Frustrations [Morningpaw]

Onderwerp: Frustrations [Morningpaw] wo 22 feb 2012 - 15:53

Ogen die schichtig van links naar rechts kijken. Tanden blikkeren. Een kleine grauw ontsnapt aan de lippen van een kat. Hij springt vooruit, maar mist. Een konijn springt weg in de struiken. Gingerpaw is woest. Weeral ontsnapt. Hij is nu al de hele dag op weg. Als er nu iemand was om het hem te leren!, dacht hij boos. Maar nee, iedereen had het te druk. Als hij nu een mentor kreeg, dan...
Verslagen zakte hij neer. Hij kon het even niet meer aan. Afwezig likte Gingerpaw zijn voorpoot en keek in het rond. Hij moest tonen dat hij het waard was, een mentor krijgen! Alle anderen kregen een mentor zonder iets te doen. Hij kon ook niets doen, uit teken van protest. Wat raakte hij toch gefrustreerd! Wel je best doen, niet je best doen, het had allemaal geen zin. Waar kon hij de kracht nog vandaan halen? Zelfs de Apprentices wilden niets met hem te maken hebben, dat dacht hij toch. De leerling stond vermoeid op en liep vermoeid naar een stroompje, waar hij een beetje water oplikte. Zouden ze hem missen als hij nu weg ging? Nee, zo mocht hij niet denken! Hij wilde sterven voor zijn Clan. Hij besliste maar om zijn zusje te zoeken.

Frustrations [Morningpaw] C1761924-1376917386793797large

Moringpaw was op jacht maar het wou niet goed lukken. Als ze een prooi zag dan hoorde die de kat al aankomen en liep toen snel weg. Moringpaw had weer een muisje gezien ze ging in de sluiphouding zitten en besloop het muisje. Toendat de kat nog maar twee staartlengtes van de muis weg was dan liep het muisje angsig weg. Alweer mis dacht Morningpaw. Snel liep ze achter het muisje aan maar tevergeefs het diertje liep na een tijd een holletje in. Moringpaw ging zitten en klauwde met haar nagels in de harde bodem. Waarom kon ze niet jagen waarom wou dat nooit lukken? Toen ze daaraan aan het denken was hoorde ze een kat op haar af komen. Snel draaide ze zich om en zag dat het haar broertje Gingerpaw was. Blij liep ze naar hem toe.

Spoiler:

Daar kikkerde hij wat van op. Het duurde niet lang of hij rook een bekende geur. 'Dag Morningpaw! Hoe gaat het?' Begroette Gingerpaw zijn zusje vrolijk. Met wiebelende snorharen sprong hij uit de struiken om zijn zusje te kunnen zien. Hij ging naar haar toe en likte haar kop. 'Wat ben je hier aan het doen?' vroeg hij nieuwsgierig. Zover hij wist had Morningpaw ook nog geen mentor gekregen. Gelukkig konden ze er dan samen over praten. Even droomde hij weg. Ze kregen samen een mentor, trainden samen, en werden samen Warrior... Wat leek dat allemaal ver weg! Hij moest helemaal nog niet denken aan Warrior worden.Dan richtte hij zijn blik weer op Morningpaw en wachtte af.

"Dag Morningpaw! Hoe gaat het?" vroeg een bekende stem. Morningpaw wist onmiddellijk dat het haar broertje Gingerpaw was. Daarna sprong hij uit de struiken. Hij kwam naar haar toe en gaf haar een lik over haar kop. "Dag Gingerpaw, met mij is alles goed" antwoorde Morningpaw en gaf hem ook een lik over zijn kop. Dan vroeg haar broer: "Wat ben jij hier aan het doen?" Morningpaw antwoorde: "Ik was aan het jagen, niet dat ik iets kan vangen maar ik probeerde het gewoon." Ze wist niet ofdat Gingerpaw goed kon jagen. Ze keek haar broer aan en vroeg toen: "Wat heb jij daarstraks gedaan?"

(sorry inspiloos)

Spoiler:

"Dag Gingerpaw, met mij is alles goed" antwoorde Morningpaw en gaf hem ook een lik over zijn kop. Dan vroeg Gingerpaw: "Wat ben jij hier aan het doen?" Morningpaw antwoorde: "Ik was aan het jagen, niet dat ik iets kan vangen maar ik probeerde het gewoon." Ze keek haar broer aan en vroeg toen: "Wat heb jij daarstraks gedaan?" Gingerpaw keek neer op zijn poten. Moest hij vertellen over zijn mislukte jachtpogingen? Maar dit was zijn zusje , ze zou het vast begrijpen. 'Ik ben blij te horen dat het goed met je gaat,' mauwde hij vrolijk. 'Ik was ook op zoek naar prooi... Maar het is me niet gelukt iets te vangen.' Gingerpaw liet een halfhartige glimlach zien, ' We kunnen wel nog wat oefening gebruiken, he?' Hij begon maar zijn poot te wassen. Van de lange halen van zijn tong werd hij rustig.

(Ik heb ook geen inspi...)

Gingerpaw keek naar zijn poten en antwoorde toen: "Ik ben blij om te horen dat het goed met je gaat. Ik was op zoek naar prooi... Maar het is me niet gelukt iets te vangen." Daarna glimlachte hij. "Bij mij is het ook zo. Ik kan niet goed jagen en de prooi hoort me al veel te vroeg aankomen..." zei ze. Daarna zei Gingerpaw: "We kunnen wel nog wat oefening gebruiken, he." "Ja dat kunnen we heel goed gebruiken" antwoorde Morningpaw vrolijk tegen haar broertje. Daarna begon hij zijn poot te wassen. Morningpaw volgde zijn voorbeeld. Morningpaw vond het altijd leuk als Gingerpaw bij haar was. Tegen hem kon ze alles zeggen.

