[training 1] Something more magical

Aspenpaw had haarzelf slaperig omhoog geduwd uit haar gloednieuwe nest. Ze had nooit zo vroeg op moeten staan in haar tijd in de nursery, maar als kersverse apprentice moest ze vroeg en fris klaar staan voor haar eerste training. Alhoewel, fris was misschien niet helemaal correct. De vacht van de jonge dame stak alle kanten uit nadat ze uit haar nest was gekropen. Niet dat ze er zelf veel om gaf, maar sociale standaarden waren niet al te vriendelijk naar een rommelig uiterlijk toe, en haar vader al helemaal niet. Met een geïrriteerde zucht begon ze het in model te likken. Vacht eenmaal plat en strak ging ze op zoek naar haar mentor. Een hoop van haar nieuwe dengenoten waren al vertrokken en ze hoopte maar dat ze niet te laat zou zijn. Ze hupte het kamp door, toch zeker wel enthousiast voor haar allereerste training. Het was haar doel om haar uiterste best te doen vandaag en te laten zien dat ze het allemaal kon. Zou Beechresin op haar wachten bij de uitgang? Ze had alleen gezegd dat ze 'morgenvroeg' zouden gaan beginnen. Nou het was morgen en vroeg, maar waar moest ze haar zoeken? De calico besloot maar bij de uitgang te gaan zitten, dan zou haar mentor haar vast wel spotten toch?


+Beechresin

Het leven van een warrior was weer anders dan die van een queen. Het betekende dat ze er vroeg uit moest voor patrols, maar ook om haar apprentice te trainen. Ze kon een geeuw dan ook niet helpen, terwijl ze de warriors den uit liep. Haar nest hier was toch iets minder comfortabel dan die in de nursery moest ze toegeven. Maar nu het warmer aan het worden was, was het misschien juist beter om niet in een warm nest te liggen met een kitten naast haar. Ze merkte de vacht van haar apprentice al op bij de uitgang en ze liep rustig naar haar toe. "Goedemorgen Aspenpaw," Begon ze rustig en wenkte de apprentice haar te volgen. Ze zouden nu niet zo veel territorium te verkennen hebben als normaal door de vloed, maar dat betekende dat ze mogelijk nog wat tijd hadden om te jagen. Ze ging in ieder geval als eerste richting het kleine stukje grens met Windclan dat niet overspoeld was.

Het duurde niet lang voordat Aspenpaw de pluizige vorm van haar mentor zag. Ze wist nog niet echt wat ze moest verwachten van haar mentor. Ze had de kattin natuurlijk wel gezien in de nursery toen ze daar beiden hadden gewoond, maar ze had haar nooit leren kenne. Ze kwam er al snel achter, echter, want op een goedmorgen na gingen ze al gelijk aan de gang. Top! Aspenpaw hobbelde gauw achter Beechresin aan. “Uh, goedemorgen. Wat gaan we vandaag doen?” Het enthousiasme straalde gewoon van haar af. Zelfs al was er een vloed, ze kon nog steeds niet wachten om alles te zien en om te leren jagen en vechten in het territorium. Al begreep ze het hele gedoe met de vloed ook nog niet zo goed.