[clan event] snap out of it

Wolfstar had lang nagedacht over de apprentice die Routnose mee had genomen, maar hij kon het niet hebben. Niet nu banden met clans zo fragiel en breekbaar waren. Deze apprentice moest terug gestuurd worden naar zijn eigen clan, en het kon niet langer meer wachten. Wolfstar klom op de steen vanwaar hij de clan altijd toesprak. "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen verzamelen voor een clan meeting," riep hij door het kamp heen. Wolfstar keek rond terwijl katten zich verzamelde. "Zoals jullie weten is Flutterpaw al een tijdje in WindClan om aan te sterken na het gevecht met de honden. Er is mij gevraagd door verschillende katten of wij van plan waren om Flutterpaw op te nemen in onze clan," hij keek even rond, zag de verontrustende blikken. "Het antwoord hier op is nee." zei hij resoluut. "Banden met de clans zijn fragiel en moeten beschermd worden. Dit kunnen wij niet doen als we elkaars clangenoten in onze eigen clan nemen. Laten we ook niet vergeten het gevaar waar Flutterpaw mijn warriors in gebracht heeft door op ons gebied te komen. Zijn verlengde bezoek was enkel een teken van mijn goedwilligheid voor een jonge kat." hij keek stern naar de apprentice en zijn blik ging toen naar Ashenpatch in de menigte. "Ashenpatch zal Flutterpaw terug brengen naar ShadowClan, tot in het kamp. Het staat Ashenpatch vrij om iemand nog te kiezen om met haaar mee te gaan." zei hij toen nog. "Bedankt voor jullie aandacht, dit was het." de kater sprong van de rots af en verdween tussen de katten door naar buiten toe, hij had andere dingen om te doen.

TLDR; Flutterpaw mag niet blijven, Ashenpatch brengt hem terug.

WOLFSTAR

Fear might be the death of me, fear leads to anxiety

Ze was rustig uit de medicine cats den gekropen en keek even op naar de leader. Ze legde haar oren in haar nek en keek even om naar de den waar ze uit was gekomen. Wat haar verteld was, was alles behalve een goed iets. Ze zuchtte dan ook en richtte haar kop op, zoekende naar Ashenpatch, die de jonge kater naar huis zou brengen. "Ashen?" sprak ze dan ook op sterke toon, haar houding al meteen minder stabiel. Ze zuchtte even en vervloekte haar gewonde lichaam voor haar gelimiteerde bewegingen. Ze wilde met haar zus spreken, informatie met haar delen die alleen voor familie bedoeld was. Als hij dan toch moest gaan, dan kon ze hem op z'n minst iets van veiligheid meegeven met deze woorden, de waarheid. "Ashen?!" ze keek even verwilderd rond en vernauwde haar ogen, dit was belangrijk... Waar was ze?

If I could begin to be

half of what you think of me

I could even learn how to love

The point is not the bearing of suffering.

Ze had het met Wolfstar al besproken. Flutterpaw moest terug naar zijn eigen clan. De weerwoorden waren al duidelijk genoeg geweest. Er was genoeg oud zeer en vreemd bloed kon daar niet bij helpen. Het verbaasde haar dan ook niet dat het aan haar zou zijn om de apprentice terug te brengen. Ashen wou meelopen met de leader om te bespreken hoe en wat ze zou moeten zeggen in Shadowclan voor de stem van haar zus haar aandacht trok. Ze bleef staan en draaide haar kopje bij. "Wat is er Burnet?" Vroeg ze haar zus terwijl ze haar kant op stapte.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Ze vroeg zich af of de ander er iets mee te maken had, want toen ze haar eindelijk in het publiek zag, leek ze gretig naar Wolfstar te willen gaan. Ze moest een zucht onderdrukken. Ze was toch niet gevallen voor die man? Zijn hersenpan was zo groot als een zandkorrel, zelf Burnet had hem kunnen manipuleren met enkele woorden om hem de woorden te laten spreken die van hem had willen horen. Geen idee waarom starclan zo'n kind had aangesteld als leader. Ze kon alleen maar hopen dat Blazestar binnenkort realiteit was. Haar zus kwam naar haar toe en even bewoog de rosige poes haar kopje wat. "Ik... Ik moet je iets vertellen, maar... Wil je even meekomen? Het is belangrijk," ze zuchtte even en stond op waarna ze wat meer de medicine cat den in schoof. De enigste die er echt waren, was Rout en Flutter... En ze had geen probleem dat beide dit hoorden.

If I could begin to be

half of what you think of me

I could even learn how to love

The point is not the bearing of suffering.

