[Training]It's gonna get weird

_{Hillrunner had echt wel de ironie door van dit allemaal. Buzzardpaw stoorde haar bij de jacht, zei dat ze keek waar Hillrunner op joeg en daarop verweet de jonge Warrior dat ze dat bij haar eigen mentor moest doen. Verassing, die had ze niet. Het had daar kunnen eindigen, maar toen kwam Crystalstar met een nieuwe ceremonie. Dat was gewoon en zij kreeg zelfs een Apprentice, wat dus leuk was. Alleen, was die Apprentice dus Buzzardpaw. Hun eerste echte ontmoeting was dus niet zo goed gegaan, al leek de andere er niet al te onder gebukt te gaan. Hillrunner zelf moest nog maar even zien wat ze er van vond, al had ze er geen probleem mee om haar talenten aan een andere te zien en ze over te brengen. Zover dat lukte natuurlijk. De donkere poes had tegen Buzzardpaw verteld om haar de volgende dag op de Highlands te ontmoeten, al ging ze niet persé voor een herhaling van de eerste gebeurtenissen hier. Hillrunner ging er vanuit dat haar apprentice geen tour meer hoefde, dus dat scheelde al heel wat. Nu maar wachten tot ze kwam opdagen. Echt een tijd had ze niet gegeven, enkel dat de andere op tijd moest komen en Hillrunner was niet het geduldigste type. Dus keek ze al rond of ze iets zag aankomen over de sneeuw heen, het puntje van haar staart langzaam bewegend.

-Buzzardpaw(nog voor de flood)}

Buzzardpaw had zich best onzeker gevoeld. De eerste ontmoeting was niet bepaald geweldig te noemen en nu was Hillrunner ook nog eens haar mentor. De apprentice probeerde haarzelf te zijn. Ze zullen zien. Hillrunner had haar vertelt om de volgende dag naar de Highlands te gaan. De poes was op tijd haar den uitgegaan en was dus zeker niet te laat. Een klein afstandje van haar vandaan zag ze haar mentor. Neutraal liep ze naar haar mentor. Natuurlijk was ze enthousiast, maar ze wilde zo graag laten zien wat ze kon. Hoe dichterbij ze kwam, hoe enthousiaster ze werd. Buzzardpaw ging netjes voor de ander zitten. "Wat gaan we doen, Hillrunner?" vroeg de poes enthousiast. Ze moest haar zelf blijven!