I'll never do It again

Onderwerp: I'll never do It again wo 18 aug 2021 - 22:59

"Auw, auw, stop! Je doet me pijn!" Piepte hij paniekerig, terwijl hij met alle macht probeerde zijn broer af zich te duwen. Nu al was Houndkit een stuk sterker dan hij, en een stuk vechtlustiger. Copperkit had zich laten ompraten om een keertje met een andere kitten te spelen, in plaats van in zijn eentje in een hoekje van het den. Maar nu hij plat op zijn rug lag, met de witgrijze kitten bovenop hem, had hij zich meer dan bedacht. Eigenlijk had hij niet echt pijn, hij was vooral geschrokken. Copperkit was helemaal erg schrikkerig, en begon al een beetje een reputatie als een bangerik op te bouwen. Het feit dat hij nooit met andere kittens wilde spelen zou waarschijnlijk ook niet erg helpen.

[Hound]

Met een machtige sprong alsof hij van de leeuwenclan zelf was, had hij zich op zijn jongere broertje gestort. Blij kirde hij toen de andere kater zich, alweer, tegen de grond liet werken. Zie je nou wel dat hij de sterkste was? Maar al snel begon Copperkit paniekerig te piepen en begon Houndkit te fronsen. Hij zette een paar stapjes achteruit terwijl hij het rossige katertje liet gaan. "Komop Copperkit, niet zo kittenachtig!" reageerde hij, een beetje beledigd. Jeetje wat was Copper toch een pieperd! Je kon er niet normaal mee spelen zo.

Ook Houndkit toonde weinig waardering de terughoudendheid van zijn broertje. Maar hij liet hem wel gaan, en Copperkit krabbelde snel overeind. Hij wilde echt dat anderen hem mochten, maar hij kon hun spelletjes gewoon niet leuk gaan vinden. "We zijn kittens." Murmelde hij als antwoord op Houndkit, dat dat ontzettend bijdehand overkwam begreep hij nog lang niet. Hij ontweek zoals altijd de blik van de andere kitten. "Ik vind het gewoon niet leuk als je me zo duwt." piepte hij, met zijn schoudertjes gebogen.

LEAD ME TO THE WOLVES

HOUNDKIT @[CHARACTER]

Ja ze waren kittens, dus? Dan hoefde je je nog niet als een kleine baby te gedragen toch? Zijn neusbrug kronkelde iets afkeurends, waarna hij zuchtte. Papa zou waarschijnlijk boos worden als Copperkit ging huilen. Ondanks dat hij hem best graag een tik tegen zijn achterhoofd wilde geven, dan wist hij eens wat echt zeer deed, deed hij het niet. Straf was het niet waard. "Als een warrior wordt je meer dan geduwd," merkte Houndkit een beetje afkeurend op. Hoe kon zijn broertje ooit een warrior worden als hij niet eens tegen een beetje speelvechten kon? Houndkit kon hem niet altijd beschermen immers.

Onderwerp: Re: I'll never do It again vr 27 aug 2021 - 9:50

Zijn onderlip trilde, maar hij wist het verstikkende gevoel dat aankomende snikken betekende te onderdrukken. Hij zou iet huilen, niet om het simpele duwtje dat hij van zijn broer had gekregen. Copperkit wist ook wel dat het een beetje vreemd was dat hij totaal niet van deze spelletjes hielt, maar hij kon er niks aan doen. "Warrior zijn is niet alleen maar vechten." Protesteerde hij zachtjes. Dat had hij ook gehoord in het kamp. Er kwam nog veel meer bij kijken, zaken die híj veel interessanter vond dan klauwen en tanden.