Why not face the danger? The arrow was attached to her wing

Dit was één van de zeldzame dagen dat het zonnetje lekker doorbrak en Squirreltail was van plan om daar dus dan ook uitgebreid van te gaan genieten. Tijden had ze het licht van deze zon gemist waar ze zich in groenblad zo in gekoesterd had. Een zach gesnor ontsnapte uit haar keel, af en toe onderbroken door een zacht genies. Door het ijs zakken was nou niet bepaald haar slimste of strakste idee geweest, maar daar hoefde je ook geen Sherlock Holmes voor te zijn om dat te bedenken. Ze was niet echt ziek geworden gelukkig, alleen een beetje verkouden. Dat was echter al vervelend genoeg.
Zonder dat ze er echt bij na had gedacht, hadden haar poten haar naar de donderclan grens gebracht. Net op tijd om een zwarte gedaante dit pad te zien oversteken. Was dat niet... Een apprentice van haar clan? Wat voor een idioterie was dit nou weer! Een grauw ontsnapte uit haar mond terwijl ze het jonge katje achteloos verder zag rennen. Snel opende ze een mentale kaart in haar hoofd om te voorspellen waar het katertje heen ging. Vierboom!
Haar poten begonnen te rennen, in een rap tempo in de richting van de plek. Woede voedde haar spieren, haar temperament had haar weer eens in haar macht. Maar dat kon haar niks schelen. Wat haar wel kon schelen was de achteloosheid van de jonge apprentice. Nee, de brutaliteit van deze apprentice! Haar bovenlip krulde iets omhoog terwijl ze de helling afgleed. Ze kon de zwarte gedaante op de hoge rots zien staan. Het was Fallenpaw. Nog brutaler, hij stond uitgebreid zijn geur te verspreiden over de grote rots. "FALLENPAW, kom naar beneden en wel ONMIDDELIJK!" Grauwde ze, de woede sijpelde door haar woorden heen, duidelijk merkbaar en haar tong was zo scherp als een mes geworden. "Ik heb alles gezien idioot Muizenbrein! Ben je nou helemaal BELAZERD" Haar stem echode over vierboom heen terwijl verwensingen haar woorden kleurden. Haar staart was wel twee keer zo dik op het moment en zwiepte van woede heen en weer. Die idiote apprentice zou ze nog eens in een clan oorlog kunnen brengen, in bladkaal, waar er weinig kruiden groeiden.

Die arrogantie... Oh die vuile arrogantie. Ze moest zich zo enorm inhouden om niet haar klauwen in zijn vel te zetten. Nee, ze was beter dan dat. Maar toch, haar klauwen stonden op het punt om uit hun hulsjes te glijden. Haar temperament ging er weer eens met haar vandoor. ”Ik doe toch niets verkeerd? Dit is toch de plaats van StarClan, of niet?” Zei de apprentice. De toon van zijn arrogantie maakte haar alleen maar woester. Ze probeerde zichzelf nog bij een te rapen. Haar woede ietwat bijeen te houden en zichzelf te kalmeren. ”Je hoeft niet zo boos te doen hoor, ik ben gewoon op verkenning in StarClan’s territorium” Ging de apprentice verder, met een duistere toon. Oké, dat was het. Nu had hij het verpest. Haar bovenlip krulde zich weer op en haar woedende stem galmde over vierboom heen. "Lieg niet, kleine arrogante rat," Siste Squirreltail, "Ik zag je op het Thunderclan territorium, ik zag je oversteken. Wat wil je nou? Je kleine ego strelen zodat je je wat beter voelt? Of wil je je clangenoten zien sterven onder een onverwachte Thunderclan aanval?" Haar ogen vernauwden zich, haar woede was nog duidelijk te zien. De apprentice had zich ondertussen weer terug getrokken op de rots, maar Squirreltail liet geen moeite zich om te volgen. Ze liet haar stem weer horen, bijtend sarcasme dit keer. "Oh, wil de kleine apprentice zo graag een leider zijn? Wil de kleine Fallenpaw zich zo graag groot voelen? Jammer dat de kleine Fallenpaw een dom muizenbrein is die alleen maar aan zichzelf denkt, tut tut, slechte eigenschappen voor een clanleader," Miauwde ze, haar mondhoeken gekruld in een gemene grauw. "Bij deze mag jij een halve maan lang de elders op hun wenken gaan bedienen, mos, teken, alles. En als ik nog maar een kik van je hoor, dan komt dit verhaal fijn bij Brokenstar aan, hoe klinkt dat?" Haar ogen vernauwden zich tot kleine spleetjes.

