haar nekvel gegrepen. Werd ze hard tegen de op elkaar geplakte sneeuw gegooid en in een houdgreep vast gehouden. Cheriey had de zuurstof niet in de longen om verrast te schreeuwen terwijl ze hardhandig op de grond werd geduwt. En werd al meteen hiervan verder weerhouden door de kater zijn scherpe waarschuwing. Cheriey slikte anstig terwijl ze met grote ogen opkeek naar die van de grote kater, zijn spiermassa vertelde haar de mond te snoeren. Ze kende hem niet, en ook zijn geur gaf niet al te veel weg. Maar wat ze wel al meteen doorhad was dat dit foute boel was. De laatste keer dat een ander haar zo op de grond had weten te krijgen had ze verloren met maar weinig weerstand. Had ze gefaald haar behoefte aan gerechtigdheid waar te maken. En ook nu kon de kattin inschatten in kracht niet al te veel tegen het grote monster te kunnen doen. Ze slikte enkel, luisterde met glazige ogen terwijl de kater vertelde antwoorden te zoeken. Zijn stem had kalm geklonken maar zijn dreigende houding deed de jonge kattin voor geen seconde kalmeren terwijl ze wanhopig probeerde te begrijpen waar de kater vandaan kwam. Wat voor antwoorden hij dacht bij haar te kunnen vinden. Als het nou een Thunderclanner geweest was, dan was het logischer geweest. Maar een Rogue stond buiten clan conflicten, buiten alle rotzooi tussen de grenzen. "V-ragen?" mauwde ze dan ook vragend terwijl ze nog altijd naar hem opkeek. Probeerde een trilling in haar stem te onderdrukken. Ze was sterker dan ze dacht, dat was wat Aegir zei. En hoewel ze hem graag hier, aan haar zijde gehad had, moest ze nu genoegen nemen met zijn woorden. Woorden waren nu het enige wat ze had, zo nu haar kracht niet van nut was. Praten was ze altijd goed in geweest. Ze zou dit slim aan moeten pakken, dat kon ze wel.}

CHERIEY

SOMEDAY WE WILL FORESEE OBSTACLES

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels ma 3 mei 2021 - 19:45

RascalI SURVIVED

Do not be ashamed of the wars your soul has fought to save itself

Rascal moest zich er van weerhouden om niet "sorry" te zeggen terwijl hij de geschrokken poes tegen de grond werkte. Toen zijn blik de hare kruiste, zag hij er angst in staan. Hij voelde zich direct weer schuldig. Zij had er niets mee te maken, zij was waarschijnlijk niet de oorzaak van zijn problemen. Zij had onmogelijk zelf Eveningglow en haar kittens gestolen van haar clan. Maar ze was er onderdeel van. Ze hield ze ook vast. Ze was ook één van die honden. Dat moest hij zichzelf keer op keer vertellen, dat dit gerechtvaardigd was. Het doel heiligde de middelen, maar hij wilde haar geen pijn doen. Niet als het niet nodig was. Bij alle goden, als ze bestonden, wist hij dat hij hier niet voor gemaakt was. Maar hoe hij haar tegen de grond drukte, zijn poot gevaarlijk dichtbij haar keel, was het spiergeheugen. Ooit was hij ook getraind om een monster te worden.

Vragen. Ja, vragen. ‘Ik wil je niet pijn doen,’ miauwde hij eerst, direct. Wetende dat dit misschien geen goede onderhandeling was, maar hij liet kort zijn nagels voelen in haar vacht. Hij zou het doen als het moest. Zijn gezicht ging kort naar de omgeving, of ze nog steeds alleen waren. Hij moest dit snel doen. Hij haalde zwaar adem terwijl hij weer naar de gevlekte poes keek. ‘Simpele vragen. Waar zijn Eveningglow en haar kittens, ik moet elk detail weten.’ De precieze plek waar ze zaten, wie ze beschermde. Ze waren vast midden in hun stinkende kamp, omringd door vele katten. Maar er moest een zwakke plek zitten, het kon niet anders.

