[OPEN] ~Accidentally in Love~

Come on, come on
Turn a little faster
Come on, come on
The world will follow after
Come on, come on
Cause everybody's after love

Met grote sprongen rende de flamepoint verder. Verder als dat ze normaal zou komen om te jagen. Harder als ze normaal zou willen. Ver weg, verder als dat haar ziel reek. Haar ogen gesloten en haar oren plat omlaag. Alles in haar schreeuwde haar te zingen. Haar leven het was zo perfect, zo mooi en zo geweldig. Ze hielt van haar leven. Alles, de bloemen, de sneeuw die wegtrok. De kittens in de Nursery en de apprentices die speelde. Haar leven was perfect zoals het nu was. En toen ze bij de Waterval aankwam liet ze zich gelukkig neerzakken. Vol blijdschap zuchtte ze zachtjes. Blij was ze, perfect blij en gelukkig precies zoals de wereld haar nu toe lachte. De problemen met Snowcrystal deden haar niets meer. Haar zus had het vast wel overgenomen ofzo. Het was niet haar zaak. Rainpaw zou binnenkort Warrior worden en Magicpaw had een vrije dag. Oftewel deze dag was voor haar en haar alleen. En wat kon er beter zijn als die dag doorbrengen hier? Haar hart voelde vrij en trots. Hoewel de dood van Crookedstar pijnlijk was geweest had ze zich er bij neergelegd. Ze was doorgegaan wetend dat hij over hen zou waken. En zo voelde ze zich ook. Even hief ze haar kop richting de zilverpels waar nu de zon warm haar toescheen. Spontaan begon Butter te spinnen terwijl ze haar ogen sloot. Gelukkig voor alles, alles in de wereld bleef ze zo liggen wachtend op gezelschap.

These lines of lightning
Mean we're never alone,
Never alone, no, no

One voice may speak you false,
but in many there is always truth to be found.

Darkpaw liep vrolijk naar de waterval, hoe zou het daar zijn? Hij begon sneller te lopen bij de gedachte van stromend water. Hij hoorde het water al. Darkpaw begon te rennen tot hij bij de waterval kwam, een witte poes stond ook bij de waterval. Zo te zien was ze heel vrolijk. "Hallo." miauwde Darkpaw. Hij keek in de ogen van Butterbell, wat deed ze hier? Jagen? Darkpaw ging even de struiken in, waarnaar hij er weer uit kwam met een muis. "Alsjeblieft." zei hij vriendelijk, misschien had Butterbell wel honger. Darkpaw ging zitten. Misschien kon hij wel een goed praatje maken met Butterbell.

Hazelpaw likte zijn poot af. Shit nog steeds had hij geen mentor. Zo kon hij toch nooit warrior worden? Ze kater liep verder. Dan maar wat vrienden maken. Al snel kwam hij bij de waterval en zag twee andere katten. Met een vrolijke staart zwiep liep hij naar de andere en ging bij ze zitten. "Hallo!" hij keek de twee aan. "Ik ben Hazelpaw, en wie zijn jullie?" de zwarte kater leek hem nog een apprentice, maar hij kon het ook fout hebben. Waarschijnlijk was de andere een warrior. Zou zij zijn mentor kunnen worden? Maar dat moest Stormstar beslissen? En zelf naar zijn leider roepen? Nee, dat ging hij niet doen.

Een andere kater apprentice kwam aanlopen. "Hallo!" "Ik ben Hazelpaw, en wie zijn jullie?" zei Hazelpaw. "Ik ben Darkpaw." miauwde Darkpaw. "Ik ben een apprentice, zonder mentor." ging hij verder. Darkpaw keek naar Butterbell. Hij keek weer naar Hazelpaw. "Misschien wordt Butterbell wel mijn mentor!" zei Darkpaw enthousiast. Hij hoopte het tenminste. Blizzardstorm mocht anders ook wel. Darkpaw gaapte even. Hij had vanochtend slecht geslapen omdat Beautypaw niet tegen hem aan lag. "Beautypaw..." mompelde hij. "Heb jij ook een grote liefde Hazelpaw?" Darkpaw verlangde naar training, al had hij dan niet veel tijd meer voor Beautypaw. Maar Beautypaw wist nu dat ze hem kon vertrouwen, ze wist nu dat Windowpaw zijn zusje was. "Windowpaw..." Wat was hij toch een mompelaar!

Kort...