Protector of the realm

Deputy. Dat werd je niet elke dag. De meesten gingen door het leven als doodnormale warriors, voetsoldaten tot ze erbij neervielen. Maar zij was gekozen voor een hoger doeleinde. Had de RiverClan leader een voorspellende gave, of was ze gewoon bijzonder goed in het inschatten van potentie? Hoe dan ook, ze had haar gelijk gekregen. Want hier stond Spottedrain dan, met haar rug recht en trots als een pauw bovenop de hoge rots. Iedereen mocht haar zo zien. Wat kon het immers voor kwaad als de andere clans van de rangwisseling hoorden? ThunderClan was er juist sterker op geworden. Met volle overtuiging deed ze een aantal buigingen en signalen naar de "groep" onder zich, tot er plots een echte kat verscheen. Over de duivel gesproken. Ietwat gegeneerd sprong ze in een paar passen naar beneden en stapte ze op de grijze poes af. Ze had heus geen ambities om Eveningstars plek in te nemen, maar ooit zou ze daar boven moeten staan. Hopelijk.. Dus wat kon het voor kwaad om het te proberen? Ze ontkende dat dit niet regenmatig gebeurde. "Sorry voor.. dat. Wat goed je weer te zien, Crystalstar." Begroete ze de leader alsof ze oude vrienden waren.

[Crystalstar]

Toen ze Spottedrain daar zo zag staan kon Crystalstar het niet helpen om een beetje te grinniken. Haar lichaamstaal was goed, hoewel ze nogal zelfvoldaan keek. Het was meer dan duidelijk dat de kattin oefende voor een echte gathering. haar glimlach was al weer weggeëbd voordat de bruine kattin haar opmerkte. Met duidelijke schaamte liet ze zich snel van de rots vallen, alsof ze een kitten was die door haar moeder buiten het kamp was gevonden. Er waren geen strikte regels voor het beklimmen van de rots buiten de tijd van de volle maan, maar toch dacht Crystalstar wel een implicatie te zien in het gebeuren. "Ook goed jou weer te zien, Spottedrain. Vertel me eens, heb je mijn advies soms nageleefd?" Ze had overal oren en ogen, maar uit Thunderclan kwamen momenteel alleen geruchten. Thornstar was dood, of weg, of afgetreden. Er was een nieuwe deputy, maar wie had ze nog niet gehoord.

Natuurlijk had de grijze poes haar meteen door. Ze moest toegeven dat ze een zekere respect had voor de leader. Zulke oplettendheid zag je niet overal, zeker niet in zo'n foutloze vorm. Aan de andere kant had ze zich niet bepaald subtiel gedragen, maar dat terzijde. "Heh." Grinnikte ze. "Je hebt me door. En nee, gek genoeg heb ik dit niet te danken aan jouw advies." Er lag enkel warmte in haar stem. Ooit zou ze gaan begrijpen dat het naïef van haar was om zich zo comfortabel bij de ander te voelen. "Ik heb de me op andere manieren bewezen, zoals het redden van Eveningstars leven." Ze haalde haar schouders op zoals een bescheiden opschepper dat deed. Over de aanval op BloodClan besloot ze maar niks te zeggen. Dat was immers nog niet bepaald opgelost.

Het was inderdaad de deputy van Thunderclan die ze hier voor zich had. Als ze iemand anders dan Crystalstar was zou ze er misschien van onder de indruk zijn geweest. Maar ze was Crystalstar, en dus was het nieuws alleen maar interessant. Ook het opscheppen van Spottedrain was intrigerend. Ze had Eveningstar's leven gered. Dat impliceerde twee dingen: De kattin was gevonden, en ze leefde nog steeds. Anders had ze haar Leader naam niet aan kunnen nemen. Het betekende dus ook dat de geruchten over Thornstar juist waren geweest: Hij was geen leader meer. "Is Thornstar dood?" Wilde Crystalstar meteen weten. Wie weet had hij zijn clan wel verraden. En er lag nog een hetere vraag op haar tong: Wat was er met Stagtine gebeurd?

De poes leek niet onder de indruk. Hm, spijtig. Wel was ze geïnteresseerd in Thornstars dood, of leven. Het lag maar net aan hoeveel je wist. Spottedrains mondhoeken gingen voor even lichtjes omhoog bij de gedachte aan de leader voorliegen. Hoe grappig zou het zijn als ze er op de gathering pas achter kwam hoe het echt zat? Maar nee, dat zou niet worden gewaardeerd. En dus besloot ze eerlijk te blijven. Wat kon het echter voor kwaad? Zolang ze maar niet téveel kwijt gaf. "StarClan, nee. Onze goede oude vriend is met pensioen. Hij heeft zijn levens aan Eveningstar gegeven." Wat was ze blij dat hij er nog was. Zij en haar leader konden zijn wijze raad goed gebruiken. Voornamelijk zij. "De eerste vredige rangwisseling in.. hoelang wel niet. Ooit?" Met een zelfverzekerde blik keek ze de ander kort aan, waarna ze deze ontspannen langs de bosrand liet gaan. Ze was veel gegroeid sinds hun laatste ontmoeting.

