[Stagtine] Eyes on Fire

Onderwerp: [Stagtine] Eyes on Fire za 27 feb 2021 - 19:28

_{De zon stond hoog aan de hemel terwijl ze in de schaduw stapte die de High Rock in het kamp wierp. Ze wist dat haar vader daar sliep en woonde, al had ze het ook prima gevonden als hij ook in de nursery woonde. Dan was de hele familie bij elkaar en.. eerlijk ze vond hem fijner dan mama. Niet dat ze dat tegen mama zou zeggen, maar haar vader had wat vriendelijkere ogen. Met een wat scheef gehouden hoofdje keek ze naar de ingang. Misschien was hij daar nu wel? Met voorzichtige pootstapjes stapte ze de High Rock grot binnen, knipperend tegen het duister, zoekend of ze zijn silhouette ergens kon onderscheiden. "Papa?"}

Forest Pixel by CynicArcane (Deviantart)

WORDS ARE LIVING THINGS.

Zijn huis, zijn eigendom. Binnenkort zou het allemaal werkelijk van hem zijn. Zou ieder voor hem buigen, hem accepteren als leader van Thunderclan. Zou hij Stagstar zijn, hij kon de naam al bijna proeven op zijn lippen. En met die naam zou hij zoveel meer kunnen, met die naam zou hij haar kunnen terugkrijgen. Zou hij haar kunnen winnen of vernietigen. Het zou altijd haar keus blijven. Of tenminste, hij zou het laten lijken alsof zij keus had, zijn Littlefish.

Een zachte piepstem wekte hem uit zijn lichte roes en voor een halve seconde zag hij geen bruine vacht maar dat van een lapje. Het kindje dat hij had achter moeten laten bij een nepvader. Maar hier was hij de nepvader. Een schouwspel voor de heiligheid van haar moeder.

Vies.

Dat was wat zij was. "Birdkit, kom binnen het is koud buiten." De vriendelijke stem wenkte zijn dochter naar binnen terwijl hij ruimte maakte in zijn nest. "Ben je mij komen opzoeken lieverd?' Mauwde hij met een warme lach op zijn lippen. Binnenkort, binnenkort zou hij Little en zijn kittens zo ontvangen, binnenkort..

THEY HAVE PERSONALITY, POINT OF VIEW, AGENDA.

xoxo

It's hard to shake off something
When it's already under your skin

_{Ze werd begroet met een warme glimlach en meteen voelde ze blije bubbels opborrelen in haar buikje. Haar mama was misschien soms wel wat chagrijnig, maar in ieder geval was papa wel altijd blij om haar te zien. Ze schudde haar gladde pels nog even kort uit, waarna ze zijn den in stapte. Met grote, goudkleurige ogen keek ze nog eventjes rond, waarna ze zich neervleide tussen Stagtine's brede voorpoten, zachtjes spinnend. Zo zacht, zo warm. "Ja," gaf Birdkit eerlijk toe, "Mama is een beetje sag.. chag... saggerijnig," het woord kwam er niet helemaal lekker uitrollen, maar an attempt was made. "Dus ik dacht.. ik ga bij papa spelen." En ze schonk hem de liefste glimlach die ze in zich had om hem te overtuigen dat ze mocht blijven.}