We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Just when the caterpillar thought his life was over...
Flutterpaw was achtergelaten bij de tunnels, door zijn tante. De tunnel die hem zou gaan leiden naar de enige kat die hij nog kon gaan zoeken, zijn grootste voorbeeld Bloodhound. De kater had nooit kunnen wachtten op hem, immers had hij vast gezeten in de Medicine Cat Den na de aanval van de flamepoint. Hier in het donker hoefde hij gelukkig niet de blauwe lucht te zien die hem deed denken aan de desbetreffende Shadowclanner. Hij was nu niet meer welkom, verbannen, hij zou nooit terug kunnen keren naar zijn geboorteplaats en of hij ooit zijn moeder, zijn echte moeder weer zou zien. Dat was de vraag. Toch was hij niet moedeloos, hij was niet alleen. Niet in zijn gedachten en ook het geurspoor dat de rood-zwarte kater had achtergelaten stelde hem gerust. Zodoende dat hij niet anders kon dan zachtjes tegen zichzelf te spreken, woorden die aangaven dat hij nog hoop had. 'Bloodhound, dan zie je me toch weer. Ooit.. ooit mijn vriend.' Hij vroeg zich af hoe de rood-zwarte kater zou reageren. Waarschijnlijk had hij hem niet meer verwacht. Ze hadden immers afgesproken dat hij er voor een bepaalde tijd zou zijn, mits hij de keuze zou maken. Echt een keuze was het niet geweest, niet voor hem. De keuze was hem opgedragen. Tranen sprongen in zijn ogen terwijl hij herinnerde dat zijn moeder daadwerkelijk van hem hield en hem nooit kon zien op zijn hoogtepunt. Enkel op zijn dieptepunt. Echter was dat voldoende geweest. Voldoende.
Onderwerp: A journey alone 
ma 14 jun 2021 - 20:21