Het was goed dat Thornstar niet dood was. Hoewel Crystalstar het niet eens was met het vroegtijdig aftreden van een leader, kon ze inzien dat deze kater misschien teveel had gezien om ooit nog met dezelfde ogen naar zijn clan te kijken. Daarbij zou hij de nieuwe leiders bij kunnen staan. Zeker Spottedrain scheen nog erg veel te moeten leren. "Mijn rangwisseling was best vredig." Mauwde ze droogjes. Pantherstar was vredig gestorven, en zij had vredig haar levens gekregen, zonder grote tegenstand van de clan. Zelfs haar eerste deputy was vredig gekozen. "En Stagtine? Ik kan me niet voorstellen dat hij zijn plekje in de clan graag van hem afgenomen zag worden."

Bij Crystalstars droge opmerking trok haar mond tot een ongemakkelijke, beschaamde streep. In haar ogen was zelfmoord niet erg vredig. Natuurlijk, het had geen heisa veroorzaakt, maar ze wist zeker dat er in de harten van RiverClans warriors geen vrede had gehuisd. Een moment om in discussie te gaan kreeg ze niet, want de leader wierp haar een gevaarlijke vraag. Zenuwachtig schoten haar ogen opzij. "Nee, daar heb je gelijk in." Grinnikte ze misplaatst. Er was hem wel meer afgenomen. Er viel een korte stilte waarin Spottedrain hard nadacht over hoe ze zich hieruit ging redden. "Laten we zeggen dat ik gekwalificeerder ben voor deze positie.." Er krulde een haast hysterisch glimlachje rond haar lippen. Het was allemaal zo vreselijk dat ze er bijna humor in zag.

Nu werd het pas echt interessant. Spottedrain ontweek haar priemende blik, en keek even opzij. Dat vertelde Crystalstar een stuk meer dan de woorden die ze uitsprak. De stilte tussen de twee uitspraken maakte de Riverclan leader nog veel zekerder. Eveningstar had gedaan wat Acornstar niet had gedurfd. Dat betekende dat twee van de Leaders van de laatste gathering niet meer terug zouden keren op de rots. "Daarvoor hebben jullie mijn respect. Thunderclan heeft doorgezet waar Shadowclan haar misdadigers vrij liet gaan." De toon was steenhard, en bracht Spottedrain precies de boodschap die ze aan de verse deputy over wilde brengen.

Licht geschokt keek ze Crystalstar weer aan. Ze wist het. En ze keurde het goed. Op een manier kwam dat voor Spottedrain als een opluchting. RiverClan zou hen in ieder geval niet tegenspreken, een verklaring eisen voor de spontane rangverwisselingen. Haar blik verzachtte en een groot deel van de spanning die ze net nog voelde gleed van haar af. "Ik ben blij dat je er ook zo over denkt." Sprak ze opgelucht. Over Acornstars handelen had ze net zoals ieder ander met ook maar een beetje moreel besef een sterke mening, zeker nu ze verraad van zo dichtbij had meegemaakt. "Kende je hem, Stagtine?" Vroeg ze plots en vrij schaamteloos. Hem kennende had hij alles wel geprobeerd. Zolang hij maar zijn macht kreeg.

Misschien was het koud, en harteloos, maar Crystalstar had niet veel warmte voor Stagtine gevoeld. Hij was degene die ervoor had gezorgd dat haar clan de sunning rocks weer kwijt was geraakt, een gebied dat ze nu niet meer terug kon vragen, als ze de vrede tussen River- en Thunderclan wilde bewaren. Spottedraain deinsde echter niet terug, en stelde een gewaagde vraag. "Alleen als leader. Hij was een jonge etter met een te hoge dunk van zichzelf. Zijn grootste winst was Sunning rocks, die hij alleen heeft gekregen omdat ik al in een oorlog verwikkeld was."

Waar ze een politiek correct antwoord verwachte, kreeg ze de grove waarheid. Een voorzichtige glimlach krulde om haar lippen, gevolgd door een slap lachje. "Je hebt helemaal gelijk." De leader had geen flauw idee van wat hij was en nú al wist ze amper een goed woord over hem te zeggen. Hoe zou ze dan wel niet over hem denken als ze gehoor kreeg van de kittenontvoering, samenspanning en moordpogingen? De grijze poes leek haar hard, maar slim genoeg om buiten haar eigen clan te kunnen kijken. "Zag je zijn verraad aankomen? Ik neem aan dat hij wel iets heeft geprobeerd.." Mauwde ze suggestief met een kort, maar intens moment van oogcontact. Alle zaadjes die hij had geplant moesten worden vernietigd.

