Missing all the fun

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Het nieuwe kamp stonk. Nou ja, niet letterlijk, maar het was stom. Maar het was het enige nadeel dat opwoog tegen de tientallen voordelen in Cottonflowers leventje als warrior. Een nieuwe den, een nieuw nest, nieuwe katten om zich heen. Nou ja, ze waren niet helemaal nieuw.. Ze giechelde zachtjes. Oh ze betrapte zichzelf er steeds meer op dat ze met haar kop in de wolken zat. Ze beet op de binnenkant van haar lip. Ze had net een muisje gegrepen en liep naar de geïmproviseerde nursery. Het was weer tijd voor een beetje ouderwetse bonding tijd. Haar kleinste zusje, een beetje de zwakke van het nest, verdiende wat van Cottonflowers aandacht. Ze legde de muis voor haar neer en plofte direct op de grond neer. ‘Hey, bikkel,’ miauwde ze lieflijk tegen de grijze kitten en duwde haar neusje tegen haar schouder. ‘Honger?’

- Azurekit</sub>

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Pas veel, veel te laat had ze het verdrietige gezichtje van haar zusje door. Cottonflower zat veel te veel in haar eigen geluk, haar kop hoog in de wolken, om niet te realiseren dat Azurekit verdrietig was. Pas toen hun blikken echt kruisten, spotte ze de dikke tranen en het pruilende lipje. Geschrokken keek Cottonflower haar kleine zusje aan. ‘Oh, hey hey,’ begon ze sussend, direct veegde ze haar tranen weg met haar poot. Cottonflower liet de hele muis varen en legde haar pluizige staart om haar kleine zusje en duwde haar dichter tegen haar aan. ‘Wat is er, ukje?’ Oh ze haatte dit. Ze wilde haar niet verdrietig zien.}  

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower keek geschokt naar haar kleine zusje, die huilend zich in haar vacht begroef. Ze streek zachtjes met haar staart langs haar lijfje, en toen kwam snikkend het hoge woord eruit. Azurekit mocht niet apprentice worden. Cottonflowers mond viel open en ze keek haar met grote ogen aan. ‘Wat een bullshit!’ miauwde ze geschokt. ‘Wie heeft dat verzonnen? Crystalstar?’ Ze begreep haar verdriet meteen. Als Mizzle, Drizzle en Kiwi wel apprentice mochten worden, en Azurekit niet? Dat was gewoon wreed. Dus ze was wat kleiner, en misschien niet zo sterk. Ze zou wel een beetje mee kunnen hobbelen. En dan was ze misschien wat later warrior, dat was minder erg dan later apprentice worden en je siblings jouw dromen te zien leven? ‘Mama zal er vast wel wat aan doen, dat moet wel! En anders... dan.. dan word ik gewoon je mentor!’ Loze beloftes, die ze waarschijnlijk niet waar kon maken. Maar wat moest ze dan doen? Haar kleine zusje zo zien huilen?}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower hart brak voor haar kleine zusje, en ergens was ze ook boos. Het was zo oneerlijk! En toen ze vertelde dat ze haar hadden verteld dat ze niet sterk genoeg was, schudde ze haar kopje. ‘Laat nooit vertellen dat je niet sterk genoeg bent,’ miauwde ze koppig terug. ‘Fysieke kracht is lang niet alles. Wat telt wat hoe sterk je hier bent.’ Cottonflower legde haar pootje tegen haar borst aan. Cottonflower wist er alles van. Ze wist ook we dat ze niet zo sterk was als die vechters in de clan, of dat ze niet zo goed kon jagen. Maar wat telde was hoe sterk je op je poten stond. Maar Cottonflower stond er verder even machteloos voor. Ze kon wel naar haar moeder gaan, smeken dat ze Azurekit gewoon apprentice moesten maken. Maar wat kon zij doen? Kon ze Crystalstar overtuigen? ‘Ze hebben geen idee waar ze het over hebben,’ bracht ze geïrriteerd uit. Maar meer dan klagen.. ze moest iets doen! Ze ging het tegen mama zeggen!}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Dit was misschien het moeilijkste moment uit haar hele leventje als grote zus. Ze was machteloos, en ze voelde zich bijna meer een moeder dan een zus. Ze zouden lol moeten hebben, ondeugd uithalen! Niet dit.. Al deze emoties waar Cottonflower moeite mee had om mee te dealen, om zich mee in te leven. Cottonflower loste haar proberen op door hard terug te slaan. Misschien moest ze dat nu gewoon weer doen. Wat boeide het dat het om Crystalstar ging? Ze was ook gewoon maar een kat. Ook zij bloedde als ze geklauwd werd. ‘Nee, Azure. Zeg dat nooit! Je bent wél sterk genoeg.’ Ze keek haar kleine zusje nu bijna streng aan. ‘Als je gaat geloven wat ze zeggen, dan zal je nooit de beste versie van jezelf worden.’ En dat hoefde niet de sterkste warrior te zijn, of de beste jager. Maar ze kon slim zijn, handig, vernuftig. Kwaliteiten van een poes, niet de brute kracht waar katers mee wilde pronken. ‘Natuurlijk kan je met Crystalstar praten. Je kan alles,’ stemde Cottonflower misschien te snel in. ‘Bewijs haar dat je het waard bent, dat je dapper genoeg bent om het haar te vragen. Ze zal het inzien dat niet alle kracht van buiten zit, maar vanbinnen.’}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Het ware grote, optimistische woorden van Cottonflower. Het was makkelijk voor haar om zo te denken, zij had nog nooit tegenslag gekend. Misschien een mentor die ze niet mocht, maar niet iets waar ze met haar grote bek niet tegen kon vechten. Ze had zich altijd overal makkelijk tussenuit weten te praten. Een glimlachje hier, een knipoog daar, en het was weer geregeld. En als dat niet werkte, werd ze kwaad en wisten ze wel voor haar te wijken. En toen Azurekit, die niets dan tegenslag had gekend, echode dat ze sterk zou zijn, kreeg Cottonflower een brede glimlach op haar neus. ‘Goedzo,’ miauwde ze. En toen ze vroeg of ze gewoon het aan Crystalstar kon vragen, knikte Cottonflower dan ook optimistisch. ‘Natuurlijk, ze moet luisteren naar iedere clankat. En al helemaal naar de dochter van de deputy.’ Een beetje een uitdagende glimlach kwam op Cottonflowers snuitje. Die kaart trok ze zelf ook vaak genoeg. Dochter van de deputy, al die manen was ze de enige geweest. Nu niet meer, maar dat was niet erg. ‘En als je wil, kan ik meegaan,’ voegde ze eraan toe. Als ze haar hand moest vasthouden, vond ze dat geen probleem. Elke reden om pissig te worden op Crystalstar was weer een genotje extra.}

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Kleine zusjes werden groot. Ze stelde dapper voor om zelf te gaan, en een glimlach sierde haar gezicht. ‘Natuurlijk kan je dat, gekkie,’ miauwde ze, waarna ze haar zusje een lik langs haar oor gaf. ‘Crystalstar zal zien hoe sterk en dapper je bent, en dan kan ze je onmogelijk afwijzen.’ Grote beloftes, maar het was deels waar. Het was niet brutaal, Azurekit was alles behalve brutaal. Het zou een overwinning zijn als haar kleine, onzekere snoetje tegen de leider durfde te spreken met zo'n grote vraag. En als dat wijf ook nog maar één keer dacht dat ze haar kon afwijzen, dan kreeg ze de oudere zus ook op haar dak.}