She smells like lemongrass and sleep

Het was een prachtige dag. De vogeltjes floten, de lucht was blauw en ze genoot nog vol van de roes van haar nieuwe rang. Wie had gedacht dat Coppertusk een mep geven je zo ver kon brengen? Dat had ze wel eerder mogen doen. De smerige chagrijn. Met een volmaakt gevoel liep ze een rondje om de open plek, nadenkend over alles wat ze nu wel niet kon doen. Oh en wat had ze zin in de volgende gathering. Iedereen zou haar zien staan, de nieuwe, sterke - en enorm gespierde - deputy van ThunderClan. Een plotselinge zoete, weeïge lucht dreef haar neus binnen. Spottedrain opende haar mond om deze te "drinken", waarna ze besefte dat deze van een andere poes afkomstig was. WindClan nog wel. Al snel verscheen er een mooie dame voor haar ogen. "Oh, hallo." Mauwde ze vriendelijk terwijl ze op de ander afstapte. "Dit klinkt misschien raar. Maar jij ruikt echt. heel. goed." Gaf ze een beetje gegeneerd toe. Was dat gek om te zeggen? Nee toch? Het was immers waar. En ze had verder ook geen bedoelingen.

[Rabbitcharm]

She smells like lemongrass and sleep 2ze9t7r

She smells like lemongrass and sleep OSbyBo1

She smells like lemongrass and sleep Rabbit10

Het was ergens wel grappig. Nog altijd noemde iedereen het 'fourtrees', terwijl het enige wat over bleef van die laatste boom een afgebrand stompje was. Rabbitcharm kwam hier sinds de gathering eigenlijk zelden, de openplek nog gevuld met het verdriet van Briar's dood. En waarvoor? Rabbitcharm zuchtte en ondanks alles wenste ze stiekem dat Briar met haar mee kon kijken, dat ze het met haar eens zou zijn. Een flauwe glimlach kroop over haar gelaat terwijl ze zich achterover liet vallen in wat zacht gras, niet ver van de plek waar ze voor het laatst Nightpool had achtergelaten. Het was een mooie dag, ze moest er maar van genieten. En dat beloofde goed te komen, toen zachte pootstapjes gevolgd werden door een vriendelijke stem. Rabbitcharm keek wat verrast op, en kon het toen liet laten om zachtjes te giechelen. "Ook hallo, mooie dame," gniffelde ze met een vrolijke twinkeling in haar tweekleurige ogen. "Bedankt! Het geheim is om bloemetjes in je nest te weven. Niemand kan je nog weerstaan," ze gunde de ander een knipoog, waarna ze onbeschaamd de ander in zich op nam. Haar mondhoeken krulden omhoog. "De naam is trouwens Rabbitcharm, aangenaam."

She smells like lemongrass and sleep Dcn7dpx-3a391222-caf9-483d-97b3-3c2aeca5c100.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvMmY1Y2YyMjUtM2ZlZC00MmUyLTgxOWEtNmI5NjYyMmU0MzRmXC9kY243ZHB4LTNhMzkxMjIyLWNhZjktNDgzZC05N2IzLTNjMmFlY2E1YzEwMC5wbmcifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

Na het onverwachtse compliment voelde ze haar wangen warm worden. Wat een vriendelijke poes. Misschien moest ze die tip ook eens proberen, gewoon een keer voor de lol. Ze zou het in ieder geval aan haar zusje Squirrelnose vertellen. Die was zonder bloemetjeslucht al de schattigste poes van de clan. Haar wenkbrauw ging een stukje omhoog toen de poes genaamd Rabbitcharm haar duidelijk en onbeschaamd bekeek. Ze had meteen al een gevoel wat voor type dit was. En dat was oké. Een poes mocht met haar lichaam doen wat ze wilde. "Ik ben Spottedrain. Aangenaam." Dat ze deputy was besloot ze nog maar niet te vertellen. Het leek haar immers veel interessanter om te zien hoe de ander reageerde op een doodgewone ThunderClanner. "Dit hoor je vast vaak, maar je hebt een toepasselijke naam." En of de prachtpoes charmerend was.

Rabbitcharm was de moeilijkste niet, haar geheimpjes wilde ze wel delen hoor. Tenminste, de meeste dan. Iedereen wilde zich wel eens mooi voelen, een bloemetje achter het oor en een geurtje in je nest - dan voelde je reflectie altijd net wat leuker aan. Haar tweekleurige ogen vonden de Thunderclanner, die zich voorstelde. "Spottedrain," ze proefde de naam op haar tong en glimlachte. Wel, ze was iniedergeval een veel leuker geval dan de laatste thunderclanner die ze had ontmoet. Zij was vast niet zoals Nightpool. En gelukkig maar.
De woorden van de ander lieten haar lachen. "Hm, het 'rabbit' deel of het 'charm' gedeelte?" ze boog door haar voorpoten heen en schudde haar billetjes, waarbij haar karakteristiek kleine staartje heen en weer bewoog. Een lach ontsnapte haar en ze gunde de ander een half plagende knipoog.

