Little feet [+Nighttooth]

Onderwerp: Little feet [+Nighttooth] za 13 nov 2021 - 15:57

"Little paws with little claws."

Met zachte pootstappen glipte ze door de doornstruik de Nersery in. Vanaf buiten deze plek was het hard om je er iets bij voor te stellen. Ze was hier zelf nog niet zo vaak geweest. Toch niet na dat ze een leerling was geworden. Zelf had ze nog geen nestje kittens gehad en ze was ook niet zeker of ze dat wel wou. Niet na dat ze haar geliefde was verloren. De warmte viel meteen op. Het tintelde haar witte vacht zachtjes. Het was een warmte dat ze zich goed kon herinneren van toen ze zelf nog een kitten was. De geur ook. De geur van kleintjes en warme liefde. Warme melk. De zachte piepjes. Haar ogen gleden even over de plaats. Voor ze met zachte passen naar haar vriendin stapte. Het was een tijdje geleden dat ze Nighttooth gezien had. Zelf voelde ze zich wat schuldig. Maar ze had een taak van haar leider gekregen en die nam ze nu eenmaal zeer serieus. Dus ze was zeer druk bezig geweest. Ze snorde een zachte begroeting toen ze dichterbij kwam. Voor ze een paar passen weg stopte. ”Hallo Nighttooth.” Snorde ze zachtjes. Wetend dat sommige kleintjes hier vast en wel aan het slapen waren. ”Ik heb je nog niet officieel kunnen feliciteren met je kroost.” Nighttooth moest wel heel erg trots zijn op de zachte bolletjes bij haar. ”Hoe gaat het met je?” Vroeg ze er achter terwijl ze zich neerplaatste. Haar staart mooi rond haar poten gelegd.

@Nighttooth

Threads?:

Ze lag heerlijk. Eigenlijk was het ook een keertje lekker. Ze had de voordelen hiervan geleerd. Je hoefde niet te jagen en niet te vechten. Het enige wat ze nu hoefde te doen was voor de kittens zorgen. En eigenlijk vond ze het nu wel lekker. Lekker om eens even iets anders te toen. Ze lag dan ook erg relaxt terwijl ze trots naar haar kittens keek, die niet ver van haar vandaan aan het spelen waren. Nou ja, of iedereen dat deed was de vraag. Ze keek op toen ze pootstappen hoorde en een glimlach verscheen op haar gezicht toen een witte poes de nursery in stapte. Goldenmoon, haar vriendin. Eén van de eerste in de Clan die van haar kittens af wist. De eerste waaraan ze het had vertelt. Eigenlijk ook één van de enige. Natuurlijk had ze het aan Smokepaw vertelt dat hij grote broer zou worden, maar voor de rest niet. Het waren de ervaren queens geweest en de medicine cat(s). Wanneer hij buik echt duidelijk groter was kon iedereen het natuurlijk wel zien. 'Hallo Nighttooth' snorde haar vriendin zachtjes. "Hallo Goldenmoon." begroette Nighttooth haar terug. 'Ik heb je nog niet officieel kunnen feliciteren met je kroost.' De zwart witte poes snorde even. "Bedankt," mauwde ze zachtjes. Ze had natuurlijk al een proficiat van Goldenmoon gehad toen ze aangaf zwanger te zijn, maar nu ook echt officieel. 'Hoe gaat het met je?' vroeg de witte poes aan haar waardoor Nighttooth even nadacht over wat ze moest zeggen. "Het gaat geweldig. Ben wel een beetje moe, want tja, vier kittens die echt compleet anders van karakter zijn is vermoeiend" Haar ogen glinsterende vermaakt wat er op duidde dat ze er helemaal geen erg in had. Nee, het was juist mooi. Het was juist goed. Ze waren echt hun zelf.

