Rearview

Twistedheart was de laatste tijd redelijk afwezig geweest. Hij deed zijn taken, deelde zijn prooi wanneer nodig. Maar hij hield zich het liefst aan de zijlijn. De rand van het kamp was voor hem comfort zone, alleen. Een beetje doelloos ronddwalen door het bos hoorde daar ook bij. Natuurlijk ving hij wel iets hier en daar, mocht het op z'n pad komen. Maar hij was voornamelijk verzonken in eigen gedachtes. Hij miste Newtspark zo erg, in het feit dat het ook gewoon niet goed ging met haar in ThunderClan maakte het alleen maar erger. Daarbij, dat Acornstar nog steeds niet van gedachtes veranderd was. En notabene ook nog eens naar de bergen wilde. Een diepe zucht ontsnapte Twisteds bekje. Wat een rotzooi allemaal.

Lang zou het niet meer duren voor ze naar de bergen zouden vertrekken wist hij. Hij had geen idee hoe lang ze weg zouden zijn, maar terugkomen was zeker wel wat hij van plan was. Hij was de jongste misschien niet meer, had misschien nog maar twee levens, maar dat zou hem niet tegenhouden. Het enige dat hem misschien hier zou moeten houden was alles dat er gaande was met de clan en daarbij ook zijn eigen familie. Maar een deel van die familie zat in de bergen en was wat hem die kant ook uit trok. Sommigen zouden het misschien zien als het feit dat hij weg probeerde te rennen van alle verantwoordelijkheden die hij had, maar dat was het niet. Dit was iets dat verder terug ging dan de meeste meegemaakt hadden. Iets dat de clans de tribe toch wel verschuldigd waren, ook al had hij er zijn eigen agenda naast. Hij zuchtte zachtjes en merkte op dat er een andere kat in de buurt was. Een die de laatste tijd boos op hem leek te zijn om wat hij met Newtspark had gedaan. Maar waarom dat zo was ontging hem een beetje. Ze waren neef en nicht ja, maar dat gaf meestal niet die band die tot deze boosheid zou moeten leiden. "Twistedheart," Sprak hij de naam van de jonge kater uit, geen idee hebbende of de ander überhaupt zou willen praten.

Twistedheart was zo in zijn eigen gedachtes verzonken dat hij de ander niet had horen aankomen. Misschien was zijn oortje wel de kant van de Leader op gedraaid, maar had hij het zelf nog niet doorgehad. Tot hij de bekende stem zijn naam hoorde zeggen. Twisted hief zijn grote kop op en keek om naar zijn vader. Hij slikte en knikte hem toe. 'Hey..' mauwde hij terug. Hij was niet zo zeker hoe hij zich moest gedragen rond zijn vader. Hij was boos, maar wilde ook niet alleen maar boos doen. Boos zijn was sowieso een emotie waar Twistedheart nog niet zo bekend mee was.