(Ook inspiloos)

Spoiler:

"Bij mij is het ook zo. Ik kan niet goed jagen en de prooi hoort me al veel te vroeg aankomen..." zei ze. Daarna zei Gingerpaw: "We kunnen wel nog wat oefening gebruiken, he."
"Ja dat kunnen we heel goed gebruiken" antwoorde Morningpaw vrolijk tegen haar broertje. Daarna begon hij zijn poot te wassen. Morningpaw volgde zijn voorbeeld. Morningpaw vond het altijd leuk als Gingerpaw bij haar was. Tegen hem kon ze alles zeggen. Gingerpaw keek naar de bomen van het bos. Wat zou daarachter verborgen liggen? Misschien een plek waar het wemelde van de prooi, zodat ze iets zouden vangen! Gingerpaw sprong op. 'Misschien kunnen we eens naar daar gaan', hij knikte met zijn hoofd naar tegengestelde richting dan waarvan hij gekomen was. 'Daar is er misschien meer prooi, gaan we ontdekken!' Hij werd helemaal opgewonden bij het idee om naar vreemde plaatsten te gaan. Hij was heel avontuurlijk aangelegd. 'Toe dan, gaan we?' vroeg hij enthousiast aan zijn zusje.

Morningpaw was aan haar poot aan het lekken toen haar broertje opeens opkeek. Rustig likte de kat verder. Ineens vroeg Gingerpaw: "Misschien kunnen we eens naar daar gaan." Morningpaw keek op en keek naar wat hij aan het kijken was. Het waren bomen ze keek haar broertje vragend aan. Daarna zei hij: "Daar is misschien meer prooi, gaan we ontdekken." Morningpaw werd enthousiast en zag dat Gingerpaw dat ook was. "Toe dan, gaan we?" vroeg hij daarna. Moringpaw zei onmiddellijk: "Natuurlijk wie wil er nu niet iets nieuws ontdekken?" ze keek hem aan en wachtte tot ze zouden vertrekken. Ze was heel opgewonden geworden bij de gedachten dat ze misschien iets zou kunnen vangen.

Spoiler:

"Natuurlijk wie wil er nu niet iets nieuws ontdekken?" Mauwde Morningpaw. Gingerpaw was blij dat ze enthousiast was. Alleen zou hij er niet naartoe gaan. Hij zou eens tonen dat ze geen mentor nodig hadden om moedig te zijn, om dingen te kunnen ontdekken. Hij werd vervuld van enthousiasme, maar er kwam nog een ander gevoel bij kijken. Beslist van zich te bewijzen, begon hij te lopen naar het dichtere bos. Hij keek even achterom om te kijken of Morningpaw ook meekwam. Maar zijn aandacht werd weer naar de plek voor zich getrokken. Razend nieuwsgierig naar wat deze plek allemaal te bieden had, liep hij geruisloos op de kussentjes van zijn poten. Elke geluidje, elke beweging werd door hem opgemerkt. Met zijn neus in de lucht snuffelde hij om alle geuren op te vangen. Dan bleef hij staan en wachtte op zijn zusje.

Morningpaw keek haar broertje aan en wachtte totdat hij zou vertrekken naar het dichtere bos. Gingerpaw begon al rustig te lopen richting het bos. Morningpaw volgde hem op de hielen. Hij wou zich om draaien maar net voor hij dat deed liep hij weer door. Morningpaw zag dat hij zijn best deed om geluidloos te zijn en probeerde dat ook te doen. Hij stak na een tijdje zijn neus in de lucht waarschijnlijk om te kijken of hij al prooi ruikt dacht Morningpaw en liep hem achterna. Ze liepen nog even door en stopten toen. Snel liep Morningpaw naar hem toe en ging naast hem zitten. Ze keek het dichte bos in hopend dat er echt zoveel prooi is dan ze dacht. Ze keek Gingerpaw aan en gaf een knikje als teken dat hij kon doorlopen.

inspiloos

Spoiler:

Toen Gingerpaw en Morningpaw in het bos aankwamen, ging zijn zusje naast hem zitten. Nog steeds verwonderd over de grote wereld voor hen. Hij ademde een wolkje uit. Brrr, het was hem nu pas opgevallen dat het best koud was. Wat woede niet allemaal met je kon doen. Al die tijd had hij niet opgelet. Hoelang was dat nu alweer geleden? Hij wist het niet meer. Morningpaw keek Gingerpaw aan en gaf een knikje als teken dat hij kon doorlopen. Langzaam stond hij op en begon verder te lopen. Na een tijdje keek hij naar zijn zusje. 'Zou er hier iets zitten?' vroeg hij fluisterend. Hoop borrelde op in zijn binnenste. De behoefte om zijn Clan te dienen was echt groot. Heel groot. Hij kon de drang bijna niet negeren. Toch hielde hij zich stil.

Samen liepen de twee katten het bosje in. Na een tijdje keek Gingerpaw haar aan en vroeg fluisterend: "Zou hier iets zitten?" Morningpaw had het een beetje koud maar ze zou het niet laten merken aan haar broertje en fluisterde terug: "Ik heb geen idee, ik heb nog niet echt iets geroken..." Ze keek goed rond in het bos op zoek naar een kleine beweging van prooi. Er stak een wind op die een geur meebracht van een konijn. Morningpaw keek haar broertje hoopvol aan. Daarna liep ze voorzichtig naar de plek van waar de geur kwam. Toen ze dacht dicht genoeg te zijn keek ze achter zich ofdat Gingerpaw meekwam.

Sorry voor het late antwoord

Spoiler: