New starts [open]

Ze begreep waarom het nodig was om dit aan de andere clans te vertellen. Tenslotte liet het zien dat ze sterk waren als ze zelf het initiatief zouden nemen. Al moesten ze daarvoor wel naar het territorium van een andere clan en ook nog eens door water heen. Want de overstroming had hun makkelijke weg naar Riverclan er zeker niet makkelijker op gemaakt. Ze tilde haar poten dan ook hoog op terwijl ze over de twoleg bridge liep. Haar vacht werd langzaam meer besmeurd met modder en ze merkte op dat ook die van Ashenpatch niet schoon meer was. De kleur van haar vacht had duidelijk een aantal moddervegen er nu in. Eenmaal bij de grens wachtte ze rustig naast de andere poes. "Een beetje modderig, maar ik denk dat Riverclan het wel moet kunnen zien." Haar eigen vacht zag er waarschijnlijk ook niet bepaald schoon uit en ze haalde ook een paar likken daar overheen.

Probeerde hij nog steeds weg te komen bij zijn moeder? Ja. Was hij trots op zijn halfzusje dat ze Medicine Cat Apprentice was geworden? Maar natuurlijk. Maar toch stingde er iets. Alles ging goed bij zijn broer, alles ging goed bij zijn moeder. Zelfs zijn jongere half siblings leken alles voor elkaar te krijgen. En wat had hij? Een angst voor vuur en een litteken op zijn flank om 't te laten zien. Zijn zeegroene ogen gleden naar de plek, de vlek op zijn lichaam. Hij snoof zachtjes en liet zijn blik weer over de grens heen gaan. De vacht in zijn nek prikkelde en niet veel later merkte hij de geur van Windclan op. Zijn ogen gleden naar de twee katten die aan kwamen gelopen en rustig het water uit hun vacht aan het halen waren. Firespirit zuchtte zachtjes en liep op ze af. "Wat moet Windclan van Riverclan?" vroeg hij op een neutrale toon, terwijl hij zijn oortjes wiebelde en snel de omgeving scande of er nog meer Windclan katten op de loer lagen.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonpaw was kalm haar ding aan het doen. Ze keek hoe ver de rivier buiten haar oevers was getreden, of het al minder was dan de dag ervoor. Ze checkte of ze al dichtbij genoeg kon komen om wat te vissen, tot haar buik in het water gebaad. Maar haar interesse werd getrokken door vreemde stemmen en vreemde geuren. Ze draaide haar oren en sprong weer het water uit, nam niet eens tijd om haar vacht uit te schudden. Het waren indringers! Maar ze was niet als eerst op het plaats delict, Firespirit miauwde nog, haar wat te vriendelijk, wat ze hier deden. Cottonpaw stak haar iets te zelfverzekerde neusje in de lucht en voelde zich naar haar clangenoot sterk genoeg. Deze twee waren misschien ouder, het water was erg dichtbij. Ze konden ze hebben. ‘Ze moeten wel een heel goeie reden hebben om de code te breken,’ daagde ze de twee uit. Haar haren kwamen al overeind en ze zwiepte haar staart heen en weer.}
 

Lang hoefden ze niet te wachten voor er twee riverclanners hun kant uit kwamen. De eerste, een warrior, vroeg gewoon wat ze hier deden, maar de apprentice moest een grote mond opzetten. Toch ging ze er niet op in, ze zou de apprentice niet die zelfvoldoening geven. Ze liet voor nu Ashenpatch het woord doen, maar hield wel de apprentice in de gaten voor het geval Cottonpaw ineens zou besluiten het niet bij praten te houden. Nu zou het afwachten zijn of ze hun naar Crystalstar zouden brengen of dat ze hun weg zouden sturen. Dat tweede zou haar niet heel erg verbazen als ze eerlijk was.

Al snel merkte hij een andere Riverclan geur naast zich op en kwam Cottonpaw opdraven. Firespirit snoof eventjes bij het horen van de woorden van de apprentice en vroeg zich af wat er gebeurd was met de fatsoenlijke opvoeding binnen zijn clan. Zeker omdat het een kit van Blueflower was, een van de meest fatsoenlijke katten die hij kende. Hij besloot om geen opmerking te maken op de apprentice, maar richtte zich op de twee Windclan katten voor hem. Ashenpatch had hem zo te zien herkend, aangezien hij met zijn naam werd aangesproken. Ze vertelde dat ze nieuws hadden voor Crystalstar en dat schreeuwen over de grens geen goed idee leek volgens hen. Firespirit wiebelde met zijn oortjes en liet zijn zeegroene ogen over de katten glijden. "Laten we hopen dat Windclan met goed nieuws komt voor Riverclan," zei hij op een rustige toon. "Cottonpaw, zou jij vooruit willen gaan en Crystalstar inlichten over onze bezoekers," vervolgde hij daarna tegen de apprentice bij zich. Daarna kwam de rode kater overeind en wenkte de twee katten met zijn staart, ze zouden op een rustig tempo terug naar het tijdelijke kamp wandelen. Daar zouden ze aan zijn moeder kunnen uitleggen wat oh zo belangrijk moest zijn.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Cottonpaw moest echt de drang tegenhouden om haar tong naar de sprekende poes uit te steken. Ze had zo'n blik in haar ogen die ze niet zinde, en toen ze zei dat ze Crystalstar wilde spreken, gaf Firespirit naar haar mening ook wat te snel toe. Bovendien had hij het lef om haar even te vertellen wat ze moest doen. Eikel! Ze wilde tegenstribbelen, haar grote mond opzetten, wat ze normaal gesproken ongetwijfeld had gedaan. Maar ze beet net op tijd op haar tong en keek de twee vreemdelingen aan met een blik die kon moorden. Oké dan. Cottonpaw keek nog even Firespirit aan met een blik die niets anders dan ongenoegen uitstraalde, maar ze keerde zich om en begon zonder verder nog een woord vuil te maken terug naar kamp te rennen. Gatver, moest ze nog rennen ook.

Cottonpaw was er echter vlot genoeg en tot haar genoegen was Crystalstar er. Er waren slechts een paar woorden nodig om haar de situatie uit te leggen. En voor ze het wist kon ze weer terugrennen. Dit was dus zo niet hoe ze haar dag had voorgesteld, maar oké, ze zou het doen. Voor Riverclan, en al die yada yada.</sub>