Een glimlach begon zich steeds verder af te tekenen op Squirreltail's lippen toen ze naar de woorden van de kleine apprentice luisterde. Ze wist dat ze dit al gewonnen had. Ook de argumenten die in haar hoofd zaten konden feilloos weerleggen wat de apprentice nu zat af te krijsen. Dit gevoel van overwinning dat zich in haar lichaam verspreidde kalmeerde haar, het gaf haar een vreemd soort kalmte. ”Hoe durf je!?” Krijste Fallenpaw boos ”Jij bent geen Deputy of Leider, jij mag mij niet comanderen ..” Zo, eerste fout. "Ten eerste ben jij maar een jonge apprentice die te luisteren heeft naar de warriors, ten tweede ben je in overtreding gegaan dus ik heb al het recht bij mijn zijde om je straf te geven voordat je met je domme acties de clan nog verder in gevaar brengt," Miauwde ze kalmpjes met een zwiep van haar dikke staart. Je kon echter nog wel zien aan haar hele lichaamstaal dat ze zich druk had gemaakt, haar staart was nog steeds dikker dan normaal en haar nekhaar stond recht overeind. ”Mooi niet dat ik dat ga doen!” Spuwde de apprentice boos naar haar, ”Ooit word ik leider, en dan pak ik jou wel!” Squirreltail zette haar gezicht in de plooi en knikte overdreven alsof ze hem heel erg serieus nam, "Uhu, uhu, overleg dan dat maar fijn met Brokenstar, zelf weten, ik ben benieuwd wat hij doet, je een maan in het kamp vast zetten, of wel nee, misschien maakt hij je weer Fallenkit totdat je weet wat respect en loyaliteit inhoudt." Miauwde ze rustig, nog steeds met een ietwat valse ondertoon door haar woede die weer iets begon te koken. ”Waarom zou Brokenstar jou geloven? Een stomme hoop vossenstront als jij?” Sneerde de apprentice vervolgens. Vossenstront? Goeie. Ze voelde zich weer warm worden van woede, en kon nog maar net haar woede weer onder de duim houden. Ze ging de apprentice echter op dit moment niet de voldoening geven om haar echt weer furieus te maken. "Het mocht je misschien ontgaan zijn," Miauwde ze terwijl ze een theatraal gebaar maakte met haar dikke staart, "Maar overal ligt een dikke laag sneeuw. Jij, hebt je pootstappen OVERAL achter gelaten, op Thunderclan territorium, bij de grens, hier, overal. Bewijs valt moeilijk te ontkennen? Niet? Verder weet Brokenstar best wel een over het paard getilde apprentice eruit te vissen, het stelt me eigenlijk teleur dat je onze leider zo laag inschat. Maar ja, je loyaliteit lag al niet heel erg hoog zo te zien," Miauwde ze, de laatste woorden als een flinke steek naar hem toe.

Met een nu eindelijk redelijk rustige blik in haar groene ogen keek Squirreltail Fallenpaw aan. De jonge, zwartgekleurde apprentice was duidelijk aan het vechten tegen zijn emoties. Oké, ze was hard geweest. Maar ze moest die apprentice leren dat je niet met arrogantie en het beledigen van anderen ver kwam. Of tenminste, dat was misschien niet de juiste les want ze had zonet precies hetzelfde gedaan. Hmmm... Ze moest wel dit eventjes de kop indrukken, want anders bleef hij maar over haar heen lopen. Met een rustige blik keek ze de jonge kat dus ook aan. ”Goed, ik dóe het ..” Miauwde hij met duidelijke tegenzin en frustratie.
Squirreltail tipte haar kop eventjes naar de andere kant met dezelfde rustige glimlach. "Was dat nou zo moeilijk?~" Miauwde ze kalmpjes, "Omdat je ermee instemt, maak er maar een kwart maan van," Miauwde ze met een zachte knipoog en ze draaide zich alweer half om. Ze was best wel hard uitgevallen naar de apprentice, en had daar eigenlijk ergens nog wel best wel spijt van. Ook was een halve maan best wel lang voor een jonge apprentice. Dus waarom zou ze het niet ietsjes verlagen. De stem achter haar liet haar echter verstarren en haar woede weer opborrelen. Oké, nu had hij het weer vernaggeld. ”Ik moet nog prooi ophalen in ShadowClan territorium, zie maar wat je nu gaat doen” Luidde de brutale stem weer. Brutaal stuk vreten... En tot haar grote verbazing had hij ook het lef om weer naar het Thunderclan territorium te lopen. "Misschien is het moeilijk te omvatten voor je kleine brein, maar die richting op is niet het Shadowclan territorium," Miauwde ze koeltjes, "Of wil je zo graag bij de Thunderclan horen dat je zo graag hun territorium in gaat?" Voegde ze er met bijtend sarcasme aantoe.