Het begon een terugkerend thema te worden: Crystalstar die het laatst lachte in situaties zoals deze. Jonge katten als Stagtine schenen te denken dat ze haar konden imponeren, en haar adviezen in de wind konden slaan. Maar aan het einde van de tragedie was hij dood, en regeerde zij door. Spottedrain stelde weer een gedurfde vraag, maar deze keer schudde de grijze leader haar kop. "Je bent slim, een minder ervaren leader zou je alles verteld hebben, het gaat immers om een verrader die we allebei haatten. Maar ik geef dat soort informatie niet zomaar weg, Spottedrain." Hij had bij haar niet zoveel geprobeerd behalve het terugnemen van de Sunning Rocks. Desondanks zou Crystalstar vaag blijven, ze wilde geen enkele hint geven over welke kant zíj mogelijk gekozen zou hebben, mocht het op een regelrechte interne oorlog zijn uitgelopen in Thunderclan.

Jammer. Ze leek de leader te hebben onderschat. Ergens leek dat een slecht voorteken. Ze had immers een gevaarlijke tegenstander tegenover zich staan. Aan de andere kant de relatie tussen de twee clans door de intelligentie van Riverclans leader uitgroeien tot een waardevol bondgenootschap, één die er echt toe zou doen. Mits de grijze poes te vertrouwen was.. En daar was ze nog niet over uit. Bij de sterren, wat wenste ze toch dat het simpeler dan dit kon zijn. "Dat is spijtig, maar ik respecteer je keuze." Mauwde ze koeltjes, maar niet vijandig. Ze wende haar blik af en keek naar de voorbijdrijvende wolken. "Je begrijpt me vast als ik zeg dat alles wat Stagtine is gestart snel tot stop moet worden gebracht. Als je me toch met iets van informatie vertrouwt, dan zal ik dat niet snel vergeten." Haar blik zocht weer die van Crystalstar en ze plantte een vriendelijke glimlach op haar gelaat. Ze had niet de tijd noch energie om politieke spelletjes te spelen.

"Blijf zo doorgaan, en je hebt binnenkort net zo'n ijzeren wil om achter informatie te komen als ik." Mauwde Crystalstar met een zweem van een lachje. Ze vond het tegelijkertijd aandoenlijk en respectabel dat Spottedrain haar zo probeerde te manipuleren om iets los te laten. En toch.. "Maar ik kan je niet helpen, mijn geheimen zijn mijn geheimen." De grijze kattin keek achter zich, naar haar deel van het territorium, het was tijd om terug te keren naar het kamp, dit gesprek moest kort blijven. Ze mocht zeker niet te vriendelijk worden met de deputy. "Als teken van vriendschap zal de kwestie van Sunning rocks gesloten blijven, de goede vrede tussen onze clans is belangrijker." Die worden zouden haar clangenoten niet willen horen, maar het was waar. Voor Crystalstar hadden de rotsen niet veel meer dan traditionele betekenis.

Nogmaals, jammer. Spottedrain kon het niet laten om een stukje teleurstelling te laten doorschijnen. Nu moest ze andere manieren zoeken om Stagtine's rotzooi op te ruimen. "Ik snap het.." Knikte ze kort. De poes spitste haar oren bij het horen van een wel heel bijzonder voorstel. Voor het eerst in haar leven had een RiverClanleader besloten om niet op ThunderClangrond te azen. De glimlach op haar gezicht werd hersteld en ze boog dankbaar haar kop. "Bedankt Crystalstar. Ik zie het nut van conflict ook niet in." Ze hoopte juist op méér, maar daar kon ze de voorzichtige leader nog niet mee lastigvallen. De blik die de ander achterom had geworden was haar wel opgevallen. Het was tijd om dit gesprek af te sluiten. "Ik neem aan dat je belangrijkere dingen te doen hebt dan met mij kletsen." Suggereerde ze vriendelijk, waarna ook zij een blik achterop wierp.

Hoewel Crystalstar echt geen reden had om nog conflict op te ratelen om de sunning rocks, was het ook vooral een manier geweest om Spottedrain te paaien. Als die zag dat ze een betrouwbare bondgenoot in Crystalstar had, die zou werken aan een sterkere samenwerking tussen hun clans, zou de Thunderclan deputy wat zachter en kneedbaarder worden. Maar dat was voor later. Nu was het vooral belangrijk dat ze Spottedrain wat voorzichtige voorproefjes gaf van haar goede wil. En dat kon niet nu allemaal in één keer. "Het was me een genoeg, Spottedrain. Maar je hebt gelijk, onze clans roepen." Mauwde Crystalstar, glimlachend. "We zullen elkaar snel weerzien, dat beloof ik je." En met die woorden nam ze afscheid.

[Topic uit]

Het was vreemd hoeveel warmte ze al voor de ander voelde. En het viel ook niet te vergelijken met de verbinding die ze met haar zusjes had, of Eveningstar, of ieder willekeurig clanlid in haar leven. Nee, dit was anders en ze wist haar poot er niet op te leggen. Met een licht opengevallen mond knikte ze de ander ter begroeting toe, waarna ze de poes nakeek tot deze uit het zicht verdween. Was dit een prachtige kans op een schone lei tussen de twee clans, of werd ze bespeeld? Spottedrain geloofde graag in het eerste en besloot dat het geen zin had om hier voorbarig al over te piekeren. Met een gemixt gevoel draaide nu ook zij zich om en draafde ze terug naar het kamp

[Topic uit]