[Event] Highlands Riverclan Kamp

Voor het gemak heb ik even een extra topic aangemaakt. Iedereen die geëvacueerd is en in veiligheid verkeert mag hier posten! Dit dient als tijdelijk topic voor t event.

Het leek alsof ze tegenwoordig om de dag een toespraak hielt. Zo vaak was Crystalstar de verhoging in haar prachtige kamp opgeklommen. Zoveel ceremonies, gatherings, oorlogen en begrafenissen. Ze had haar clan zo vaak bij elkaar geroepen, met lichte en duistere woorden, met goed en met slecht nieuws. De enige constante was geweest dat ze altijd die verhoging had gehad, de heuvel waaronder haar den was, met het kamp onder zich uitgestrekt. Maar nu had Riverclan geen kamp meer, alleen nog deze huls die hen moest huizen totdat het water gezakt was. En Crystalstar had geen verhoging. Ze moest echter wel hun leader zijn, zeker op dit moment. Daarom zou ze de zoveelste toespraak vanuit hun midden brengen. Haar pels was nog vochtig van de ontsnapping uit het verdrinkende kamp, maar verder was ze ongedeerd. Om haar heen stonden katten die hun thuis, en dat van ontelbare generaties voor hen verloren waren. Haar woorden moesten hen de moed geven om door te gaan.

"Riverclan, we leven!" Verkondigde ze, luid genoeg voor iedereen om haar te horen. Want dat was het belangrijkste: ze leefden, ze hadden het opnieuw overleefd. Zoals de clan alles wat de wereld en de sterren haar hadden toegeworpen had overleefd. "Leafgreen is eindelijk gekomen, en heeft het water met zich mee genomen. Ons kamp zal onder water staan, maar zal niet verloren zijn. We zullen terugkeren, zo spoedig als dat mogelijk is." Het water zou afgevoerd worden door de rivier. Thans; dat was wat ze hoopte. Bij eerdere, mildere, overstromingen had het probleem ook altijd zichzelf opgelost. "Tot die tijd zullen we echter een andere plek nog hebben om thuis te noemen. Dit zal die plek zijn." De overblijfselen van een tijdelijk kamp. De positie was erbarmelijk om te verdedigen, en van een omringende muur was weinig sprake. Echter dacht Crystalstar niet dat ze hiet aangevallen zouden worden, het water leek het Riverclangebied compleet te hebben afgesloten van de rest van het woud. En daarbij: de andere clans zouden er ook niet zonder problemen vanaf zijn gekomen. "Deze dens zijn nog bewoonbaar, en het zal maar tijdelijk zijn. En vergeet niet: Thuis is niet verloren, en Riverclan zal nooit onderworpen worden door het water." Ze had zeker geklonken, en had geprobeerd hoop te laten opleven onder haar clangenoten. Maar van binnen voelde Crystalstar zich leeg. Na het verlies van haar kind had ze zich vast moeten klampen aan de paar dingen die zeker waren in haar leven, zoals het kamp. En nu die ook onder haar vandaan getrokken leken te worden, was ze bang dat haar uithoudingsvermogen eens op zou raken.