We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: De hobbel en de berg ma 26 apr 2021 - 16:56
De dwerg en de reus, zo zaten ze tegenover elkaar. Tiny genoot ervan om in stilte te kunnen eten, al vond hij een praatje heus niet erg hoor. Het was gewoon fijn om bij te komen van een vermoeiende dag. Anderen vonden zijn broer een loser. Zo dacht hij totaal niet over hem, maar lieve katers werden nou eenmaal uitgesloten. Je moest stoer en strijdlustig zijn, en zij waren dat beiden niet. Na een laatste hap en een snelle lik over zijn lippen schraapte hij kort zijn keel. "Hoe ging je training vandaan?" Aan zijn toon te merken was hij oprecht geïnteresseerd. Hij was niet het type voor smalltalk.
Onderwerp: Re: De hobbel en de berg di 8 jun 2021 - 22:07
Mountainpaw was altijd oprecht blij als één van zijn siblings hem kwam vergezellen. Er was de laatste tijd zoveel gebeurd met zijn familie dat hij het gewoonweg eventjes niet meer op een rijtje had met zijn gevoelens. Als zijn broertje of zusjes er dan waren kon hij zichzelf focussen op het goeie en dat was dat hun er nog waren. In rust en vrede at Mountain een klein muisje op. Hij had hard zijn best gedaan vandaag tijdens de jacht maar was met minder thuis gekomen dan gehoopt. Om te compenseren had de grote tom maar een klein fragiel prooitje uitgekozen zodat iemand anders zijn buik beter kun vullen. Zijn prooi was dan ook snel weg, wat maar goed was, want Tinypaw begon met spreken en Mountain had liever niet zijn mond vol als hij terug moest reageren. Snel slikte hij zijn laatste hap door en hield zijn grove poot over zijn snorharen heen. Zijn broertje vroeg hoe zijn trainingen gingen. De grijsrossige tom hield wat voorzichtig zijn dikke schouders op. Hoewel hij er uitzag als een grote sterke kerel.. deed hij liever niet wat te maken had met geweld. ''Tja.. Wat kan ik zeggen.'' Begon hij. Hij gaf zichzelf een krab achter de oor. ''Ik denk dat ik binnenkort weer een nieuwe mentor krijg.'' Zuchtte hij eerlijk. Hij had er al een paar versleten. Niemand die geduldig genoeg was voor hem.
Onderwerp: Re: De hobbel en de berg wo 16 jun 2021 - 16:24
Mountain's toon zei al genoeg. Het ging volgens mij helemaal niet zo goed. Dat werd bevestigd door het slechte nieuws. Althans, voorspelling. Tinypaw wist hoe het voelde om een nieuwe mentor te krijgen. Het was net alsof iedereen naar je keek en dacht: "Die bakt er vast niks van." En het ergste was nog dat ze wat hem betrof dan helemaal gelijk hadden. Ondanks de vele woorden die door zijn hoofd spookten wist hij slechts een enkele "Oh" uit te brengen. "Gaat het?" Plakte hij er achteraan, zijn blik vol medeleven.
Onderwerp: Re: De hobbel en de berg za 3 jul 2021 - 22:09
Zijn blik was gericht op Tinypaw die in gedachten leek te zijn over de woorden die hij net gesproken had. In zijn hoofd kreeg hij al spijt dat hij er over begonnen was. Waarom kon hij niet gewoon kunnen zeggen dat alles goed ging? Nu klemde hij zijn broer vast in een gesprek waar hij geforceerd iets moest zeggen dat hem beter liet voelen terwijl hij verdomde goed wist dat een paar woordjes echt niet gingen helpen. Oh hij kon zichzelf wel voor de kop slaan. Hij wou helemaal niet een zielenpiet uithangen.. Zijn lippen krulde ernstig strak toen hij zijn kop weg wenkte van Tinypaw. De tabby vroeg daarna ook snel als het wel ging. Mountainpaw perste zijn lippen op elkaar en knikte op zijn vraag zonder hem aan te kijken. ''Ja hoor, geen zorgen broer, het gaat allemaal wel goed komen.'' Sprak hij snel terug en keek hem weer terug aan toen hij voelde dat hij zijn gezicht weer kon ontspannen. Een niet menende glimlach sierde nu zijn snuit. Hij wou geen zielenpiet zijn- hij wou geen zielenpiet zijn! ''We blijven het gewoon proberen- ooit gaat het lukken!'' Zijn woorden klonken leuk maar hij geloofde ze zelf niet meer. ''Je weet wat pap heeft gezegd: opgeven doen we niet.'' Hij gaf Tiny een klein schouderzetje. Hij probeerde zijn best om hun vaders woorden na te streven maar het was ook hun vader geweest die opgegeven had..
Onderwerp: De hobbel en de berg 
ma 26 apr 2021 - 16:56
