∆ FINAL assessment [Beef]

@[Beef]
Final assessment

Een final moest afgelegd worden. Na zijn persoonlijke gesprek met Beef was hij nu zeker van zijn conclusie; de tom was klaar om member te worden. Hoewel hij een zoon was van Brat kon Orchis voor nu niet inzien waarom deze kat net zo hard uitgeroeid moest worden zoals zijn siblings. Hij was niet opstandig. Voelde zich niet gebroken door het verlies van zijn zusjes en knikte bij elke commando die hij ontving. Beef had zich bewezen loyaal aan hem te zijn en dat werd natuurlijk beloond. Natuurlijk betekende dat niet meteen dat Orchis hem vertrouwde, immers moesten de nageslachten van vorige leaders zich altijd blijven bewijzen dat ze niet uit waren voor de troon en enkel bogen voor zijn poten. Er werd niet meer voorgetrokken door mammies of pappies. Je kon niet meer trots zijn op je afkomst. Want juist door dat enkel druppeltje bloed kon het einde al betekenen als het aan Orchis lag. Na zijn gesprek was hij terug gekeerd naar de barn, had hij de ceremonie gehouden en was nu weer onderweg naar de tom. Terwijl hij weg liep liet hij een hoopje botjes achter van zijn opgegeten prooi. De General had dus al gegeten en de rest mocht nu. Als Beef geluk had had hij zijn maaltijd al op, anders moest hij wachten tot na zijn final en de kans was dan klein dat er nog wat te eten lag op de hoop. Orchis vond de grote tom al snel. Zijn ogen gleden weer naar boven om oogcontact te maken met de young-one. ''Het is tijd om je halsband op te halen.'' Zei hij. In zijn achterhoofd had hij al een doelwit voor Beef. Orchis zei voor de rest niks en stapte al naar buiten toe.

De kater had snel een dikke rat naar binnen geslokt - bijna met botten en al, al had hij daar waarschijnlijk in gestikt - zodra Orchis het signaal gegeven had dat dat mocht. Hij stond op springen. Vandaag was een speciale dag en de grijns was niet van zijn snuit te toveren. De General kwam op hem af en vertelde dat het tijd was om de halsband op te gaan halen. Beef greens opgetogen naar de kleinere kater en knikte, hem achtervolgend als een jonge puppy. Yes! Het was tijd, hij mocht een domme kittypet de nek omwringen en een halsband rond zijn nek krijgen. Wat ontzettend leuk, wat een feest! Hij stuiterde bijna van opwinding, een beetje als een jonge kitten. Al had Beef niet zo veel meer weg van een jonge kitten met zijn eerder grote en ruige uiterlijk. Maar innerlijk, innerlijk was hij de grootste kitten van al.

@[Beef]
Final assessment

In ieder geval was er iemand enthousiast. Dat was mooi. Hij had liever tien katten die van blijdschap huppelde om een beest te doden dan katten die dachten de shit te zijn maar puntje bepaald wegrende wanneer het spannend werd. Orchis was naar buiten gelopen op weg naar de Twoleg Place en zoals verwacht liep de grote brede tom achter hem aan. Het zag er waarschijnlijk komisch uit: een fragiel misvormde kat die voorop liep en achter hem een werkelijke tank van een vent die netjes volgde. Omdat Beef ook zo groot was kreeg hij een extra uitdaging. Geen kittypet die sommige katten omlegde, nee dat was te makkelijk. Beef mocht een hond onderuit halen en met trots een dikke halsband rond zijn nek dragen. Zijn blik stond al die tijd vooruit toen hij met de young-one doorliep. Pas op de grens van de Tallpines en de Twoleg Place stopte hij. ''Luister goed Beef. Ik heb niet veel tijd vandaag dus ik wil dat je extra snel bent oke?'' Zijn stem was kalm maar duidelijk dat hij geen trek had om er een lange avond van te maken. ''Als je vandaag je Final haalt mag je jezelf een volwaardige Member noemen van de Elite. Dat is een grote eer begrijp je dat Beef? De rest van je sibling's hebben gefaald. Je hele familie heeft gefaald. Laat zien dat je niet bij hun hoort. Dat je beter bent dan hen en klaar bent om mij, en enkel mij, te dienen.'' Zijn blauwe ogen flitste kort naar de tabbt tom. ''We gaan beginnen. Vanaf nu neem jij de leiding en mag je eerst laten zien dat je skilled genoeg bent om geursporen te vinden en te volgen. Je doel is een hond.'' Hij knikte naar hem als teken dat hij starten mocht. Het was winter dus door de sneeuw was geuren vinden lastig, daarbij was het ook nog eens donker dus de meeste honden zouden binnen zitten. Beef had een behoorlijke klus en de tijd tikte.

Orchis begon met de instructies voor de assessment. Hij had weinig tijd en Beef moest bewijzen dat hij de General zou dienen. De grote kater luisterde en knikte, al lag er nog altijd vooral een enthousiaste grijns op zijn snuit. Hij stond te trappelen om te beginnen. Orchis gaf hem de opdracht een geurspoor te vinden en te volgen - zijn doelwit was een hond. De grote tabby knikte en drukte zijn neus tegen de grond. De sneeuw maakte het moeilijker om iets te vinden, maar hij had een best goede neus. Wat hij miste in intelligentie had hij in andere kwaliteiten wel. De kater draaide even een cirkeltje, al snuivend, voor hij iets oppikte en meteen die richting uitliep. Zoals een speurhond, een beetje. Hoewel hij die geur al snel kwijtraakte. Niet zo'n goede speurhond, schijnbaar. Beef vond echter al snel een andere, duidelijkere geur. Hond in ieder geval, dat was zeker. Hoe groot wist hij niet - daar dacht hij niet eens over na. Orchis had hem de opdracht gegeven een hond te vinden, dus een hond zou hij vinden. De geur leidde naar een omheinde tweebeentuin; naar binnen in de tuin zelfs. Beef sprong op de omheining en keek naar beneden. Daar zat een hond. Een redelijk klein examplaar, vergeleken met de gemiddelde hond toch, met ontzettend korte pootjes en een rode halsband rond zijn nek. Aan de halsband bungelde een goudkleurig plaatje in de vorm van een bot. De kortpotige hond keek op naar hem met wezeloze oogjes en begon toen luid te blaffen.

