We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Some just understand wo 2 jun 2021 - 20:20
Honor has been the reward for what she gave. To honor with hymns and panegyrics those who are still alive is not safe
Honorpaw wist dat ongetwijfeld Cyrstalstar al gehoord had over het feit dat ze een Senior Warrior was aangevlogen. Dat het wellicht niet slim was om een intens verdrietige Apprentice te pushen was natuurlijk een ander verhaal. De meeste katten zouden begrijpen dat ze met rust moest worden gelaten, zeker als ze hen de rug toe keerde en gromde en siste in de hoop dat ze de boodschap zouden begrijpen. Laat mij met rust, maar nee, Clouddancer had besloten dat hij met haar wilde praten en ze had hem in de haren gevlogen toen ze te ver geprikkeld was en haar emoties nog maar een weg hadden, die van het vechtten.
Er was maar een kat die haar zou begrijpen, die zou begrijpen hoe ongelofelijk schuldig de jonge kattin zich voelde. Ze had Rookchirp moeten redden maar was niet in staat geweest om een beweging naar de Shadowclanner te maken die betekende dat ze de ander uitschakelde en haar eigen zus niet aanviel. Ze had haar ook niet af kunnen leiden, wetende dat de ander er gebruik van had gemaakt. Vermoord, niet omdat de ander in levens gevaar was geweest, gewoon omdat het kon. Weer een belofte was gebroken en dit keer, dit keer was zij ermee kapot gegaan. Wie zou er nog voor haar juichen?
Langzaam stapte de jonge kattin op de bekende vacht van haar zus af, ze had haar geaccepteerd, voornamelijk omdat ze van haar vader had gehouden. Niet alleen van haar vader maar ook van Rookchirp. Het was donker, ongetwijfeld nacht maar toch was Honorpaw nog wakker. Langzaam drukte ze haar neusje tegen die van de andere kattin, die in haar ogen veel knapper was. 'Dreamdust,' fluisterde ze zwakjes terwijl ze haar blauwe ogen op haar gericht hield.
Onderwerp: Re: Some just understand wo 2 jun 2021 - 21:13
A moment later the boy whispered, "I don't think you're ugly."
De sterren waren oneerlijk. Ze hadden haar waanbeelden gestuurd van haar moeder. Een hoop die ze altijd had opgehouden tot deze beelden verdwenen het moment dat ze ze het meest nodig had gehad. Nog altijd vroeg Dream zich af of ze het zich had ingebeeld. Wellicht was het nooit haar moeder geweest en altijd haar eigen domme gedachtes. Wellicht had ze zelf besloten zichzelf zielig te vinden, wellicht wellicht.
De sterren waren oneerlijk, maar ze hadden ook lief. En als Dreamdust haar ogen stevig sloot en diep nadacht, dacht ze nogsteeds Rookchirp naast haar te kunnen ruiken. De zachte wissel van hun woorden, de fluisterende lach. Rook en zij hadden elkaar geaccepteerd in dit leven en wellicht als ze meer tijd hadden gehad, als ze meer tijd hadden gehad.
De stem van Honorpaw liet haar blik terugglijden naar de kleine grijze poes. Haar zusje in alles behalve bloed. Pantherstar had haar gezien als dochter, behandeld als dochter, dus hoe kon zij niet Honorpaw als zus zien, ondanks dat dat haar gevoelens voor Rookchirp wellicht wat raar maakte. Maar met Rook was het altijd anders geweest. Met Rook was het altijd..
"Hey Honor." Fluisterde ze door de stilte van de nacht heen en sloeg haar pluizige staart om de jongere kat. "Kon jij ook niet slapen?" Vroeg ze haar zachtjes, haar blauwe ogen liefdevol en warm.
"Shhhh!" the girl hissed. But hidden by the deep shadows of the cupboard, she smiled
Onderwerp: Re: Some just understand do 3 jun 2021 - 20:10
Honor has been the reward for what she gave. To honor with hymns and panegyrics those who are still alive is not safe
Het leek er op dat de calico ook nog niet sliep, zijzelf kon dat ook niet. Wellicht verklaarde dat ook wel voor een deel haar instabiliteit. Ze sliep en at nauwelijks, en als ze sliep dat hoorde ze vaak de stem van haar zus, of rook ze het bloed, voelde ze het dode lichaam over haar schouders liggen. Al met al, ze miste Rookchirp meer dan ze zelf voor mogelijk had gehouden. Ze had nooit een familie kunnen krijgen en kunnen tonen hoe trots en sterk ze als Riverclanners waren, hoe sterk de lijn van Pantherstar was, al was het duidelijk dat de grijze kater nog relatief weinig levende nakomelingen had. Haar nestgenoten leken het tot nu toe nog redelijk te doen, maar ze wist ook dat iedereen het zwaar had en dan moesten ze ook nog eens hun Warrior Ceremonie zien te bereiken. 'Hey Honor.' Fluisterde de ander door de verdere stilte heen, haar pluizige staart sloeg ze om de grijze Apprentice heen. 'Kon jij ook niet slapen?' De jongere kattin knikte. De blauwe ogen van Honorpaw ontmoette die van Dreamdust, ze haalde diep adem en drukte haar neus in de bekende, warme geur van de ander. 'Nee, al een hele poos niet,' Dreamdust was een van de weinige die dichtbij mocht komen, zelfs als ze het gevoel had dat alles tussen haar poten door glipte, zoals los zand. Haar blauwe ogen verzachtte en het leek alsof de ander tot diep in haar ziel kon kijken, mocht kijken.
Onderwerp: Some just understand 
wo 2 jun 2021 - 20:20