De ander wist ook van geen ophouden. Bij een plotseling besef schoten haar ogen even open. Werd er nou met haar geflirt? Een verlegen grinnik ontsnapte haar uit mond. "Beiden. Althans, als het "Rabbit" stuk over je staart gaat. Anders kan ik er geen uitspraken over doen." Met haast alle zekerheid zou ze durven zeggen dat het níét alleen op haar staart sloeg. "Jammer dat mijn naam geen andere interpretaties kent." Zuchtte ze plagerig. Oh, ze wilde zo graag pronken met haar hoge rang, maar om de reactie beter te maken moest ze toch nog even wachten. "Dus Rabbitcharm, wat is jouw grootste prestatie in het leven?" Veranderde ze het onderwerp suggestief. Bah Spottedrain, erg smakeloos dit.

Hehe, het kwartje viel eindelijk. Soms moest je het echt voor katten uitschrijven, hm? Rabbitcharm vond het ergens wel aandoenlijk, en keek de ander uiterst geamuseerd aan. "Wel, ik ben ook heel goed in andere dingen die konijnen doen..." even liet ze die dubieuze woorden tussen hen in hangen, waarna ze de thunderclanner met een stralende glimlach aan keek. "Zoals graven!" ze stak haar korte pootje op en gniffelde zachtjes. "Vind je? ik hou ergens wel van klassieke namen. Ik ben vernoemd naar een stom prooidier. Jij, well, het lijkt oprecht alsof de regen jouw mooie vlekjes heeft gemaakt," opperde ze met een schouderophaal. In feite verachtte ze haar naam, het zei meer over haar dan ze wilde, of gaf het verkeerde beeld af. Oh, hoe de ander vast zou lachen wanneer ze de namen van haar broers hoorde, maar dat liet ze achterwegen. De vraag van de ander leek wat uit het niets te komen, waardoor haar wenkbrauw ietwat vragend overeind kwam. "Oh, uhm, hm. Goede vraag," wel, ze had uiteindelijk de knoop doorgehakt en haar partner en clanleider naar Starclan gestuurd? Dat leek haar echter niet een al te gepast antwoord. "Ik heb eens een haas gevangen die bijna even groot was als ik, telt dat?" ze lachte en keek de ander wat vragend aan, waarna ze een gokje maakte. "En... Wat is jouw grootste presentatie..?"

Dingen die konijnen doen.. Met haar mond een stukje open keek ze de ander afwachtend aan, waarna ze luid en hartelijk begon te lachen. Ze had echt lef, wat leuk. Een warme glimlach krulde omhoog bij het compliment over haar naam en meteen ook haar uiterlijk. "Ahww, dankjewel. Dat doet me goed hoor." Ze zag zichzelf nou niet bepaald als een knappe poes met die enorme spiermassa van haar. Sterke katten waren over het algemeen niet erg mooi. Bij Rabbitcharm's antwoord op haar vraag begon ze nogmaals te lachen. "Erg knap. Ja, dat telt." Met de poes praten ging zo gemakkelijk. Het voelde zo natuurlijk. "Ahh, mijn grootste prestatie.." Even deed ze alsof ze nadacht. "Ik heb ooit een BloodClanner op zijn neus gestompt.. en toen werd ik deputy. Oh! Of die keer dat ik wel vier vogels op één dag heb gevangen." Met een brede, kinderlijke glimlach wachtte ze de ander haar reactie af. Dit was wel erg flauw.

Nou zeg, dacht ze nu echt dat ze naar zoiets vulgairs zou hinten? Dat zou Rabbit toch nooit doen, daar was ze veel te netjes voor. Jeetje, wat had ze een dirty mind. Rabbit onderdrukte een giechel en keek haar met glimmende, tweekleurige oogjes aan. Snel genoeg werd haar ook duidelijk wat de context was van de vraag die de poes eerder stelde. Een uitslover, hm? Ze lachte zachtjes, maar vond het niet bepaald storend. Zo gek was het ook niet, ze had er het physique er voor, zelfs vanaf hier zag kon ze de spieren onder haar vacht zien rollen wanneer ze bewoog. Rabbit kon niet anders dan kort bedenken hoe de ander haar vast met gemak tegen de grond kon drukken. Een poes mag dagdromen, niet? Ze keek de ander onder de indruk aan. "Wacht even hoor, time-out, ze keek de ander aan. "Ik spreek hier met de Spottedrain, deputy van Thunderclan en vanger van vier vogels?" ze maakte een theatrale buiging, waarbij haar neus bijna de grond raakte en haar achterste de lucht in werd geduwd. Met een kwajongsgrijns kwam ze weer overeind. "Gefeliciteerd, je bent een indrukwekkende poes, Spottedrain,"sprak ze oprecht.

Subtiel was de charmerende poes niet, en dat was oké, want Spottedrain wist zich zo prima te vermaken. Trots en met een rechte rug keek ze toe hoe de grappenmaker een overdreven buiging deed, waar ze toch eventjes om moest gniffelen. "Dank u, dank u." Sprak ze met een twinkeling in haar ogen. Stiekem deed het haar wel goed. Ze was niet gewend aan dit soort aandacht, hoe oprecht of gespeeld het dan ook mocht zijn. "Voor jou valt hetzelfde te zeggen. Ik heb lang niet zo'n interessant iemand mogen ontmoeten." Misschien was excentriek een beter woord, maar ze wilde de poes niet beledigen. "Het is haast jammer dat we aan andere kanten van de grens geboren zijn, vind je niet?" Hoewel dit misschien erg flirterig overkwam, had de poes geen verkeerde intenties. Haar hart behoorde immers al iemand anders toe. Ze wist het gewoon nog niet.