The space between life and death, that's where we are most alive

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels wo 5 mei 2021 - 16:54

_{Hij wilde haar geen pijn doen, maar willen en doen waren twee verschillende dingen. Zoals de kater zijn scherpe klauwen toonde, stelde het de kattin voor geen seconde gerust. Hield een strakke blik op haar belager terwijl vragen zo snel door haar heen joegen als adrenaline door haar aderen. Zijn vragen zouden simpele zijn, maar toen hij ze voorlegde vertrok de kattin haar gezicht volkomen. De kater droeg geen thunderclan geur, maar dat van een rogue. Een rogue die geen weet nog motivatie had om dit soort vragen te stellen. Net als zij geen enkele machtiging had zijn vragen te beantwoorden zonder risico te lopen omgebracht te worden. Cheriey slikte terwijl ze naar hem opkeek, haar ogen wijd, haar houding gespannen terwijl ze dingen in gedachten afwoog. Het zou hoog verraad zijn om ook maar een klein beetje info door te vertellen. Nagels dichtbij haar strot of niet, het kon Bloodclan toch niet schelen of ze dood bloedde of niet. Het kon niemand behalve Aegir schelen of ze vandaag stierf. Het enige waar ze om zouden geven was Eveninglow en haar positie onder hen. De macht die ze er mee hadden over Thunderclan. De macht die zij had over hen door informatie over te spelen.

Cheriey's ogen glommen kort onder de tranen die er in sprongen. Bloodclan kotste haar uit, Orchis zou haar maar al te graag zien sterven. En Beef zou over haar lijk heen stappen zoals hij over dat van Azazel gelopen had, zoals hij zonder enig rouw door het leven ging. Maar als zij stierf, na informatie te hebben doorgespeeld, zou ze iets betekend hebben. Zou ze iets groots gedaan hebben tegen diegene die haar leven om zeep hadden gebracht. Maar ook meteen diegene waar ze om gaf, Aegir, veiliger houden. Een gevecht met thunderclan zou hoe dan ook komen, maar als Thunderclan al wist waar ze heen zouden moeten. Ze slikte, dit alles zou er vanuit gaan dat de kater voor haar in contact stond met Thunderclan, iets waar ze nog steeds niet op kon rekenen. Daar en tegen zou het ook nog is haar dood betekenen. Ze wilde niet sterven. Niet aan de hand van orchis, niet aan de hand van de kater voor haar. Zenuwachtig opende ze haar mond "W-waarom wilt u dat weten?" vroeg ze met een trillende stem, ze moest het weten. Moest weten wat de kosten en baten waren.}

CHERIEY

SOMEDAY WE WILL FORESEE OBSTACLES

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels di 18 mei 2021 - 13:35

RascalI SURVIVED

Do not be ashamed of the wars your soul has fought to save itself

Rascal zag de afweging in haar ogen. De twijfel. Waar hechtte ze meer waarde aan? Haar leven nu, op dit moment, of haar BloodClan. Rascal had geen idee wie ze was, of ze een iemand was, maar ze leek klein, zwak, niet typisch iemand die je vond in de Elite. Iemand die erin was geboren misschien, zoals hij? Rascal wist dat hij nooit haar wat aan zou doen, hij had het niet in zich. Hij kon geen onschuldig iemand het leven beroven. Hij was niet zijn vader. Maar hoe onschuldig was ze? Ze was onderdeel van hen, die haar zus en haar kinderen gevangen had genomen.

