Call me when you land [OPEN]

_{Met haar nagels boorde ze zich zo stevig mogelijk in het hout. De sneeuw die op de takken lag maakte het niet makkelijk, zeker niet omdat het een beetje glad was. Niet de beste keuze die ze in haar leven gemaakt had. Maar Silver stond er ook wel een beetje bekend om koppig te zijn, dus was ze natuurlijk toch wel de boom in geklommen toen ze geen prooien op de grond vond. Misschien dat er wel gewoon vogeltjes zaten. En Silver kon goed klimmen en jagen in bomen, dus hey, waarom niet? Alleen was het dus glad, en niet erg handig om te doen. Toch ging ze door, want ze wilde ook niet met lege poten thuis komen. Ze had immers een geur opgepikt, dat rook naar roodborstje. Dus, kom maar op.

Open}

I still remember how
we started talking

Voorzichtig en stil liep Smokepaw door het territorium van de ThunderClan. Hij had niets te doen, dus bedacht hij maar te gaan jagen. Dat is ten slotte wat zijn moeder ook zou doen. De apprentice negeerde de sneeuw en hoopte een geur op te pikken. Na een tijdje lopen door de sneeuw rook hij eindelijk een geur. Voorzichtig volgde hij het. Smokepaw rook twee dingen: prooi en ThunderClan. Geconcentreerd bleef hij de geur volgen wat leidde naar een boom. Hij keek omhoog en zag Silverwish klimmen. De apprentice bleef stil, hij kon haar maar beter niet afleiden. Rustig en stil liep hij naar de boom en sprong daarna op de stam. Voorzichtig en langzaam klom hij omhoog. Het hout was enorm glad. Toch bleef hij doorzetten. Smokepaw versnelde zijn tempo, maar zijn pootje gleed weg. Met een geschrokken kreetje gleed hij naar beneden. Gelukkig kon hij op tijd grip vinden en stopte met vallen. Smokepaw zuchtte. Hij schudde zijn hoofd en begon weer opnieuw naar boven te klimmen.

Smoke

_{Pootje voor pootje, stapje voor stapje liep Silverwish over de tak. Al was het inmiddels meer balanceren geworden. De tak begon dunner te worden, wat ook het gevaar van uitglijden verdubbelde. Er was minder oppervlak om grip op de krijgen, de uiteindes van de takken waren ook meer bedekt in sneeuw en ijs dan dichter bij de stam. Haar lange staart zorgde voor haar balans, maar die werd bijna onderbroken door een kreetje van opzij. Silver keek geschrokken opzij, boorde haar nagels diep in de tak. Pfew, ze was blijven staan. Het vogeltje was helaas wel weg gevlogen. De poes keek nog is goed naar waar het geluid vandaan was gekomen, en zag een figuur een boom in klimmen. 'Smokepaw?' riep ze naar hem. 'Gaat het wel? Wat gebeurde er?'}

I still remember how
we started talking

Terwijl Smokepaw voorzichtig verder klom zag hij een vogeltje wegvliegen. Ugh. "Smokepaw?" riep Silverwish naar hem. "Gaat het wel? Wat gebeurde er?" Smokepaw ruste even en keek omhoog. "Ja het gaat wel. Ik gleed weg, maar ik kon op tijd grip vinden." antwoorde Smokepaw. "Sorry dat de vogel er vandoor is." Voorzichtig begon hij weer verder te klimmen. Dit was de eerste keer dat hij een boom beklom. Hij was er bijna. Even wilde de apprentice weer wat sneller gaan, maar als hij dan weggleed zou hij te pletter vallen. Geconcentreerd beklom Smokepaw het laatste stukje en hees zich op een stevige tak. Voorzichtig ging hij zitten. "Ik zit!" riep hij verbaasd.

Smoke

_{Smokepaw nam gelukkig even de rust om haar te beantwoorden. 'Ja het gaat wel. Ik gleed weg, maar ik kon op tijd grip vinden,' antwoordde hij. Silver knikte, opgelucht dat hij zichzelf had kunnen redden. 'Sorry dat de vogel er vandoor is.' Silver gunde hem een glimlach en woof het weg met haar pootje. 'Het geeft niks, Smokepaw. Zolang jij maar veilig bent.' Ze zou heus nog wel een andere prooi tegenkomen. Ook al was het wel jammer, natuurlijk. De Apprentice vervolgde zijn weg naar boven. Silver zag dat hij er nog niet zo goed in was, en bleef stil. Ze wilde wel graag tips geven maar hield zichzelf tegen. Het was ook goed om het zelf te leren. Uiteindelijk kwam hij toch bovenop een tak terecht. 'Ik zit!' riep hij verbaasd uit. Silverwish grinnikte en knikte. 'Jaa, goed zo Smokepaw! Hoe vaak heb je al geklommen?'}

I still remember how
we started talking

Tijdens het klimmen hoorde de apprentice Silverwish iets zeggen: "Het geeft niks, Smokepaw. Zolang jij maar veilig bent." Voor de rest ging het klimmen nog onhandig, maar wel soepeler dan eerst. Smokepaw keek goed om zich heen wanneer hij zat. Hij was verbaasd dat hij überhaupt op de tak gekomen was en liet het ook duidelijk merken. De point keek met een nog steeds verbaasde blik naar boven. Daar zat Silverwish te grinniken en knikken. "Jaa, goed zo Smokepaw! Hoe vaak heb je al geklommen?" vroeg de poes aan hem. De point werd blij van het compliment en nam een trotse houding aan. "Dit was mijn eerste keer!" zei hij trots. "Heb jij al vaak geklommen?"

Smoke

_{Ze zag hem een trotse houding aannemen bij haar compliment, wat haar hart verwarmde. 'Dit was mijn eerste keer!' liet hij haar trots weten. Een veraste blik verscheen in haar ogen. Zo, zo, en dat voor de eerste keer. 'Dat heb je dan goed gedaan, Smokepaw,' miauwde ze met een knikje. 'Heb jij al vaak geklommen?' vroeg de Apprentice haar toen. Silverwish glimlachte en knikte. 'Jazeker. Ik hou van klimmen, dus ik ben vaak in de bomen te vinden,' antwoordde ze. Het zou haar niet verbazen als er ergens SkyClan bloed in haar zat, maar zover ze wist was dat niet het geval.}

I still remember how
we started talking

Silerwish gaf hem de compliment dat hij het goed had gedaan! Hij hield van comlimentjes. Als antwoord op zijn vraag zei de warrior dat ze vaak had geklommen en dat ze er van hield. Smokepaw begreep het wel. "Dat begrijp ik wel. Het zit wel fijn hier en het is leuk." zei Smokepaw enthousiast. De kater keek om zich heen. Als hij in een hogere boom zou klimmen, dan was de uitzicht geweldig. De kater keek naar beneden. Hij zat al best hoog.

Smoke