empty wallets

Onderwerp: empty wallets wo 20 okt 2021 - 20:00

_{De flame point krabbelde overeind uit haar nest. De wonden die haar lichaam sierde nadat ze Cottonflower tegen was gekomen in het rogue territory voelde dik en gevoelig en haar spieren waren nog steeds stram, al was het alweer een paar dagen later. Langzaam leek alles te genezen, echter deden haar kop en daarbij haar oog nog steeds zeer. Vandaag zouden ze erachter komen wat de apprentice allemaal geleerd had in de tijd dat ze er was en wat ze van de andere geleerd had.

”Remnantpaw.” Kraakte haar stem bij het uitspreken van haar naam. ”Jij wilde je laatste training. Kom.” Met haar kop gebaarde ze nauwelijks in de richting van de muur waar alle kruiden werden bewaard. Toen ze daar beide aangekomen waren liet ze de verschillende bundeltjes van kruiden zien die ze had samengesteld als eerste oefening. Simpele kruiden herkennen.}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Onderwerp: Re: empty wallets wo 20 okt 2021 - 21:31

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice opende slaperig haar ogen terwijl ze de flamepoint aan keek. Newtspark was niet in de beste conditie, niet sinds ze met Riverclan gevochten had en daardoor ook haar leven moeilijker had gemaakt. Ze kon zich niet voorstellen hoe ze de Riverclanners onder ogen moest komen nadat Newtspark had besloten ze zo ver te forceren. Remnantpaw keek met andere ogen naar de kattin die haar Mentor moest zijn, de kattin die iemand in koele bloedde had vermoord. Haar amberkleurige ogen stonden kalm terwijl ze zich overeind hees en haar vacht uit schudde.

'Remnantpaw.' De stem kraakte bij het spreken van haar naam waardoor de kleine kattin haar oortje voorzichtig bewoog. 'Jij wilde je laatste training. Kom.' Zonder teveel woorden volgde de Medicine Cat Apprentice de ander verder de den in. De wonden op het lichaam van de iets oudere kattin waren nog steeds zichtbaar en ietwat bezorgd fronsde ze. 'Ben je gezond genoeg?' Ze voelde zich een waardeloze Medicine Cat Apprentice omdat ze er minder gevoel bij had dan bij haar Clangenoten. Dat terwijl ze wellicht ooit in haar carrière een kat van een andere Clan moest helpen. Ze mocht een moordenaar zijn maar dat was Remnantpaw niet.

❅

Onderwerp: Re: empty wallets ma 25 okt 2021 - 19:48

_{De neiging om gewoon om te keren naar de uitgang en weg lopen. Weg van alles. Nu kon ze niet zeggen dat ze niet goed ontvangen was, maar aangezien haar relatie met haar apprentice, iemand waarmee ze -naar haar mening- veel te veel tijd mee moest doorbrengen. De vraag van de grijze poes verwarde haar even. Sinds het begin waren ze beide onvriendelijk naar elkaar geweest en hadden ze het zeker anders aan kunnen pakken, maar daar was het nu veel te laat voor. ”Ik voel me prima.” Bromde ze met een keel die nog steeds zeer deed. ”Kruiden.” Met haar staart gebaarde ze weer naar de bundeltjes die ze gemaakt had. Het waren er maar een paar, simpelweg omdat er nog meer onderwerpen waren waar ze haar kennis over zou moeten testen voordat ze weg zou kunnen. ”Ik heb niet de hele dag de tijd.”}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Onderwerp: Re: empty wallets zo 31 okt 2021 - 20:19

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge slanke kattin wist dat Newtspark haar niet moest, ze voelde wellicht hetzelfde. Ze had graag een band met haar gehad, haar echt kunnen vertrouwen maar dat deed ze niet. Echter betekende het niet dat ze zich geen zorgen maakte of niets voelde naar haar Mentor, liefde en haat; er zat een dunne lijn tussen. Als ze niet had gewild een band te hebben had ze nooit zo heftig gereageerd of de woorden van de flamepoint zo vaak aangetrokken. Het was zelfbescherming. 'Ik voel me prima,' de stem klonk nog steeds niet gezond maar als Newtspark vastbesloten was dan zou Remnantpaw het er voor nu bij laten zitten. 'Kruiden,' Remnantpaw stapte naar de bundeltjes met kruiden toe terwijl ze diep in ademde. Een paar kon ze op een opslag al herkennen, maar alsnog wist ze nog lang niet alles. Hopelijk voldoende om de training af te sluiten. 'Goudsbloem, papaverzaadjes.' Ze wees er een paar aan voordat ze terug naar haar mentor keek. Het leek erop dat de rest wat lastiger was om te benoemen. 'Ik heb niet de hele dag de tijd.' Remnantpaw haalde diep adem terwijl ze twijfelend naar de planten keek, er waren teveel planten die allemaal groen waren of gewoon extreem op elkaar leken. Het was toch een tikkeltje lastiger, maar Newtspark zou het haar ook nooit makkelijk maken.

❅

Onderwerp: Re: empty wallets ma 1 nov 2021 - 21:39

_{Ondertussen leken haar gedachten af te dwalen naar alles wat ze zou kunnen doen als deze training goed werd afgerond. Waar zou ze naartoe gaan? Met de wonden die haar lichaam nog sierde kon ze niet helemaal naar de bergen reizen, maar de andere clans zouden haar ook niet binnenlaten. De enige mogelijkheden waren rogue worden, zich bij de elite voegen of het lot ondergaan en een kittypet worden. Er liep een rilling door haar lichaam bij het idee. Nee. Alles behalve dat.

In stilte bleef ze toekijken. Haar helpen zou geen nut hebben, behalve dat ze het zou voorkauwen en daar werd ze niks beter van. Met een leegte die speciaal voor de apprentice gereserveerd was keek ze haar aan. Wachtende totdat ze de andere planten zou herkennen.}

forgive me father
for i have sinned in all the most intricate,
exquisite and aesthetically pleasing ways i was capable of

Onderwerp: Re: empty wallets do 4 nov 2021 - 15:18

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice wist dat Newtspark het haar niet makkelijk zou maken; ze had meer te verliezen dan Remnantpaw. Niet dat de grijze kattin snapte wat ze te verliezen had, maar voor haar was het enkel de hoop om eindelijk de spanning van zich af te laten vallen; zich niet af te hoeven vragen of ze daadwerkelijk kon moorden en wie ze de volgende keer aan zou vliegen; gewoon omdat het kon. Ze had een kant van haar Mentor gezien die haar steeds verder weg liet duwen, ze wilde er vanaf en haar enige optie was om alleen verder te gaan. Een klein stemmetje in haar hoofd herinnerde haar eraan dat Starclan waarschijnlijk nog op haar rneer zou kijken. Ze was nog lang niet klaar voor een eigen Apprentice; maar zolang ze zelf voor de Clan kon zorgen.

'Brandnetel bladeren, frambozen bladeren en de bladeren van een bramenstruik.' Het waren planten die voornamelijk in Thunderclan te vinden waren maar veel van elkaar weg hadden en dus lastig om te herkennen, ze wees ze onhandig met een poot aan voordat ze haar vragende blik op haar Mentor richtte. Het was nog niet alsof ze echt spraakzaam waren. Behalve dan om te mopperen en dat kwam uiteindelijk van beide kanten. Het onbegrip, de wetenschap dat de ander haar expres pijn zou doen omdat ze zelf pijn had.

❅