Elfje
881
Actief
Contentions fierce, ardent, and dire, spring from no petty cause.
| |
|  Onderwerp: Roasty toasty tree  zo 20 jun 2021 - 23:27 | |
|
*kuch kuch* dit topic is nog voor de flood *kuch kuch*
Hij was hier al een lange tijd niet geweest. Hij had het druk gehad met twee apprentices, gelukkig nu nog maar een, want dat was toch een drukke planning. Hij voelde zich ook nog helemaal niet een geweldige mentor met hoe jong hij eigenlijk nog was vergeleken met veel ervarenere warriors uit de clan. Hij had niet veel tijd gehad om gezellig even op pad te gaan in zijn eentje. Dus toen hij had gehoord dat er een eik op Fourtrees was afgebrand met de laatste gathering, was hij niet gaan kijken. Nee, hij had zich netjes bezig gehouden Maar nieuwsgierigheid had het uiteindelijk toch gewonnen en hij had een plekje uit zijn nu wat minder drukke schema vrij gemaakt om ramptoerist uit te hangen. Nou ja, niet echt, want de ramp was al weken geleden gebeurd, maar ach. Toen hij de helling over klom en het beeld van de, nog maar drie, eiken voor zich zag, was het toch wel een kleine schok. Al sinds hij op deze wereldbol stond waren er altijd vier bomen geweest. Nog nooit was Starclan zo boos geweest, zelfs niet in de verhalen die hij van de Elders had gehoord. Nu was er een zwartgeblakerde stomp waar eerst een machtige, torenhoge eik had gestaan. Een simpele boodschap dat het niet uitmaakte hoe sterk je was, alles kon kapot. Een reminder van de kracht van hun voorouders. Ardentheart trippelde voorzichtig de helling af, naar beneden naar de open plek. Hij was er niet bij geweest toen het was gebeurd, maar het moest vast beangstigend zijn geweest.
+Stallionpaw
 |
|
dodo
12
Actief
heart made of glass, my mind of stone
| |
| | Onderwerp: Re: Roasty toasty tree zo 20 jun 2021 - 23:39 | |
|
Met grote passen liep de apprentice naar de plek waar ze sinds de gathering niet meer geweest was. Waar het eerst voelde als een eer bijna, dat ze mee mocht, voelde het nu alsof ze nooit mee had gemogen. Sinds de dood van haar moeder had ze zich afgezet naar haar familie en had ze ze laten stikken. Haar broertjes, hun 'opa' waar ze naar vernoemd was. Ze konden haar allemaal niet meer schelen. Uiteindelijk leken ze toch allemaal dood te gaan. Stallionpaw snoof en sloeg boos tegen een blaasbloem voordat ze haar blik afwendde naar de ravage die er tijdens de gathering gebeurd was.
you say the whole world's ending, honey, it already did |
|
