Slow Moon Prance

Het was nacht, de lucht verlicht door miljoenen sterren. Ze wist niet zeker of het gedoogd werd dat ze hier op dit late tijdstip nog begaf. Of het echt uitmaakte wist ze ook niet zeker, het zou vast niet lang duren voordat ze haar Warrior naam zou krijgen. Ze zocht een plek van rust en het territorium bood dat misschien wel, maar ze wou wat verder weg. De maan was afwezig, verstopt voor de wereld. Het was stil, afgezien van de normale nachtelijke geluiden. Echter was het niet eenzaam, een zilverwitte poes keek naar de sterren. Riverclan. Niet bepaald de clan waarmee ze vriendjes waren. Wishpaw had niet meegevochten toen en ze had nog maar weinig Riverclanners gezien. Haar mening over de clan stond nog niet echt vast. Haar vacht stak af tegen de veel lichtere vacht van de Warrior, het contrast was groot. Wishpaw zwarte glanzende vacht hield haar verstopt in de schaduwen terwijl ze naar de vreemdeling keek.

Ze bleef kijken naar de sterren, bijna alsof ze er door betoverd was. Niks aan haar liet merken dat ze Wishpaw doorhad, die nog steeds vermengd met de schaduwen toekeek. Ze was mooi, net zoals de sterren boven hun. Ze was meer bereikbaar, een paar stappen en Wishpaw kon fluisteren tegen haar. Hoe lang voordat de Riverclanner het door zou hebben dan, hoe diep was ze verzonken in de sterren? De jonge Shadowclan poes bleef twijfelen wat haar volgende stap moest zijn, in stilte verlaten alsof ze hier nooit geweest was of zichzelf bekend maken aan de andere. Het was zo rustig hier, een rust die ze niet durfde te breken. Ze had er naar gezocht en de andere poes misschien ook. Waren ze dan niet samen van de rust aan het genieten? Nee, het voelde oneerlijk dat zij wel wist van de andere aanwezigheid maar haar eigen niet deelde. Ze was er onzeker over, maar zou zijzelf ook niet liever weten als ze bekeken werd. Wishpaw haalde kort adem en kwam voorzichtig tevoorschijn. ''Hallo?''zei ze zachtjes, proberend de aandacht te trekken van de Warrior. Ze zweeg verder, haar donkere gedaante verlicht door de sterren wachtte ze op een antwoord.

De Riverclanner schrok van haar en bijna voelde Wishpaw zich er schuldig over, zich afvragend of de optie stil verdwijnen niet beter was geweest. Gelukkig leek ze zich weer vlug te herstellen en zocht ze naar de bron van het geluid. Wishpaw was niet bepaald opvallend en ze werd niet meteen gespot, maar vlug keek de poes haar kant op. Haar ogen waren licht, net zoals die van Wishpaw. Het enige wat niet in contrast stond in hun uiterlijk. Ze sprak met stille stem, alsof ze de stilte niet te veel wou breken. Wishpaw knikte op haar vraag. Ze hield haar kop kort scheef, kijkend naar de onbekende. ''Riverclan?''vroeg ze net zo stilletjes, al wist ze het antwoord al. Ze had poes langer doorgehad dan andersom immers. Ze leek niet vijandig te zijn en Wishpaw durfde het een stapje dichterbij te doen. Nu meer uit de schaduwen was ze ook wat duidelijker te zien.

Ze was wel een beetje verlegen, want zo'n vreemde Riverclan poes was anders dan iemand uit haar clan. Bovendien was ze geen groter prater en dit voelde als een stapje meer dan ze gewend was. De poes vroeg wat ze hier zo laat deed. ''Ik euh...rust zoeken?''beantwoorde ze onzeker. Het klonk niet als een goede reden in haar eigen oren. Hopelijk rekende de andere het goed genoeg, al wist Wishpaw niet zeker wat ze erover kon zeggen. Voor zover ze kon bedenken was er niks wat haar verbood hier te zijn. Afgezien van dat Acornstar het er niet mee eens zou zijn. ''U?''informeerde ze. Zij zat hier vast met een betere reden.