En toen sprak de poes eindelijk, maar haar woorden waren dom uitgekozen. Och meisje, ze hadden niet veel tijd, en hij had weinig geduld. Het waren de acties van een kater die wanhopig was. Hij wist ook niet waar hij in staat zou zijn als zij hem zou blijven testen. Een grom verliet dus ook zijn lippen en hij drukte nog een keer stevig zijn klauw in haar borst. ‘Ik stel hier te vragen.’ Het ging haar niets aan waarom hij dat vroeg. Eén verkeerd woord over zijn lippen, en ze zouden weten wie hij was. En het was het beste dat nog niemand zou weten dat hij terug was. ‘Dus geen getreuzel meer. Antwoord. Nu!’ Het laatste woord spuwde hij als een bevel in haar gezicht. Hij haatte het dat hij zo moest zijn, dat hij terugmoest naar zijn wortelen, hoe hij opgevoed was, hoe hij getraind was. Hij verafschuwde zichzelf. Maar het doel verantwoordde de middelen.

The space between life and death, that's where we are most alive

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels wo 26 mei 2021 - 19:57

_{Paniek greep om haar heen toen de kater zijn klauwen dieper in haar huid drukte. Toen zijn grom zijn keel verliet en zijn ogen verdonkerde. Als er echt een Starclan was, vroeg ze zich af wat ze gedaan had om dit te verdienen, wat hen bezielde toen ze dit lot voor haar uitkozen. Wat was er van haar verwacht hier? Was dit haar kans om dingen recht te zetten? Om rechtvaardigheid te brengen op diegene die hun leven nu niet verdiende? Dood hier, of dood daar maar met een grotere kans op leven, maar wat voor leven? Cheriey slikte, voor ze de kater weer durfde aan te kijken. Zijn ogen waren verwildert, wie hij ook was, duidelijk was dat hij gaf om het onderwerp van zijn vragen. Dat hij wanhopig antwoorden uit haar wilde. Cheriey slikte, er zeker van dat hij in staat zou zijn haar van het leven te beroven. Wie hij ook was, het zou hem met die grote en spiermassa lukken. Nee, er was maar één optie voor haar hier. Trillend opende ze mond "E-eveningglow" mauwde ze "Ik ik heb geen idee waar ze is, m-maar ze word goed bewaakt" gaf ze toe, haar oogjes groot. "D-de kittens" arme zieltjes. Zo onschuldig, Starclan kon gruwelijk zijn. Bloodclan kon afschuwelijk zijn. Wellicht kon ze zo dingen rechtzetten, hen helpen. "I-in een barn" bestempelde ze haar lot. Speelde angst een rol? ja. Wraak voor wat haar was aangedaan? Misschien. Punt was, ze had het gezegd. Ze zou leven, voor hoe lang? Ze zou het niet weten.}

CHERIEY

SOMEDAY WE WILL FORESEE OBSTACLES

Onderwerp: Re: [CLOSED] Parallels do 27 mei 2021 - 20:38

RascalI SURVIVED

Do not be ashamed of the wars your soul has fought to save itself

Nee, nee, nee. De poes begon eindelijk weer met spreken, maar het waren woorden waar hij niets aan had. ‘Lieg niet tegen me,’ siste hij tegen haar. Hij kon hier niet eindeloos op wachten? Hoe lang zou het duren voordat iemand hen zou zien? Hij wilde alles weten, en wel nu. Ze herkende hem duidelijk niet, maar misschien zou ze het doorvertellen. Hij was al zolang weg, misschien was hij uit hun herinneringen gesleten. En de kittens in een barn? Oh bij alles wat goed en heilig was, de poes moest gaan nadenken hoe kostbaar haar korte leventje voor haar was. ‘Denk na, wees niet zo dom,’ snauwde hij naar haar, terwijl hij zijn kop weer dichter bij haar bracht. Sorry meisje, het spijt me echt. Echt waar, maar hij moest, moest Eveningglow redden. Voordat het te laat was, voordat híj te laat was. ‘Wie zijn de bewakers? Welke barn? Ze kan niet ver weg zijn.’ Ze zouden zo'n kostbare gevangene dichtbij hun houden, voordat ze aan hen zou ontglippen.

The space between life and death, that's where we are most alive