Haar zus leek even totaal niet zo vrij en makkelijk als ze haar normaal zag.. was dat.. Ze schudde haar hoofd langzaam om de vragen uit haar gedachten te krijgen en richtte haar oren wat sterker op Burnet. Met een knik volgde ze haar de medicine cat den in en nam plaats. "Wat is er aan de hand Burnet?" Vroeg ze haar zus zacht een halve blik op de apprentice die ze zometeen naar Shadowclan zou moeten brengen. In haar achterhoofd nog iet wat spelend wie ze zou moeten vragen om hem mee te nemen. Wie het beste over zou komen hmm.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

burnetbliss

Haar grote, blauwe ogen waren strak op Ashen gericht toen ze de den binnen kwam. Langzaam liet ze haar blik van de grijze poes naar de tabby glijden, waarna ze even knikte naar hem. "Ik... Deel dit met je, omdat je mijn zus bent," ze haalde even diep adem en zuchtte zachtjes. "Zorg dat hij veilig is, alsjeblieft?" haar normaal o zo harde blik verzachtte en werd gericht op de ander. Ze beet lichtjes op haar onderlip, de spanning van de dag ervoor bekroop haar weer. De woorden die door de rogue waren uitgespraken hadden zo surreeël geklonken en toch... Kon ze niks anders dan toegeven dat hij gelijk had. "I... ik kon het niet toen hij een kitten was, dus alsjeblieft," ze voelde hoe haar stem afbrak, hoe tranen in haar ogen opwelden en even zakte ze in elkaar. Het beeld van het bruine lichaampje onder het as, ten dode opgeschreven. Wat voor hell had hij wel niet meegemaakt als kind? Wat voor reis had hij niet gemaakt om uiteindelijk veilig te zijn?

"Zo... Zorg alsjeblieft goed voor mijn zoon,"

If I could begin to be

half of what you think of me

I could even learn how to love

Flutterpaw.

Just when the caterpillar thought his life was over...

Flutterpaw zou zich niet melden bij de Coanmeeting. Hij wist immers al wat er ging gebeuren, hij werd terug gestuurd naar Shadowclan en hoewel de spanning zijn lichaam deed trillen, wist hij ook dat hij geen andere keuze had. Voor Shadowclan, voor Newtpaw. Het duurde echter niet lang voordat Burnetbliss, zijn moeder, zelfs al kon hij dat nog nauwelijks geloven, zich met een andere kattin de Medicine Cat Den in bewoog. Hij wist dat het voor beide nogal een shock was geweest. Immers had hij nooit geweten dat hij nog familie had, hier in deze Clan. Nooit durven dromen dat iemand nog waarde in hem zag, in het kleine jongetje dat zoveel mee had gemaakt. Elke stap had moeten strijden om te overleven. De blauwe ogen van zijn moeder gleden naar de tweekleurige van hem voordat de flamepoint sprak. 'Ik... Deel dit met je, omdat je mijn zus bent,' Burnetbliss haalde even diep adem en zuchtte zachtjes. Flutterpaw's ogen gleden ondertussen naar de andere kattin, die blijkbaar zijn tante was. 'Zorg dat hij veilig is, alsjeblieft?' De kattin leek er moeite mee te hebben om de volgende woorden te spreken, om hem de veiligheid te geven die hij ongetwijfeld nodig had. Langzaam hinkte hij naar zijn moeder toe en drukte hij in een warm gebaar zijn snuit regen haar aan, hij had haar vergeven. 'I... ik kon het niet toen hij een kitten was, dus alsjeblieft,' de stem van de flamepoint brak, tranen welden op in haar ogen. Flutterpaw voelde bijna fysiek de pijn van zijn moeder. De pijn dat ze er niet voor hem had kunnen zijn, dat ze hem niet had zien opgroeien tot de kater die hij nu was. 'Zo... Zorg alsjeblieft goed voor mijn zoon,' de laatste woorden waren hetgeen dat zijn eigen ogen vol deden lopen met tranen, hij zou nooit zijn moeder meer kunnen omarmen. Kunnen knuffelen, voorzichtig drukte hij zijn lichaam tegen die van Burnetbliss aan voordat hij in haar oor fluisterde, zijn stem zacht, warm. 'Dankje..., Mam..' Het was duidelijk dat ze was vergeven, die paar woorden zeiden meer dan een heel verhaal had kunnen doen. Hij hield van haar, hij had gezien dat ze een sterke Warrior was met het hart op de juiste plek. Zijn leven was beter geweest met haar bij zijn zijde, maar dat kon niet altijd, niet voor altijd. Ooit, ooit hoopte hij haar weer te zien.

He began to fly.

Elfje

The point is not the bearing of suffering.

Het ene moment had ze niemand, was ze alleen, de enige focus in haar leven gericht op haar mentor en het volgende moment. Het volgende had ze een zus en nu zelfs een neef..

Ze staarde naar Flutterpaw haar ogen wat vergroot. Haar vijand, een shadowclanner in hun midden en het was haar neef. Ze wist dat er in haar zelf ook shadowclan bloed zat. Een feit wat ze met moeite had kunnen accepteren in haar jeugd. Lurkingshade was de naam die ooit was gevallen. Lurkingshade was reeds overleden, ze had hem nooit kunnen leren kennen. Onvrijwillig gleed haar blik even naar de staalblauwe hemel en ze trok met haar oren. Zou ze hem ooit ontmoeten?

Met een zucht schudde ze haar kop en keek terug naar haar zus. "Natuurlijk." Mauwde ze wat stijf en sloeg even met haar staart. "Kom op Flutterpaw. Laten we gaan. Voor de avond valt." Mauwde ze stijfjes naar de kater en knikte nog een laatste maal naar haar zus.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale