We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: When I'm necromancing zo 31 okt 2021 - 19:57
Storkpaw It's all good girl
Storkpaw stond tegen de grens met Shadowclan aan, haar gele ogen keken diep het donkere woud in. Als ze een goeie reden had, dus meestal kruiden die zij niet hadden, mocht ze de grens oversteken en niemand mocht haar wat aandoen. Ze wist niet zeker of de andere clans al echt wisten van wie ze was en ze wou liever niet een herhaling hebben van in Thunderclan. Afgezien van het feit dat ze toen nog wel fout zat, al was het een vergissing geweest. Ze had niks nodig momenteel, kon zelf niks bedenken en was ook niet op pad gestuurd voor wat. De reden dat ze hier stond was haar onbekend, voor een kort moment voelde ze zich aangetrokken door het dichte territorium van Shadowclan. Naast haar liep het Thunderpath wat ze zonet had overgestoken, zo dichtbij was de geur bijna overwelmend. Het had warm aangevoeld onder haar pootkussentjes, een teken dat monsters nog niet zo lang geleden er overheen hadden geraasd. Nu, met de zon hoog in de hemel, leek het rustiger te zijn. Storkpaw zuchtte kort, niet wetend wat ze in Starclan's naam aan het doen was hier. Ze wou net omkeren en weer terug gaan naar Windclan toen ze een geluid hoorde wat haar aandacht trok. Op haar hoede keek ze weer tussen de stammen heen. Was het een kat of wat anders. Ze kon niet bedenken wat ze moest doen, maar voor een keer wou ze niet wegrennen.
Onderwerp: Re: When I'm necromancing ma 1 nov 2021 - 12:10
Tussen de bomen door had de kater haar bijna niet zien staan. Als hij niet gevallen was had hij gewoon doorgelopen, onwetend zoals altijd. Maar een steentje had hem doen struikelen, dwong zijn blik op het figuur van een kat die hij meende te herkennen. De vlekken, het kon ook niemand anders zijn dan zijn beste vriendin Aspenpaw! Die had vlekjes. Met groot enthousiasme hief de apprentice zich op zijn poten, deed de moeite niet de modder uit zijn pels te schudden en sprintte voorwaards. Het was pas toen hij de geur van de kattin opmerkte dat hij doorkreeg dat dit niet Aspenpaw was. Zijn wenkbrauwen bewogen zich naar elkaar toe in een diepe frons. Als dit Aspen niet was, wie was dit dan? En wat deed ze hier? "Wie ben jij?" vroeg hij eerst.
Onderwerp: Re: When I'm necromancing ma 1 nov 2021 - 19:50
Storkpaw It's all good girl
Door de begroeiing heen viel haar blik op een jongere kat die haar richting opkeek. Liggend op de grond. Ze kon het niet bepaald met zekerheid zeggen, maar het leek wel alsof hij blij was haar te zien. Ze wist zeer zeker dat ze deze Shadowclanner niet kende en haar verbazing was nog groter toen hij enthouiast naar haar toe kwam. Nou ja, dat was van korte duur. Zijn blik veranderde, de blijheid ging over in een frons. Storkpaw deed voorzichtig een stap naar achteren. Dit voelde nog steeds verkeerd aan voor haar. De andere leek niet heel vijandig te zijn, hij vroeg naar wie ze was. De slanke Windclanner knipperde even met haar ogen, alsof ze vergeten was wie of wat ze was. Het was eerder dat ze de juiste woorden nog moest vinden, ze wou niet te opscheppperig ofzo overkomen. ''Storkpaw, van Windclan''vertelde ze hem. ''Ik ben de Medicine Cat Apprentice''voegde ze er aan toe, gewoon zodat hij dat wist. Dat was vast wel nuttig, hoopte ze.
Onderwerp: Re: When I'm necromancing do 4 nov 2021 - 13:21
Hij knipperde. Een medicine cat apprentice? Wajoo wat stoer. Met glimmende oogjes keek hij de ander aan, Storkpaw de medicine cat van Windclan. "Wooow een medicine cat?!" een stapje naar voren volgde, nu hij tegenover haar stond leek ze helemaal niet op Aspenpaw. "Ben je opzoek naar kruiden?" hij kantelde zijn kopje ietwat terwijl zijn blik op de medicine cat bleef hangen. "Ik kan wel helpen zoeken!,"
Onderwerp: Re: When I'm necromancing ma 15 nov 2021 - 18:49
Storkpaw It's all good girl
Storkpaw wist niet precies wat ze verwacht had als reactie, maar deze enthousiasme niet echt. Het zou vast wel gaaf klinken om een hoge rang van een andere clan te ontmoeten, al zag zij zichzelf niet bepaald zo. Hij volgde met de vraag of ze hier voor kruiden was en Storkpaw bewoog wat ongemakkelijk haar oortje naar achteren. Eigenlijk niet, maar toegeven dat ze hier gekomen was om enkel over de grens te staren klonk wat vreemd in haar eigen oren. De jonge Shadowclanner bood bovendien ook nog zijn hulp aan. Hij zag er aardig uit, al dan een beetje druk. Misschien hadden ze nog wel wat longkruid nodig, het was vast handig om dat voor de zekerheid een beetje op voorraad te hebben. ''Euh, is goed''besloot ze dan toch en ze stapte de grens over. Het voelde raar aan, haar zintuigen stonden al meteen op scherp. Ze keek naar de roodwitte apprentice, wiens naam ze nog niet gehoord had. ''Wat is je naam?''ze kwam liever niet over als een ongeïnteresseerde poes die hier enkel voor zaken was. Al mocht dat misschien wel een beetje waar zijn.
Onderwerp: Re: When I'm necromancing ma 3 jan 2022 - 10:48
Hij mocht helpen! Nou dat was cool zeg. Met een brede glimlach keek de kater de ander aan "Ik ben Morningpaw, maar je kunt me gewoon Morning noemen hoor" grinnikte hij. "Wat is jou naam?" dat wasi mmers een vraag die je stelde nadat de ander het vroeg toch? Of had ze die nu al gezegd? Het was hem even in het enthousiasme ontsnapt. "En waar kan ik je meehelpen? Ik weet niet heel veel van kruiden maar ik kan wel helepn zoeken als je zegt hoe het eruit ziet"
Onderwerp: When I'm necromancing 
zo 31 okt 2021 - 19:57
Tussen de bomen door had de kater haar bijna niet zien staan. Als hij niet gevallen was had hij gewoon doorgelopen, onwetend zoals altijd. Maar een steentje had hem doen struikelen, dwong zijn blik op het figuur van een kat die hij meende te herkennen. De vlekken, het kon ook niemand anders zijn dan zijn beste vriendin Aspenpaw! Die had vlekjes. Met groot enthousiasme hief de apprentice zich op zijn poten, deed de moeite niet de modder uit zijn pels te schudden en sprintte voorwaards. Het was pas toen hij de geur van de kattin opmerkte dat hij doorkreeg dat dit niet Aspenpaw was. Zijn wenkbrauwen bewogen zich naar elkaar toe in een diepe frons. Als dit Aspen niet was, wie was dit dan? En wat deed ze hier? "Wie ben jij?" vroeg hij eerst. 
