[Hermitshell] I tread the way and lose myself into a tale

The stars are alive, child

Met een wat afkeurende blik keek ze naar het hoge water, haar staart wat opgepoft. Het had haar longen gevuld, haar bijna verdronken als Grimestripe haar niet uit het water getrokken had. Grimestripe, van alle katten op dit clangebied. Een onvrijwillige huivering trok over haar rug heen en ze schudde haar hoofdje wat verbeten. Af en toe voelde het alsof het water nog steeds in haar longen zat en kuchte ze wat onwillekeurig. Maar ze waren alweer helemaal schoon verklaard en het was onzin. Toch, kijkend naar het hoge water, voelde ze een zekere dreiging die ze nog niet eerder gevoeld had. En ze haatte het. Ze zette haar pels iets overeind en hief zichzelf tot haar poten, waarna ze begon te lopen, weg van het water. Bah, bah bah bah.

litch

thistlechaser

I don't know what you've been told, but time is running out, no need to take it slow. I'm stepping to you toe-to-toe. I should be scared, honey, maybe so

De rivier, een vijand die hij al het grootste deel van zijn leven kende. Als kitten had zijn zus hem erin geduwd wat hem hier doodsbang voor had gemaakt, met als gevolg dat hij pas als apprentice kon zwemmen. En zelfs nu, acht moons later, verafschuwde hij elk moment dat hij in het water moest spenderen. StarClan was zoals altijd weer heerlijk cynisch. Hij zag deze overstroming dus ook als een soort grap, één waar hij op het moment een behoorlijke binnenpret van had. Inmiddels begon het echter irritant te worden. Hij kon niets dan instemmend knikken toen hij de jonge Thistlepaw zijn irritatie leek te delen. "Het bijt niet." Kondigde hij zichzelf grinnikend aan, waarna hij dichter op haar afstapte.

[Hermitshell] I tread the way and lose myself into a tale Hermit24

::

The stars are alive, child

Haar pels piekte overeind in haar irritatie. Ze was Thistlepaw, dochter van Crystalstar. Ze hoorde nergens bang voor te zijn! Toch kneep haar buik zich samen in kramperig ongemak elke keer dat ze naar het water keek. Ze voelde weer hoe het haar longen vulde en hoe ze hapte naar lucht, maar enkel water binnenkreeg. Met een zwiep van haar staart en haar mondhoeken steil naar beneden gedrukt, had ze zich omgedraaid, om vervolgens een veels te bijdehante opmerking te krijgen van Hermitshell. Haar blik stond op onweer terwijl ze naar de kater keek. "Natuurlijk niet!" beet ze hem toe, veel emotioneler dan dat de opmerking van Hermitshell gevraagd had. Ze voelde zich vernederd en boos om haar angst. Hoe ging ze nou de beste warrior van Riverclan worden als ze bang was voor water?

Leadership? Denied. Future? Ruined.

litch

thistlechaser

I don't know what you've been told, but time is running out, no need to take it slow. I'm stepping to you toe-to-toe. I should be scared, honey, maybe so

Overdreven verbaasd liet hij zijn hoofd even naar achteren gaan, met opengesperde ogen. "Rustig aan zeg, sorry.." Mauwde hij onverschillig. Via via had hij te horen gekregen dat ze een ongelukje had gehad met het water. Hoe en wat wist hij niet precies, maar dit leek er toch echt mee te maken te hebben. Zou het een situatie zijn geweest zoals met hem? Nee, Tearpaw en Mousepaw leken hem veel te kneuzig om zoiets durven te doen. "Vind je het gevoel niet fijn? Dat snap ik hoor. Daar ben je vast niet de enige in." Inmiddels was hij aardig goed in zijn afkeur verbergen. Nooit ging hij nog aan iemand toegeven hoe het zat. Ab-so-luut niet.

::

The stars are alive, child

Ze snoof kort op zijn rustig aan en sloeg met haar staart. Ze hoorde het water achter haar klateren. Het voelde alsof het haar zat te tarten en te bedreigen. Haar zat te pesten achter haar rug om. Haar fluffy oortjes draaiden zich wat naar achteren, maar een heel klein beetje maar niet subtiel genoeg om niet op te merken te zijn. "Ik heb geen idee waar je het over hebt," mompelde ze stuurs en nog steeds wat bozig. Wat moest Hermitshell van haar?

litch

thistlechaser

I don't know what you've been told, but time is running out, no need to take it slow. I'm stepping to you toe-to-toe. I should be scared, honey, maybe so

Vanaf het moment waarop ze defensief begon te doen, wist hij het. Hij was niet de enige RiverClanner met watervrees. Erg begrijpelijk leek zij dit ook niet toe te willen geven. Ergens wilde hij haar gerust stellen, maar hij wist ook dondersgoed dat het bij hem geen succesverhaal was. En al zou hij haar met zijn ervaringen kunnen helpen, dan moest hij het alsnog toegeven. Nope, nooit. "Nou, niet alle RiverClanners houden van water. En dat is niet raar ofzo." Lichtte hij met een schouderophaal toe, alsof het hem niet interesseerde, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. "Ik vroeg me gewoon af of jij dat dan hebt."

::