Little and ugly.

Onderwerp: Little and ugly. vr 5 nov 2021 - 21:28

De wereld was koud en grof. Dat voelde ze nu al aan. Haar oogjes mochten dan nog gesloten zijn en haar oortjes nog dicht, maar ze voelde de vijandigheid rond om zich heen. Ze wist zelf niet direct wat er met haar en haar broer of zus loos was, maar dat ze geen gewone katten waren dat was een zekerheid. de zachte beschermende buik van mama was heerlijk en je kon er zo mooi tussen haar vacht in kruipen. Alleen al om jezelf te verbergen van al die vijandige prikkels. Woorden en blikken kon ze nu nog niet, maar de toon van de gesproken woorden drongen wel tot haar door. Gelukkig had ze haar familie. Die wilde ze nu al niet meer kwijt. Stilletjes zocht ze de warmte van haar moeder op. Het was een fijn gevoel het sussende gelik en het gewiebel naast zich.

(@Narrowkit)

Onderwerp: Re: Little and ugly. za 6 nov 2021 - 13:51

Hij was nu nog zo onschuldig. Lief en zachtjes aan het rusten bij zijn moeder. Maar toch voelde niet alles liefdevol. Hun moeder leek wel voor hun te willen zorgen, maar hij voelde gewoon ogen op hem branden. Niet alleen twee, meerderen. Meerderen die hun hadden gezien. De kater was net zoals zijn zussen een bijzonder exemplaar. Maar dat hadden ze natuurlijk nog niet door. Hun lichaampjes waren gewoon nog klein en zijn staartje voelde gewoon doodnormaal. Zijn oogjes waren immers gesloten en konden niet zien dat iedereen een lange had. Aan zijn oortjes voelde hij ook niet zoveel verkeerds. Hij was dan ook te druk met een goed plekje in de warmte te vinden. Een plek waar geen ogen op hem gericht waren. Onderweg kwam hij een bolletje tegen. Iets zat in zijn pad! Zijn pad naar een fijne plek. Met zijn kleine pootjes kon hij niet ver komen, maar toch lukt het om half op zijn zusje te komen. Laat me er langs!

Onderwerp: Re: Little and ugly. za 6 nov 2021 - 23:46

Al snel kwam ze in de verdrukking. Een van haar familie wilde haar uit de weg duwen, maar ze drukte terug. Het was hier fijn dan voelde ze de vijandige blikken niet zo. Al snel begon haar broer die ze nu nop enkel kon ruiken over haar heen te klimmen. Dat vond ze minder erg en ontspande haar nog jonge lijfje weer. zodat haar broertje er gemakkelijk over zich heen kon klauwteren, maar of hem dat lukken zou moest nog blijken. De zachte aanraking van hun moeder tegen haar kopje liet Spookykit haar hoofdje weer optillen en zachtjes piepend wilde ze naar voren kruipen al was het gewicht van haar broertje nog te zwaar voor haar slappe spiertjes. Ook werkte die kolenschoppen van haar grote pootjes niet erg mee. Ze moest ze hoger op gooien of ze drukte ze zo dubbel als een gorilla zou lopen. Het voelde dan wel minder fijn al deed het geen pijn. Haar witte/grijze vachtje piekte alle kanten op. Dat deed het bij elk kitten wel, maar bij haar was het niet direct haar pluizigheid. Het zou later nog veel piekeriger staan, waarna ze haar kittenvacht kwijt zou zijn.

Onderwerp: Re: Little and ugly. zo 7 nov 2021 - 11:43

Toen hij eenmaal half op een van zijn zusje was geklommen leek die zich weer wat meer te ontspannen. Dat was mooi voor hem, want nu kon hij erover heen kruipen. Met zijn kleine achterpootjes zette hij zich een beetje af waarna hij onhandig van zijn zusje of probeerde te komen. Want tja, als je er op zit, moet je er ook weer af. Echter bleef Narrowkit een beetje hangen op het rugje van zijn zusje. Het katertje begon klagend te piepen. Dit lag al helemaal niet lekker! Hij begon wild te wiebelen tot hij er uiteindelijk aan de andere kant af tuimelde. De kitten bleef een paar seconden stil. Hij moest het even verwerken. Al gauw begon hij weer klagend te piepen, want hij lag nog steeds niet lekker. Onhandig drukte hij zich tussen zijn moeder en Spookykit in waar hij wat stiller werd. Het katertje legde zijn kopje onhandig op de rug waar hij had gelegen. Dit... Lag best wel lekker. Hmmm.

Onderwerp: Re: Little and ugly. zo 7 nov 2021 - 19:47

Haar broertje bleef even steken en dat kwam vast doordat ze nog niet sterk genoeg waren, maar al gauw viel hij er al snel af en kroop na even stil te hebben gelegen tussen haar en hun moeder in. Spookykit wrong zich dicht tegen hem aan en kreeg later de staart van hun moeder om zich heen. Ook hun mama was niet blij met alle negatieve energie om hen heen en beet naar de boze blikken om hen heen. Een warme plek kwam op haar rug te liggen. Iets wat ze wel fijn vond. Haar lijfje schudden even om alle koud van haar af te schudden voor ze zich over gaf aan de veiligheid en warmte. Honger had ze nog niet, maar ze voelde de aanwezigheid van haar familie wel en dat gaf haar rust voor nu.

Onderwerp: Re: Little and ugly. zo 7 nov 2021 - 19:55

Hij bleef heerlijk relaxt liggen en het werd nog beter toen hij de staart van zijn moeder voelde. Hij negeerde alle negatieve energie en bleef doodstil liggen. Zo viel hij niet op. Met zijn donkere rug tussen de donkere vacht van zijn moeder. Zijn opvallende gedeelte lag verstopt. Hij lag verstopt. Zijn oortjes hoorde woorden, niet al te lief. Natuurlijk wist hij nog niet wat het betekende, maar de tonen klonken niet geweldig. Niet zo zacht als moeder stem. Lawaaierig. Het enige wat hij kon doen en wist te doen was de warmte opzoeken en hopen dat het stiller zou worden. Dat hij ooit zal begrijpen wat dit gedoe zal zijn. Het katertje voelde zich gewoon. Nou, niet in deze omstandigheden, maar gewoon... Het bekje van de kitten ging een klein beetje open en zijn tongetje ging even heen en weer. Hij was moe. De eerste dagen waren altijd vermoeiend. De tweekleurige kater negeerde alles om zich heen en viel heerlijk in slaap. Tegen zijn zusje en moeder. Ooit zal het zo rustig worden. Kijk maar uit!

Onderwerp: Re: Little and ugly. di 9 nov 2021 - 0:14

Omdat haar oogjes nog dicht zaten kon ze natuurlijk niet zien hoe hun moeder en haar broer en zus eruit zagen. Dus ze kon zichzelf ook niet zien en wist dus ook niet dat ze ontzettend afstak van haar moeders en haar broers vacht. Ze was altijd nog duidelijk zichtbaar ook al lag ze nu saampjes onder moeders staart. Toch piekte er altijd nog wat fel gekleurdst tussen de zwarte haren door, maar Spookykit kon zich daar geen zorgen over maken, want waarover moest ze zich eigenlijk zorgen maken? Want net als haar broer en zus wist ze niet nog kon ze hen begrijpen waarover alle commotie ging. De warmte zorgde ervoor dat ze langzaam weg zakte in een diepe slaap. Later zou ze wel begrijpen waarover er zo veel heisa gemaakt werd.