After Waiting For You

Dimpaw trad vrij zelden buiten haar eigen territorium. De grenzen zocht ze nog wel is op - voornamelijk wanneer ze patrouilles liep - maar gebieden als dit zag ze eigenlijk nooit. Echter had ze met haar mentor afgesproken dat het belangrijk was om te zien waar de gatherings plaatsvonden, ook wanneer er niemand was. Vandaar dat ze hier nu naartoe was gegaan, al dan wel wat later op de avond zodat ze minder het risico liep om iemand tegen te komen. De zon stond laag aan de hemel, en wekte prachtig mooie kleuren tot leven. De oudere apprentice genoot ervan. Het was vandaag warm geweest, maar het begon nu af te koelen tot een aangename temperatuur. Een zacht briesje trok aan haar vacht toen ze het Shadowclan territorium officieel verliet. De drie grote bomen kwamen in zicht, en met een nieuwsgierige blik keek ze naar de ene boom die neer gebrand was, maar die ooit net zo hoog had gestaan als de anderen. Er hing iets nostalgisch aan deze plek, alsof ze er eerder geweest was - echter was dit niet het geval.
- Seamist

Dimpaw besloot dat ze het hier mooi vond. Het had iets vredigs om hier te zijn; alsof ze de aanwezigheid van het goddelijke kon voelen - wat dat dan ook mocht betekenen. Langzaam bewoog ze zich van boom naar boom, kort even stilstaand en omhoog kijkend, tot ze tot stilstand kwam bij afgebroken, neer gebrande stam. Haar oor bewoog zich naar achteren toen ze plots een stem hoorde. "Wat brengt je naar Fourtrees, jonge Shadowclan apprentice?" Het was duidelijk dat de stem haar aansprak, en met een onderdrukte zucht draaide ze zich volledig om. Haar blik gleed scherp over de ander heen. Een warrior die ze niet kende, maar die er toch bekend uitzag. Ze fronste, haar amberen ogen zoekend. De vacht van de ander, diens oren en staart, de kleuren die haar lichaam sierden. De Riverclanner leek op haarzelf, concludeerde ze toen. Als Dimpaw niet zo intelligent geweest was, had ze het daarbij gelaten. Helaas voor haarzelf legde haar brein vrij snel een link, wellicht niet volledig, maar genoeg om haar aan het denken te zetten. Die vreemde kater, van moons geleden, toen ze net apprentice geworden was. Ze kende zijn naam niet, maar hij was een Riverclanner en had Dimpaw verteld dat ze op haar moeder leek, dat hij diens partner was en dat Dim niet thuishoorde in haar eigen clan. Ook had hij haar zijn kind genoemd. Het was toen vreemd geweest - wat moest een Riverclanner met haar Shadowclan moeder? Bovendien leek ze helemaal niet op Airwisp. En hoe bedoelde hij dat ze niet in Shadowclan thuishoorde?
En nu kwam ze deze Riverclanner tegen, die erg op haar leek. Het was allemaal vreemd en verwarrend. Had ze familie in Riverclan? Maar geen van haar ouders had, voor zover ze wist, familie buiten Shadowclan. Waarom zouden ze dat voor haar verzwijgen? Waren er geheimen waar ze niets van wist? Als Airwisp de partner van die vreemde Riverclan kater was, wie was deze kat voor haar dan? Waarom leken ze zo op elkaar?
Na een lange stilte, waarbij Dimpaw de ander aanstaarde, wist ze zich te herpakken. Snel dacht ze na over een gepast antwoord, één die de ander niet weg zou jagen. Dat bleek nog moeilijk, aangezien ze normaal zo min mogelijk sociaal contact onderging met anderen en dus ook niet goed wist hoe ze dat dan wel goed kon doen. "Ik ben hier nog nooit geweest, dus ik was op onderzoek uit," mompelde ze uiteindelijk, plots erg onzeker over zichzelf. "En, euh, en u?" zei ze toen, zo zacht dat het haast niet hoorbaar was.