Note: het is een teckel met zo'n halsband https://cdn.discordapp.com/attachments/282844859583430656/846072430710489119/dog-collar-bone-tag-red-gold-isolated-white-153389676.png

@[Beef]
Final assessment

Zijn woorden waren luid en duidelijk: Zo snel mogelijk te werk gaan maar ook met een moeilijkere tegenstander dan een dikke luie kittypet. Sommige kozen daarvoor wanneer ze vrij waren om zelf hun tegenstander uit te zoeken maar zo nu en dan moesten bepaalde Young-One's zich extra bewijzen en koos de General of de Captain hun slachtoffer's. Nu ook, want Orchis had Beef opgedragen een hond te pakken. Als het een kleine of grotere was maakte hem niet uit. Een kleine hond was al moeilijker dan een kat en hij wou hiermee de kans vergrotte om Beef's ware kracht te zien. Hij volgde de bruingrijs gestreepte tom die eigenlijk net zo breinloos was als een hond toen hij een geurspoor zocht. De eerste poging faalde en Orchis forceerde zichzelf neutraal te kijken; hoe chagrijnig hij ook was dat hij door de kou moest banjeren vandaag. Dat je een geurspoor kwijtraakte was een minpuntje maar geen reden om deze final af te blazen. Orchis kwam weer in beweging toen Beef een nieuwe spoor gevonden had. Aan de geur te ruiken was deze van een geheel andere hond. Prima, zolang die maar dichtbij was. Beef liep door tot ze bij een twolegnest uitkwamen waar de geur van de hond op zijn sterkst was. Nou, deel 1 van de final was behaald. De weg erna toe was Beef alert geweest op zijn omgeving dus voor dat stukje was hij geslaagd. Hij kon namelijk geen Members gebruiken die onderweg hun wandeling onderschept werden door gevaar. Daarom moesten Young-One's de eerste moons altijd met begeleiding zijn als ze dieper op het terrein waren waar hulp niet snel kon komen. Beef was ondertussen al op de hek gesprongen die de tuin afschermde van de rest. Orchis keek hoe simpel en gemakkelijk de grote tom zijn massieve lijf daar boven op kon krijgen. Dat zag er ook dik op orde uit. Hij deed het in ieder geval een stuk beter dan hem en ook Orchis had zijn halsband verdiend. Dat hij hierop zou falen was bijna onmogelijk, maar ja je wist maar nooit eh. Orchis volgde rustig het evenbeeld van de ander en krabbelde op het hekwerk- natuurlijk niet zo smooth en gemakkelijk als Beef dat had gedaan. Met zijn nagels in het hout geslagen trok hij zichzelf uiteindelijk omhoog. Hij liet een zucht klinken. Jeetje mina. Waarom maakte die mensen hun hekken altijd zo verdomde hoog? Maargoed- geen tijd voor geklaag want zijn oren werden er al af gekefferd voor hij überhaupt naar beneden kon kijken. Een kleine gek gevormde hond sprong tegen het hek aan. Hah. Er waren dus meerdere gek gebouwde dieren hier. Zijn kop draaide zich een beetje terwijl hij door de doorzichtige muren keek van het nest. Er brandde een kleine zon binnen ondanks dat het allang avond was. Soms zag hij ook bewegingen in het huis. Dat was dus niet zo mooi, want Beef kon moeilijk even hier dat beest doodmaken zonder dat zijn baasjes meteen naar buiten kwamen stormen. Hij richtte zijn blik nu op de tom. Wat ging hij doen? De keus die hij nu zou maken kon het eind of het begin betekenen van de weg naar zijn halsband.

Hoewel er binnen in het tweebeennest scheen, kon dat Beef niet zo veel schelen. Hij zag zijn prooi, dus daar zou hij recht op af gaan. Zodra Orchis naast hem zat, sprong de grote kater naar beneden, recht op de rug van het raar gebouwde hondenbeest. Je hoorde meteen een krak - niet van hem, maar wel van de hond. Beef was immers geen licht gewicht om zomaar op je te krijgen, en hij had zijn hele gewicht in de strijd gegooid. Er lag een opgetogen glimlach op zijn snuitje terwijl hij zich met zijn klauwen vastklemde aan de hond, die rondsprong om hem af te werpen en blafte in pijn en in woede. Maar de hond kon hem niet raken, niet zolang hij hier op zijn rug zat. Dat werd natuurlijk wel snel saai. Beef liet zich opnieuw vallen, rolde over de grond en werd toen wel even gebeten door het beest. De jonge kater had echter een vrij hoge pijngrens en merkte amper dat zijn achterpoot nu bloedde. Hij wierp zich opnieuw op de hond, klauwen en tanden gebaard, en met passie deed hij zo veel mogelijk schade. Elke aanval van de hond was minder sterk, en hoewel Beef nog wel een paar keer geraakt werd merkte hij dat amper op. Uiteindelijk sloeg de young one erin om de keel van de hond door te bijten, waarna hij de halsband van diens nek trok en volledig besmeurd met bloed - zowel van zichzelf als van de hond - terug het hek op sprong, naast Orchis. De tweebenen in het nest leken niks door te hebben; daarvoor was alles veel te snel gegaan..