Time flies when you're stuck

_{Gevoel voor tijd was ze allang vergeten. Ze had geen idee of het manen, seizoenen, of misschien slechts maar een paar weken of dagen was toen ze zich hier voor het laatst had laten zien. Het had gevoeld of ze daar seizoenen lang in die kuil had gezeten, en ze zwoer dat ze er zelfs een paar grijze haren eraan had overgehouden. Ze was helemaal nog niet zo oud, hartstikke fit, naast het feit dat ze dus een tijdje stilgezeten had omdat ze in een kuil had vast gezeten. Ze was gelukkig ook weer flink aangesterkt dankzij stevige trainingen en daarom waagde ze hier weer rond te struinen. Het voelde bijna als vanouds, alsof er helemaal niks veranderd was, maar er was juist ontzettend veel veranderd. Alles van binnenuit natuurlijk, het bos was nog precies hetzelfde. Bijna saai gewon, hoe het steeds hetzelfde bleef. Gelukkig maar dat zij er enige verandering bracht, niet meer het brave clankatje (hoewel ze braaf nooit echt geweest was) en nu eindelijk terug bij haar ware aard, haar roots. Of ze zich daar daadwerkelijk thuis voelde, was nog zeer de vraag maar in ieder geval kon ze de verandering van sfeer en andere katten zeer waarderen. Waar ze in Thunderclan zich altijd als een misfit voelde, was de Elite -met name Orchis dan- zeer verwelkomend geweest. Met lichtjes dichtgeknepen ogen tuurde de zwarte poes naar de open plek, de vier grote eiken en de rots. Vroeger kwam ze hier vaak om nieuwe katten te ontmoeten, wist ze nog. Nieuwsgierigheid was altijd haar grootste kwaliteit en valkuil geweest, daar was haar huidige toestand ook bewijs van geweest. Want hoewel ze, op een aantal extra littekens na, nog precies op de warrior leek die bekend stond als Swallowflight, was ze dat niet. Swallowflight was dood, weg, verdwenen, wat haar betrof althans. Nee, hier zat nu Kumeza, een lid van de Elite en soldaat van Orchis. Ze grinnikte even bij haar naam. Kumeza. Een mooiere naam had ze niet kunnen kiezen. Nog een paar seconden zat de zwarte poes gehurkt achter wat struiken, waarna ze soepeltjes achter de struiken vandaan sprong en met haar staart hoog in de lucht het open veld opliep. Haar blauwe ogen tuurden met een intensiteit die ze vroeger niet bezaten strak vooruit, zelfverzekerd en trots. Eens kijken of ze, net zoals vroeger, wat nieuwe gezichten tegen zou komen.

- Nettleroot eerst <3}

::