Ze kon haar ogen niet van de kleintjes werpen. Die kleine friemelende kittens. Ze ging langzaam zitten. Haar gele ogen verzachtend. De kleine piepjes naast Nighttooth. He gaf haar een warm gevoel. Nieuw leven in de clan. Iets wat ze zeker en vast konden gebruiken. Zeker nu. Tijden waren hard. Maar wanneer waren ze dat niet. Haar oren spitste zich even en ze keer Nighttooth aan. Natuurlijk ging het goed met de poes. Ze was zeker heel trots op haar kleintjes. Goldenmoon snorde geamuseerd. Ze kon geloven dat het vermoeiend was maar. ”Dat brengt leven.” Als ze allemaal het zelfde waren dan zou het ook maar saai zijn. ”Vier nieuwe warriors.” Wat een mooie gedachte. Ze keek weer naar de kleintjes. Voor ze terug nar Nighttooth keek. ”Ze zien er sterk en krachtig uit. Hoe kan dat ook niet met zo’n goede moeder.” Ze gaf een vriendelijke glimlach. Voor ze zich even neerlegde naast Nighttooth. ”Heeft je leerling het nieuws niet te ernstig opgenomen?” Ze was weer even niet mee met die zaken. Wie de nieuwe mentor zou worden. Nighttooth zou voor een heel eind geen nieuwe leerlingen kunnen aannemen. Ze zou haar handen vol hebben met haar eigen kleintjes. Goldmoon haar staart zwiepte even aan een gedachte die door haar hoofd speelde. Het was Nighttooth die haar tot denken had geleid. Haar het vertrouwen had gegeven. Haar zelfvertrouwen had gegeven om ook een mentor te worden. ”Ik hoop dat ik misschien op een dag. Een mentor van één van jou kleintjes kan worden.” Ze zou goed voor het kleintje zorgen. Als dank aan Nighttooth. Maar natuurlijk dat was wel nog een paar maand. Er was geen zeggen aan wat er tegen dan zou geburen.

Threads?:

Ondanks het vermoeiend was hield ze van haar kleine wurmpjes die nu ~~(eindelijk)~~ vredig lagen te slapen. Ze lagen gezellig tegen haar aan terwijl ze soms wat wriemelden. De queen moest toegeven dat het best wel gezellig was om weer een nestje te hebben. Alleen was het deze keer een heel ander aantal dan haar eerste nestje. Maar ze ging niet opgeven. Ze ging genieten en zo goed voor ze zorgen als ze kon. Het waren pareltjes. Allemaal anders. Gedrag en uiterlijk. 'Dat brengt leven.' Nighttooth snorde. Zeker weten. Ze waren allemaal lastig. Ze had er eentje stil en teruggetrokken, eentje die niet altijd was hoe ze leek, eentje waarvan de energie nooit op was en eentje die goed was in woordenwisselingen. Er kwam een klein glimlachje op haar gezicht aan de gedachtes. Oh wat was ze toch blij dat moeders hun eigen kittens niet tot warrior hoefden op te leiden. Het zou al een wonder zijn als ze het vol zou houden totdat ze apprentices waren. 'Vier nieuwe warriors.' Nighttooth zag dat haar vriendin eventjes naar haar kroost keek en daarna weer naar haar. 'Ze zien er sterk en krachtig uit. Hoe kan dat ook niet met zo’n goede moeder.' Nighttooth toverde een grote glimlach op haar gezicht. "Oh wat heb ik toch geluk met zo'n lieve vriendin." snorde ze. 'Heeft je leerling het nieuws niet te ernstig opgenomen?' De zwart witte queen schudde haar kop even. Van wat zij wist niet. Ardentpaw had nu een andere prima mentor gekregen. 'Ik hoop dat ik misschien op een dag. Een mentor van één van jou kleintjes kan worden.' De zwart witte kattin snorde zachtjes. Zij had geprobeerd om Goldenmoon het vertrouwen te geven om mentor te worden en ze wist zeker dat haar vriendin het prima zal doen. "Ik zou je nog blind vertrouwen als mentor van één van deze duiveltjes," lachte ze zachtjes. Ze keek even naar haar kroost. "Het grijze katertje heet Ashkit, hij lijkt op mijn zusje. Die zwart met grijze het Blizzardkit, want zijn vacht doet me denken aan een sneeuwstorm. Het rood met crème kleurige poesje het Yewkit, want haar vacht doet me aan taxus denken. En de laatste: de crème kleurige met een beetje zwart. Zij heet Moonkit, een beetje naar mij en een beetje naar jou vernoemd." Haar vier pareltjes. Ze vertelde het met trots aan haar vriendin. Oh wat hield ze toch zielsveel van hun ondanks ze soms lastig waren.